بوت یا بادکنک یخ شکن در واقع نوارهای لاسیکی با قابلیت متورم شدن هستند که به لبه حمله ( Leading edge ) بال و سطح دم متصل شده و بر آن ها منطبق می شوند. بادکنک یخ شکن در سال ۱۹۲۳ در شهر آکرون ایالت اوهایو امریکا توسط شرکت گودریچ اختراع شد. [ ۱]
این نوارهای لاستیکی باید به اندازه ای کوچک باشند که پس از باد شدن در شکل آیرودینامیکی بال تغییر زیادی ایجاد نکنند. در هنگام استفاده، فشار هوا با بادکردن بوت ها باعث کنده شدن یخ از سطح آن ها می شود. سپس با مکش هوا بوت ها به حالت اولیه خود بر میگردند. اگر بوت ها بلافاصله بعد از مواجه شدن با یخ باز شوند به جای شکستن یخ می توانند باعث گسترش لایه یخ شوند و بنابراین پس از تخلیه شدن بوت ها از هوا پلی از یخ بر روی سطح باقی می ماند. البته بعد از هر سیکل ممکن است مقدار کمی یخ همچنان روی بوت باقی بماند، ولی این مسئله در بوت های مدرن اتفاق نمی افتد. از این روش بیشتر در هواپیماهای ملخی استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نوارهای لاستیکی باید به اندازه ای کوچک باشند که پس از باد شدن در شکل آیرودینامیکی بال تغییر زیادی ایجاد نکنند. در هنگام استفاده، فشار هوا با بادکردن بوت ها باعث کنده شدن یخ از سطح آن ها می شود. سپس با مکش هوا بوت ها به حالت اولیه خود بر میگردند. اگر بوت ها بلافاصله بعد از مواجه شدن با یخ باز شوند به جای شکستن یخ می توانند باعث گسترش لایه یخ شوند و بنابراین پس از تخلیه شدن بوت ها از هوا پلی از یخ بر روی سطح باقی می ماند. البته بعد از هر سیکل ممکن است مقدار کمی یخ همچنان روی بوت باقی بماند، ولی این مسئله در بوت های مدرن اتفاق نمی افتد. از این روش بیشتر در هواپیماهای ملخی استفاده می شود.
wiki: بادکنک یخ شکن