درود به شما، سرورِ گرامی /فرتاش/.
ببخشید که هَمچون همیشه، زمان ارزشمند شما را با داده هایِ بیهوده ام می گیرم.
این دیدگاه تنها گمانه یِ مَن است، با آنکه به گمانم شما همه اینها را می دانید:
... [مشاهده متن کامل]
فرمودید که ما در زبانِ پارسی یِک پیشوندِ {اَن} داریم و در زبانِ آلمانی هم، پیشوندِ {an:اَن} داریم.
اینجا ما دو پِنداشت را درست می نهیم:
1 - ما در پارسی تنها یِک پیشوندِ {اَن} داریم. ( یا به شیوه ای دیگر، همه این پیشوند هایِ {اَن} بر آمده از یِک ریشه و یکی هستند )
2 - ما در آلمانی، تنها یِک پیشوندِ {an} داریم ( همچون فِتادِ پیش )
می دانیم که اگر فِتادِ نُخُست درست باشد، آنگاه، ریشه یِ این پیشوند، پیشوندِ {هَن} در اوستایی است.
و همچنین، می دانیم که پیشوندِ {an} همریشه است با {on} در انگلیسی که خود، ریشه ای جداگانه از {هَن} دارد.
چِرا؟ می دانیم که {هَن} همریشه است با {هَم} که همریشه است با {samٍe} که هَمریشه نیست با {on}، پس {هَن} با {on} همریشه نیست.
- هَمین جا بگویم، اگر شیوه فرنایش از نِگاه شما نادرست است، یا داده ها نادرست است، بفرمایید.
پس تا اینجا، دو پیشوندِ نا هَمریشه را داریم، که در برخی باره ها، هَمچون {هانم چَر} در زبانِ اوستایی، این دو پیشوند با هَم برابر هستند.
اگر به فرهنگ ها بنگریم، در می یابیم که هیچ جایی نامی از {درون، به درون} برده نشده و همه جا پیشوندِ {هَم/هَن} به چَمِ {با هَم، به طور کامل، هَمه، فراخوری} بوده است.
هَمین پیشوندِ {هَن} نیز در گذشته ، ریشه هایی داشته است، که اگر ریشه هِندواروپاییِ آن را در یابیم، در میابیم که هَمان هَم به چَمِ {همه، هَم} گرفته شده است. ( همریشه با سَم در سنسکریت )
یک گمانه می تواند این باشد که زبانشناسان آن ریشه یا آن پیشوندِ {هَن} را به درستی و به شیوه یِ فراخور ( =کامل ) بررسی نکردند، یا یِک گمانه دیگر هم آن است که آنها چَمارِ ریشه ها را، بر پایه یِ واژگانِ کُنونی می گیرند و خودِ چَمارِ آن را بررسی نمی کنند. ( یا دَستِ کَم برای این فِتاد )
ما دو پنداشت داشتیم و دو تای آنها را درست گرفتیم، و فرجام این شد:
دو پیشوندِ نا هَمریشه، ولی ریشه های دَرپیوند ( =مربوط )
. . . . . . . . . . . . . . .
بیایید یکی از آن دو پنداشت را نادرست بگیریم.
به گمانم آن چیزی که باید نادرست گرفته شود، فِتادِ نُخُست است.
بدین گونه، ما در پارسی باید دو یا بیشتر پیشوندِ {اَن} داشته باشیم.
می دانیم که یکی از آنها برگرفته از ریشه یِ اوستاییِ {هَن} است.
آن یکی، به گمانم باید هَمان ریشه یِ {an}ِ آلمانی باشد.
یِک پرسشی که پیش می آید این است که چِرا ما در زبانِ اوستایی نیز این دوگانگیِ کاربرد را داریم؟ ( که در هانم چَر و هانم پَد دیدیم )
پاسخ از نِگاه من، ریشه یِ پیشوندِ {an} است.
بنا بر تارنما های ریشه شناسی، ریشه یِ این پیشوند و همچنین واژه یِ {on} بر می گردد به ریشه یِ *h₂en - . ( هَمسان است! )
پَس، به گمانم در این {حالت}، باید دو ریشه جداگانه داشته باشیم ولی در ریختِ یکسان.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
در این دیدگاه دو نگاه آورده شد، و به گمانم شاید نگاه دوم درست تر باشد.
اگر هَر داده ای یا هَر فرنایشی ای در این دیدگاه از نِگاه شما نادرست بود، خشنود میشوم آگاهی رسانی فرمایید.
درباره یِ ریشه یِ پیشوندِ {an} در آلمانی، فرتوری را در زیر می بینید.
اگر در همین باره یِ پسگشت هَم از نگاهتان لغزشی رخ داده است، بفرمایید.
بِدرود!
ببخشید که هَمچون همیشه، زمان ارزشمند شما را با داده هایِ بیهوده ام می گیرم.
این دیدگاه تنها گمانه یِ مَن است، با آنکه به گمانم شما همه اینها را می دانید:
... [مشاهده متن کامل]
فرمودید که ما در زبانِ پارسی یِک پیشوندِ {اَن} داریم و در زبانِ آلمانی هم، پیشوندِ {an:اَن} داریم.
اینجا ما دو پِنداشت را درست می نهیم:
1 - ما در پارسی تنها یِک پیشوندِ {اَن} داریم. ( یا به شیوه ای دیگر، همه این پیشوند هایِ {اَن} بر آمده از یِک ریشه و یکی هستند )
2 - ما در آلمانی، تنها یِک پیشوندِ {an} داریم ( همچون فِتادِ پیش )
می دانیم که اگر فِتادِ نُخُست درست باشد، آنگاه، ریشه یِ این پیشوند، پیشوندِ {هَن} در اوستایی است.
و همچنین، می دانیم که پیشوندِ {an} همریشه است با {on} در انگلیسی که خود، ریشه ای جداگانه از {هَن} دارد.
چِرا؟ می دانیم که {هَن} همریشه است با {هَم} که همریشه است با {samٍe} که هَمریشه نیست با {on}، پس {هَن} با {on} همریشه نیست.
- هَمین جا بگویم، اگر شیوه فرنایش از نِگاه شما نادرست است، یا داده ها نادرست است، بفرمایید.
پس تا اینجا، دو پیشوندِ نا هَمریشه را داریم، که در برخی باره ها، هَمچون {هانم چَر} در زبانِ اوستایی، این دو پیشوند با هَم برابر هستند.
اگر به فرهنگ ها بنگریم، در می یابیم که هیچ جایی نامی از {درون، به درون} برده نشده و همه جا پیشوندِ {هَم/هَن} به چَمِ {با هَم، به طور کامل، هَمه، فراخوری} بوده است.
هَمین پیشوندِ {هَن} نیز در گذشته ، ریشه هایی داشته است، که اگر ریشه هِندواروپاییِ آن را در یابیم، در میابیم که هَمان هَم به چَمِ {همه، هَم} گرفته شده است. ( همریشه با سَم در سنسکریت )
یک گمانه می تواند این باشد که زبانشناسان آن ریشه یا آن پیشوندِ {هَن} را به درستی و به شیوه یِ فراخور ( =کامل ) بررسی نکردند، یا یِک گمانه دیگر هم آن است که آنها چَمارِ ریشه ها را، بر پایه یِ واژگانِ کُنونی می گیرند و خودِ چَمارِ آن را بررسی نمی کنند. ( یا دَستِ کَم برای این فِتاد )
ما دو پنداشت داشتیم و دو تای آنها را درست گرفتیم، و فرجام این شد:
دو پیشوندِ نا هَمریشه، ولی ریشه های دَرپیوند ( =مربوط )
. . . . . . . . . . . . . . .
بیایید یکی از آن دو پنداشت را نادرست بگیریم.
به گمانم آن چیزی که باید نادرست گرفته شود، فِتادِ نُخُست است.
بدین گونه، ما در پارسی باید دو یا بیشتر پیشوندِ {اَن} داشته باشیم.
می دانیم که یکی از آنها برگرفته از ریشه یِ اوستاییِ {هَن} است.
آن یکی، به گمانم باید هَمان ریشه یِ {an}ِ آلمانی باشد.
یِک پرسشی که پیش می آید این است که چِرا ما در زبانِ اوستایی نیز این دوگانگیِ کاربرد را داریم؟ ( که در هانم چَر و هانم پَد دیدیم )
پاسخ از نِگاه من، ریشه یِ پیشوندِ {an} است.
بنا بر تارنما های ریشه شناسی، ریشه یِ این پیشوند و همچنین واژه یِ {on} بر می گردد به ریشه یِ *h₂en - . ( هَمسان است! )
پَس، به گمانم در این {حالت}، باید دو ریشه جداگانه داشته باشیم ولی در ریختِ یکسان.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
در این دیدگاه دو نگاه آورده شد، و به گمانم شاید نگاه دوم درست تر باشد.
اگر هَر داده ای یا هَر فرنایشی ای در این دیدگاه از نِگاه شما نادرست بود، خشنود میشوم آگاهی رسانی فرمایید.
درباره یِ ریشه یِ پیشوندِ {an} در آلمانی، فرتوری را در زیر می بینید.
اگر در همین باره یِ پسگشت هَم از نگاهتان لغزشی رخ داده است، بفرمایید.
بِدرود!