ایی ای دو

ایی آی دو. ایای دو ( به ژاپنی: 居合道، Iaido ) یک هنر رزمی ژاپنی است که دربرگیرنده جابجایی های نرم، بیرون آوردن کنترل شده شمشیر از غلاف ( سایا ) ، حمله به حریف ذهنی، پاک کردن تیغه از خون چیبوری و برگرداندن شمشیر به غلاف است. بنا بر سلیقه آموزش دهندگان، برخی از شاگردان ( معمولاً شاگردان تازه کار ) تمرینات خود را با شمشیر چوبی ( بوکِن ) و برخی دیگر با شمشیرهای با لبه کند ( ایی آی تو ) شروع می کنند. هنرجویان ایی آی دو را با نام ایی آی دوکا نام دارند.
ایی آی دو وابسته به شمشیر کاتانا است تقریباً تمام تمرینات آن با کیهون و کاتا است. کاتاهای گوناگونی در مدارس مختلف وجود دارد که بیشت ا و کاتانا اجرا می شوند. ایی آی دو دارای مسابقات کاتا است ولی مسابقات مبارزه ای ندارد البته بیشتر مبارزات آن قراردادی و کنترلی که استادان سبک به صورت کنترل شده اجرا شده ست. به همین دلیل در آن بیشتر بر وقار و ظرافت مطلق در اجرای فنون و حرکات سیال همراه با تمرکز شدید روحی بر ذات معنوی شمشیرزنی ( ایی آی دو به ذن در حرکت تشبیه شده است ) تأکید می شود. کاتا به صورت تنها و با حریف فرضی تمرین می شود؛ البته در برخی مدارس کاتاهای دونفره نیز وجود دارند مانند موگای ریو. بیشتر مدارس ایی آی دو تمرینات بریدن ( تامه شه گیری ) را در دستور کار الزامی خود قرار نداده اند اما در جهت آموزش بهتر از آن استفاده می کنند. تامشه گیری بیشتر در قرن ها پیش برای تست شمشیرهای ساخته شده به کار می رفته است و به هیچ عنوان نمی توان از آن در جهت آموزش استفاده کرد زیرا روش ایای دو بیشتر برکشیدن شمشیر دلالت می کند
ایی آی دو را می توان به روش حضور ذهن و واکنش سریع معنی کرد. این نام در سال ۱۹۳۰ و به جای نام ادبی باتوجوتسو ( به ژاپنی: 抜刀術 به معنی هنر کشیدن شمشیر ) برگزیده شد.
باتوجوتسو نامی تاریخی است که به ژاپن قرن پانزدهم برمی گردد و شامل بیرون آوردن شمشیر و بریدن ( تامه شیگیری ) است. اصطلاح ایی آی جوتسو ( 居合術 ) از پیش از دوره توکوگاوا ( پیش از ۱۶۰۳ میلادی ) شناخته شده بود و اصطلاح ایی آی دو از سال ۱۹۳۲ شناخته شده است. واژه ایی آی دو را طبق روند کلی آن زمان ( زدن پسوند به خاطر گندای بودو ) با جایگزینی پسوند جوتسو با دو برای تأکید بر بخش روحی و فلسفی ساخته اند. از ایی آی دو برای نام بردن از روش ها و مکاتب مدرن شمشیرزنی ( همچون کِندو در فدراسیون کِندوی ژاپن ) استفاده می شود و از ایی آی جوتسو در مجموعه فنون و مکاتب جنگی باستانی ژاپن کوریو که به طور رسمی تا اواخر قرن نوزدهم فعال بودند. تأکید پایه در ایی آی دو بر خلوص روحی و حالت روانی آمادگی کامل ذهن ( 居 ) است. تأکید دوم آن بر اجرای فن یا مجموعه فنون، شامل بیرون آوردن شمشیر و مقابله هر چه سریعتر با حمله ناگهانی است ( 合 )