ایه اعتصام

[ویکی شیعه] آیه اعتصام. آیه اعتصام یا آیه وحدت، آیه ۱۰۳ سوره آل عمران است. در این آیه، خداوند به مسلمانان دستور داده که ریسمان الهی را بگیرند و به یاد بیاورند زمانی که با یکدیگر دشمن بودند و خداوند با اسلام، مهربانی بین قلوب آنان ایجاد کرد و آن ها را با یکدیگر برادر کرد. بسیاری از مفسران شیعه و سنی معتقدند این آیه در مورد قبیله اوس و خزرج نازل شده است.
بسیاری از مفسران، محتوای اصلی این آیه را دعوت به اتحاد و مبارزه با هر گونه تفرقه میان مسلمانان دانسته اند. در این آیه، خداوند برادری و محبت را راه نجاتی برای مسلمانانی عنوان کرده است که در لبه پرتگاهی از آتش بودند. به نظر می رسد منظور از آتش، در اینجا آتش دوزخ نیست؛ بلکه آتش جنگ و نزاع است. این آیه اشاره به نزاع ها و خصومت های طولانی مدت قبیله اوس و خزرج قبل از اسلام دارد که خداوند با اسلام و ایجاد الفت و برادری میان آن ها توانست این آتش را خاموش کند.
علامه طباطبایی معتقد است آیه قبل از این آیه در حکم تک تک افراد نازل شده بود و همه را به صورت شخصی و فردی بر تمسک به کتاب و سنت سفارش می کند اما در این آیه جماعت را به این دو رکن سفارش کرده است و دستور به چنگ زدن و تمسک کردن به آن داده است.

[ویکی اهل البیت] آیه اعتصام. آیه 103 سوره آل عمران/ 3 که فرمان چنگ زدن به حبل اللّه را صادر کرده، «آیه اعتصام» نام گرفته است.
«وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ».
در این که مقصود از حبل الله چیست، مفسران (بر اساس روایات) احتمال هایی را مطرح کرده اند.
علی خراسانی، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد1، ص 370.