ایمنی ترافیک جاده به روش ها و اقداماتی گفته می شود که برای جلوگیری از کشته شدن یا جراحت شدید کاربران جاده ای مورد استفاده قرار می گیرد. کاربران معمولی جاده عبارتند از عابران پیاده، دوچرخه سواران، رانندگان، مسافران وسایل نقلیه، سوارکاران، و مسافران حمل و نقل عمومی در جاده ( عمدتا اتوبوس و تراموا ) .
بهترین شیوه ها در استراتژی ایمنی راه مدرن:
استراتژی اساسی یک رویکرد سیستم ایمن این است که اطمینان حاصل شود که در صورت تصادف، انرژی های ضربه زیر آستانه ای باقی می مانند که احتمالاً منجر به مرگ یا آسیب جدی می شود. این آستانه بسته به سطح حفاظتی که برای کاربران درگیر جاده ارائه می شود، از سناریوی تصادفی به سناریوی تصادف دیگر متفاوت است. برای مثال، شانس زنده ماندن یک عابر پیاده بدون محافظت با وسیله نقلیه به سرعت در سرعت های بیش از ۳۰ کیلومتر در ساعت کاهش می یابد، در حالی که برای سرنشین وسیله نقلیه موتوری که به درستی مهار شده است، سرعت ضربه بحرانی ۵۰ کیلومتر در ساعت است ( برای تصادف های جانبی ) و ۷۰ کیلومتر در ساعت ( برای تصادفات رودررو ) .
از آنجایی که راه حل های پایدار برای ایمنی راه ها، به ویژه جاده های روستایی و دورافتاده کم ترافیک، شناسایی نشده اند، باید سلسله مراتبی از کنترل، مشابه طبقه بندی هایی که برای بهبود ایمنی و سلامت شغلی استفاده می شود، اعمال شود. [ ۱] در بالاترین سطح، پیشگیری پایدار از صدمات جدی و تصادفات مرگ و میر می باشد. منظور از «پایدار» نیاز به این است که همه حوزه های کلیدی نتیجه گذار در نظر گرفته شوند. در سطح دوم کاهش ریسک بلادرنگ است که شامل ارائه یک هشدار خاص به کاربرانی است که در معرض خطر شدید قرار دارند تا آنها را قادر به انجام اقدامات کاهش دهنده خطر کند. سطح سوم در مورد کاهش خطر تصادف است که شامل به کارگیری استانداردها و دستورالعمل های طراحی جاده ( مانند AASHTO ) ، بهبود رفتار راننده و اجرای قانونی آن است.
ایمنی ترافیک بیش از ۷۵ سال است که به عنوان یک علم مورد مطالعه قرار گرفته است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبهترین شیوه ها در استراتژی ایمنی راه مدرن:
استراتژی اساسی یک رویکرد سیستم ایمن این است که اطمینان حاصل شود که در صورت تصادف، انرژی های ضربه زیر آستانه ای باقی می مانند که احتمالاً منجر به مرگ یا آسیب جدی می شود. این آستانه بسته به سطح حفاظتی که برای کاربران درگیر جاده ارائه می شود، از سناریوی تصادفی به سناریوی تصادف دیگر متفاوت است. برای مثال، شانس زنده ماندن یک عابر پیاده بدون محافظت با وسیله نقلیه به سرعت در سرعت های بیش از ۳۰ کیلومتر در ساعت کاهش می یابد، در حالی که برای سرنشین وسیله نقلیه موتوری که به درستی مهار شده است، سرعت ضربه بحرانی ۵۰ کیلومتر در ساعت است ( برای تصادف های جانبی ) و ۷۰ کیلومتر در ساعت ( برای تصادفات رودررو ) .
از آنجایی که راه حل های پایدار برای ایمنی راه ها، به ویژه جاده های روستایی و دورافتاده کم ترافیک، شناسایی نشده اند، باید سلسله مراتبی از کنترل، مشابه طبقه بندی هایی که برای بهبود ایمنی و سلامت شغلی استفاده می شود، اعمال شود. [ ۱] در بالاترین سطح، پیشگیری پایدار از صدمات جدی و تصادفات مرگ و میر می باشد. منظور از «پایدار» نیاز به این است که همه حوزه های کلیدی نتیجه گذار در نظر گرفته شوند. در سطح دوم کاهش ریسک بلادرنگ است که شامل ارائه یک هشدار خاص به کاربرانی است که در معرض خطر شدید قرار دارند تا آنها را قادر به انجام اقدامات کاهش دهنده خطر کند. سطح سوم در مورد کاهش خطر تصادف است که شامل به کارگیری استانداردها و دستورالعمل های طراحی جاده ( مانند AASHTO ) ، بهبود رفتار راننده و اجرای قانونی آن است.
ایمنی ترافیک بیش از ۷۵ سال است که به عنوان یک علم مورد مطالعه قرار گرفته است. [ ۲]
wiki: ایمنی ترافیک جاده