باران عذاب

[ویکی فقه] باران عذاب (قرآن). خداوند در بعضی زمانها برای عذاب قومی از باران سیل آسا استفاده نموده است که در آیات ذیل به آنها اشاره می شود.
عذاب قوم سبا با نزول باران سیل آسا بر آنان انجام گرفت: «فاعرضوا فارسلنا علیهم سیل العرم وبدلنـهم بجنتیهم جنتین ذواتی اکل خمط واثل وشیء من سدر قلیل» اما آنها (از خدا) روی گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنها فرستادیم و دو باغ (پر برکت ) شان را به دو باغ (بی ارزش) با میوه های تلخ ، و درختان شوره گز ، و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم! (برداشت بنا بر این احتمال است که «عرم» به معنای باران شدید باشد. )
← معنای عرم
باران شدید در طوفان حضرت نوح علیه السلام، زمینه ساز عذاب و غرق شدن قومش بوده است: «وقیل یـارض ابلعی مآءک ویـسمآء اقلعی وغیض المآء وقضی الامرواستوت علی الجودی و قیل بعدا للقوم الظـلمین» و گفته شد ای زمین آبت را فرو بر، و ای آسمان خودداری کن، و آب فرو نشست و کار پایان یافت، و ( کشتی ) بر (دامنه کوه) جودی پهلو گرفت و (در این هنگام) گفته شد: دور باد قوم ستمگر! .
← امر تکوینی
فرمان خداوند به آسمان، نسبت به قطع باران عذاب قوم نوح چنین بوده است: «... ویـسمآء اقلعی وغیض المآء وقضی الامرواستوت علی الجودی و قیل بعدا للقوم الظـلمین»... و ای آسمان خودداری کن، و آب فرو نشست و کار پایان یافت، و ( کشتی ) بر (دامنه کوه) جودی پهلو گرفت و (در این هنگام) گفته شد: دور باد قوم ستمگر! .
تهمت جنون به نوح
...