باتوخان

باتو ( زاده ۱۲۰۷ - درگذشته ۱۲۵۵ ( میلادی ) فرزند جوجی و نوهٔ چنگیز خان مغول بود. جوجی، فرمانروایی آسیای میانه را در اختیار داشت و به حکومت او، اردوی زرین گفته می شد.
نیمه غربی حکومت جوجی به باتو رسید. باتو، کار خودش را با حمله به اروپا و روسیه آغاز کرد. از رودخانهٔ ولگا گذشت و کیِف را گرفت. کمی بعد، مجارستان و لهستان را فتح و آنها را نیز به امپراتوری خود ضمیمه کرد؛ ولی از آن جایی که می ترسید گیوک خان، مقام خان بزرگ را کسب کند، مجبور شد اروپا را رها کند و به مغولستان برگردد تا بتواند جایگاه خود را مستحکم کند. پس دل از اروپا کند و نابسامانی های سیاسی در مغولستان، کارهای وی را بیهوده گذاشت.
باتو بعد از شکست ادعایش به سیبری عقب نشینی کرد. به ممالک باتو، اردوی زرین می گفتند. بعدها بخش دیگری از سرزمینش هم به دست شیبان و اوردا، برادران باتو، تجزیه شد.
می گویند که باتو پیرو هیچ دین و مذهبی نبود و جز خداپرستی، هیچ شیوه دیگری نمی دانست. اهل بذل و بخشش بود و هرچه پیش او می فرستادند در حصارش میان مسلمانان و مغولان و پیروان سایر ادیان به طور مساوی تقسیم می کرد. مرگ باتو به سال ۶۵۳ اتفاق افتاد.