ایو کوری

ایو دنیس کوری لبوز Ève Denise Curie Labouisse ( زاده ۶ دسامبر ۱۹۰۴ – درگذشته ۲۲ اکتبر ۲۰۰۷ ) نویسنده، خبرنگار و پیانیست فرانسوی - آمریکایی بود. ایو کوری، دختر کوچک تر ماری کوری و پیر کوری بود. خواهر و شوهرخواهر او ایرن کوری و فردریک ژولیو کوری بودند. ایو تنها عضو خانواده بود که دانشمند نشد و جایزهٔ نوبلی نیز دریافت نکرد. اما همسرش هنری ریچاردسون لبوز موفق به دریافت جایزهٔ صلح نوبل به نمایندگی از یونیسف گردید. او خبرنگار بود و کتابهایی نظیر بیوگرافی مادام کوری و سفری در میان جنگجوها با مضمون جنگ را نوشت.
دنیس کوری ۶ دسامبر۱۹۰۴ در پاریس به دنیا آمد. او به هنگام مرگ پدرش، پیر کوری، تنها ۲سال داشت و به همین دلیل خاطره ای از او نداشت. پس از مرگ پیر کوری، ماری کوری و دخترانش برای مدتی تحت سرپرستی پدربزرگ پدریشان، دکتر یوجن کوری قرار گرفتند. وقتی یوجن در سال ۱۹۱۰ درگذشت، ماری کوری مجبور شد فرزندانش را با کمک دولت بزرگ کند. ایو کوری بعدها اعتراف کرد که در کودکی با کمبود توجه کافی از طرف مادرش رو به رو بوده است ولی بزرگ تر که شد رابطهٔ عاطفی محکمی با مادرش برقرار کرد. ماری اهمیت زیادی برای پیشرفت هر دو فرزندش در رشته های مورد علاقه شان قائل بود. ایرن، راه مادر را در پیش گرفت و به دانشمندی برجسته تبدیل شد، ایو بیشتر به هنر و ادبیات علاقه داشت و حتی به عنوان یک کودک استعداد خاصی را در موسیقی به نمایش گذاشت. در هر شرایط هوایی، آن ها راه های طولانی را پیاده می رفتند یا دوچرخه سواری می کردند. آن دو در تابستان به شنا می رفتند و ماری ابزار ژیمناستیک را در باغ خانه نصب کرده بود. ایو و ایرن همچنین خیاطی، باغبانی و آشپزی را آموختند. با این که دخترها ملیتی فرانسوی داشتند و زبان نخست آن ها فرانسوی بود، ( ایو بعدها شهروند آمریکا شد ) ولی با زبان لهستانی نیز آشنا شدند. در ۱۹۱۱ از لهستان دیدن کردند که در آن زمان تحت سلطهٔ روسیه بود. مهم ترین هدف این دیدار، دیدن خواهر ماری، برونیسواوا دوسکا، بود.
بعد از مرگ همسرش در ۱۹۸۷، ایو در شهر نیویورک زندگی کرد. او فرزندی از همسرش فردریک نداشت و فرزندخواندهٔ او آن پرتز ( حاصل ازدواج اول فدریک ) به دیدن او می رفت. در دسامبر ۲۰۰۴، ایو تولد صدسالگی خود را جشن گرفت و به سبب این مناسبت، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، کوفی عنان به ملاقات او رفت. رئیس جمهوری وقت آمریکا، جرج دبلیو بوش و رئیس جمهور فرانسه ژاک شیراک تولد او را تبریک گفتند. در ژوئیه ۲۰۰۵، ایو به خاطر فعالیت هایش در یونیسف موفق به دریافت لقب لژیون دونور شد. او گاهی به شوخی می گفت که باعث شرمندگی خانواده اش شده است: «پنج جایزهٔ نوبل در خانوادهٔ من وجود دارد، دو تا برای مادرم، یکی برای پدرم، یکی برای خواهر و شوهرخواهرم و یکی برای همسرم و تنها من موفقیتی به دست نیاورده ام. »