[ویکی شیعه] آیه اطعام. آیه اِطْعام هشتمین آیه از سوره انسان که درباره امیرالمؤمنین و خانواده ایشان نازل شده است. بر اساس برخی احادیث و نیز بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، حضرت علی(ع) و فاطمه (س) و حسنین (ع) و خادم آنان فضه سه روز روزه گرفتند و هر سه روز هنگام افطار با اینکه خود گرسنه بودند، همه غذایشان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
آیه هشتم سوره انسان (و آیات کناری آن) به آیه اطعام مشهور است. متن این آیه و آیات قبل و بعد آن چنین است:
آیه اطعام به تأیید برخی از مفسرین اهل سنت در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است. علامه امینی در کتاب الغدیر از سی و چهار تن از علمای اهل سنت نام برده است که به نقل متواتر تایید می کنند که این آیات در شأن اهل بیت(ع) و از فضایل مهم امام علی(ع) و فاطمه(س) و حسنین (ع) می باشد. بنابر نظر علمای شیعه، هجده آیه از این سوره (و یا مجموع سوره انسان) در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است.
آیه هشتم سوره انسان (و آیات کناری آن) به آیه اطعام مشهور است. متن این آیه و آیات قبل و بعد آن چنین است:
آیه اطعام به تأیید برخی از مفسرین اهل سنت در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است. علامه امینی در کتاب الغدیر از سی و چهار تن از علمای اهل سنت نام برده است که به نقل متواتر تایید می کنند که این آیات در شأن اهل بیت(ع) و از فضایل مهم امام علی(ع) و فاطمه(س) و حسنین (ع) می باشد. بنابر نظر علمای شیعه، هجده آیه از این سوره (و یا مجموع سوره انسان) در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است.
wikishia: آیه_اطعام