ایمره تکلی

گراف ایمره تُکُلی کِشمارکی ( به مجاری: Gróf késmárki Thököly Imre ) زاده ۲۵ سپتامبر ۱۶۵۷ در کِشمارک – درگذشته ۱۳ سپتامبر ۱۷۰۵ در ازمیت اشراف زادهٔ مجار، سرفرماندهٔ کوروتس ها، پرنس مجارستان شمالی ( اسلواکی امروز ) در ۱۶۸۲–۱۶۸۵ و پرنس ترانسیلوانی در ۱۶۹۰ بود. احساسات خصمانهٔ او نسبت به دودمان هابسبورگ از دوران جوانی، در درجهٔ اول به دلیل نقض آزادی دین پروتستان به وجود آمد. تکلی در سن ۲۳ سالگی، رهبری کوروتس ها را به دست گرفت و جنبش استقلال ترانسیلوانی او در ۱۶۸۲ با حمایت سلطان محمد چهارم، موفق شد امپراتور لئوپولد یکم، را وادار به آتش بس کند. در شکست ۱۶۸۵، پاشای نادْیْ واراد او را به دلیل مذاکره با لئوپولد به اسارت درآورد ولی پس از مدت کوتاهی آزاد کرد؛ در آن اوضاع ناثابت او و یارانش از کشور اخراج شدند. پس از چندین کوشش ناموفق دیگر در ۱۶۹۰ در نبرد زرنشت موفق شد عنوان پرنس ترانسیلوانی را به دست بیاورد. تکلی پس از پیمان کارلویتس تا آخر عمر در تبعید در امپراتوری عثمانی زندگی کرد و سرانجام در ۱۷۰۵ در ازمیت، آناتولی درگذشت.
ایمره تکلی در قلعهٔ کشمارک در شمال پادشاهی مجارستان ( اسلواکی امروز ) به دنیا آمد. او و سه خواهر ( و دو برادر که در کودکی از دنیا رفتند ) ثمرهٔ ازدواج گراف ایشتوان تکلی ( ۱۶۲۳–۱۶۷۰ ) از زمینداران و متمولین شمال مجارستان و ماریا دیولافی[ الف] ( ۱۶۳۷–۱۶۵۹ ) نوهٔ پرنس ترانسیلوانی بود و با این حساب اراضی عظیم ترانسیلوانی نیز به دست خاندان تکلی می افتاد. پس از مرگ زودهنگام مادر در ۲۲ سالگی، پدرش به تنهایی تا آخر عمر فرزندان را بزرگ کرد. ایشتوان تکلی در توطئه ناموفق وشلینی ( ۱۶۷۰ ) بر ضد هابسبورگ شرکت جسته بود و در آن مدت فرزندش ایمره مجبور شد به لهستان و از آنجا به ترانسیلوانی بگریزد. او در ۱۶۷۸ از تبعید به خانه بازگشت و رهبری شورشیان کوروتس را به عهده گرفت. [ ۱] [ ۲]
از سال بازگشت تکلی به خانه تا دو سال پس از آن کوروتس ها بیشتر شمال مجارستان را مورد تاخت و تاز قرار دادند و لئوپولد با بازگرداندن قانون اساسی مجارستان بر فرونشاندن شورش ها و محدود کردن پروتستانتیسم تلاش نمود. در این بین تکلی با کمک ترکان عثمانی و فرانسوی ها مذاکراتی را آغاز کرد. خط مشی عثمانی در آن زمان زیر نظر قره مصطفی، وزیر اعظم امپراتوری عثمانی بود و نظری مشابه با سلیمان قانونی داشت، که در زمان زمامداری خود هرگز موفق به آن نشد، منبی بر اینکه هابسبورگ ها را از مجارستان بیرون رانده و تا وین پیش رود. [ ۲] در ۱۶۸۲ تکلی با ایلونا زْرینی از خاندانی اشرافی با اصالت مجار - کرووات ازدواج کرد. زرینی از همسر پیشینش، فرنتس راکوتسی یکم املاک پهناوری در ترانسیلوانی در اختیار داشت و این چنین امکان مالی گسترده ای برای تکلی فراهم می شد تا ارتش کوروتس ها را سر و سامان بخشد. [ ۳] در همین سال سلطان محمد چهارم، تکلی را با عنوان شاه شمال مجارستان به رسمیت شناخت. [ ۲]