با سرعت تمام: از ایرلند تا هند با دوچرخه ( انگلیسی: Full Tilt: Ireland to India with a Bicycle ) کتابی اثر درولا مورفی است که دربارهٔ سفر زمینی اش با دوچرخه از ایرلند و از طریق اروپا، ایران، افغانستان، پاکستان به هند است. [ ۱] [ ۲] این سفرنامه این نخستین بار توسط انتشارات جان مورای در سال ۱۹۶۵ منتشر شد. [ ۳] عنوان فرعی این کتاب از ایرلند تا هند با دوچرخه است، اما نام های دیگری چون از دانکرک تا دهلی با دوچرخه[ ۴] و از دوبلین تا دهلی با دوچرخه[ ۵] هم دارد.
این کتاب را یکی از بهترین کتاب های دوچرخه سواری، [ ۶] [ ۷] و همچنین یکی از بهترین سفرنامه ها دانسته اند. [ ۸] [ ۹]
در سال ۱۹۶۳ مورفی نخستین سفر طولانی دوچرخه ای خود را آغاز کرد، سفری که از ایرلند شروع و در هند پایان یافت. او با خریداری یک تپانچه به همراه سایر تجهیزات ضروری، سوار بر دوچرخهٔ مردانه «آرمسترانگ کادت» خود ( به نام «رزینانته» در اشاره به اسب دن کیشوت که البته همیشه به نام اختصاری «رز» بدان اشاره می شود ) ، در یکی از بدترین زمستان های آن سال های اروپا از آن عبور کرد. در یوگسلاوی، مورفی به جای ارسال نامه، اقدام به نوشتن یک دفترچه رویدادهای روزانه نمود. او در ایران از اسلحه اش برای ترساندن گروهی از دزدان استفاده کرد و از «تاکتیک هایی غیرقابل چاپ» جهت رهایی از یک فقره اقدام به تجاوز جنسی در یک ایستگاه پلیس استفاده کرد. او بدترین جراحت خود را در سفر در یک اتوبوس در افغانستان تجربه کرد که طی آن، قنداق یک تفنگ به قفسه سینه اش اصابت کرد و سه دنده اش را شکست. با این حال، این واقعه تنها مدت کوتاهی سفرش را به تأخیر انداخت. او با تحسین از مناظر و مردم افغانستان نوشت و خود را یک «افغانی» خواند و مدعی شد که یک فرد افغان «فردی است با ارزش ها و رفتارهایی چون خودم». او در پاکستان از سوات ( جایی که مهمان آخرین ولیعهد آن ایالت، میان گل اورنگزیب بود ) و منطقه کوهستانی گلگت بازدید کرد. آخرین مرحله سفر او از طریق منطقه پنجاب و از طریق مرز زمینی به هند به سمت دهلی انجام شد. وقایع نگاری روزانهٔ او بعدها توسط انتشارت جان مورای در سال ۱۹۶۵ منتشر شد. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] [ ۱۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کتاب را یکی از بهترین کتاب های دوچرخه سواری، [ ۶] [ ۷] و همچنین یکی از بهترین سفرنامه ها دانسته اند. [ ۸] [ ۹]
در سال ۱۹۶۳ مورفی نخستین سفر طولانی دوچرخه ای خود را آغاز کرد، سفری که از ایرلند شروع و در هند پایان یافت. او با خریداری یک تپانچه به همراه سایر تجهیزات ضروری، سوار بر دوچرخهٔ مردانه «آرمسترانگ کادت» خود ( به نام «رزینانته» در اشاره به اسب دن کیشوت که البته همیشه به نام اختصاری «رز» بدان اشاره می شود ) ، در یکی از بدترین زمستان های آن سال های اروپا از آن عبور کرد. در یوگسلاوی، مورفی به جای ارسال نامه، اقدام به نوشتن یک دفترچه رویدادهای روزانه نمود. او در ایران از اسلحه اش برای ترساندن گروهی از دزدان استفاده کرد و از «تاکتیک هایی غیرقابل چاپ» جهت رهایی از یک فقره اقدام به تجاوز جنسی در یک ایستگاه پلیس استفاده کرد. او بدترین جراحت خود را در سفر در یک اتوبوس در افغانستان تجربه کرد که طی آن، قنداق یک تفنگ به قفسه سینه اش اصابت کرد و سه دنده اش را شکست. با این حال، این واقعه تنها مدت کوتاهی سفرش را به تأخیر انداخت. او با تحسین از مناظر و مردم افغانستان نوشت و خود را یک «افغانی» خواند و مدعی شد که یک فرد افغان «فردی است با ارزش ها و رفتارهایی چون خودم». او در پاکستان از سوات ( جایی که مهمان آخرین ولیعهد آن ایالت، میان گل اورنگزیب بود ) و منطقه کوهستانی گلگت بازدید کرد. آخرین مرحله سفر او از طریق منطقه پنجاب و از طریق مرز زمینی به هند به سمت دهلی انجام شد. وقایع نگاری روزانهٔ او بعدها توسط انتشارت جان مورای در سال ۱۹۶۵ منتشر شد. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] [ ۱۶]
