باد سرخ (پزشکی). باد سرخ[ ۱] یا اریزیپلاس ( به انگلیسی: Erysipelas ) که با عنوان آتش سنت آنتونی هم شناخته می شود نوعی عفونت باکتریایی بر روی لایه سطحی پوست است که به
رگهای لنفاوی درون پوست گسترش می یابد و با
اریتمای قرمز، روشن و برجسته شناخته می شود. این قرمزی عموماً بر روی صورت یا پاها ظاهر می شود، اما در هر جای دیگری از پوست هم ممکن است اتفاق بیفتد. باد سرخ نوعی از
سلولیت و عارضه ای خطرناک است. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
باد سرخ معمولاً به علت باکتری
استرپتوکوک پیوژنز و از طریق شکافی در پوست مانند خراش یا گزش حشرات به وجود می آید و سطحی تر از سلولیت است و به طور معمول بیشتر برجسته و مشخص می شود. [ ۵] نام این عفونت از ریشه یونانی ( erysípelas ) به معنای پوست قرمز گرفته شده است. [ ۶]
در حیوانات باد سرخ یک بیماری است که بر اثر عفونت باکتری اریزوپلوتریکس روزیوپاتیه به وجود می آید که بیماری پوست الماسی خوانده می شود و خصوصاً در خوک ها اتفاق می افتد و در آن
دریچه های قلب و پوست تحت تأثیر قرار می گیرد.
از انواع بیماری در گله های پرندگان به ویژه
شترمرغ سانان با تلفات بالا گزارش شده است. این ارگانیزم در آن دسته از حیوانات اهلی که مصرف غذایی دارند در مقیاس وسیعی دیده می شود و از مشکلات عمده در صنعت
بوقلمون محسوب می شود. این عامل گهگاهی از طیور دیگری نظیر مرغابی،
بلدرچین جدا شده است. این ارگانیزم عامل اریزیپلوئید در انسان می باشد که با علایم سلولیت در موضع عفونت یا در موارد شدیدتر با
سپتیسمی مشخص می شود.
عفونت از طریق
بلع خاک آلوده انتقال می یابد. پرنده حساس ممکن است از طریق زخم های کوچکی که بر اثر برخورد با فنس یا وسایل نقلیه یا نزاع با پرندگان هم گروه در پوستشان ایجاد می گردد آلوده شوند. نشان داده شده که حشرات در انتقال باد سرخ در بوقلمون و مرغابی دخالت دارند.
معمولاً پرنده به سرعت تلف می شود ولی گاهی دوره کوتاهی از ضعف و بی حالی قبل از مرگ مشاهده می شود. جداسازی و تشخیص گونه های باد سرخ از طریق تهیه سواب از خون قلب یا بافت
طحال و
کبد صورت می گیرد. و درمان آن از طریق تزریق عضلانی
پنی سیلین یا آنتی بیوتیک های
کینولون صورت می گیرد.
برای پیشگیری در گله هایی که سابقه بروز باد سرخ وجود دارد، ایمن سازی گله از طریق مصرف باکترین غیرفعال شده با
فرمالین و دارای
هیدروکسید آلومینیم ( به عنوان مشوق ) که در بوقلمون ها به کار می رود، صورت می گیرد. توصیه شده که در فارم های آلوده شترمرغ و
امو دوز واکسن در سن ۶ هفتگی و دوزهای بعدی در ۲۰ و ۴۰ هفتگی در زیر پوست ناحیه پشتی گردن تزریق شود. یک
دوز یادآور سالیانه قبل از شروع فصل تولید مثلی توصیه می گردد.