ایمان به اخرت

[ویکی فقه] ایمان به آخرت. ایمان به آخرت ، در کنار ایمان به خدا و ایمان به پیامبران (علی نبینا وآله و علیهم السلام) قرار گرفته است.
تقارن ایمان به آخرت با سایر اصول دین نشان دهنده اهمّیت آن است: «وَلکنَّ البِرَّ مَن ءَامَنَ بِاللّهِ وَ الیومِ الأخِرِ وَالمَلئِکةِ والکتبِ وَالنَّبیینَ» هم چنین به تصریح قرآن ، ایمان به آخرت، جزئی از دعوت سایر پیامبران (علی نبینا وآله و علیهم السلام) نیز بوده است، چنان که در صحف حضرت ابراهیم و حضرت موسی (علیهماالسلام) بر پایدار بودن آخرت تأکید شده و حضرت شعیب (علیه السلام) قوم خود را به پرستش خدا و باور به آخرت ترغیب کرده است. حضرت یوسف (علیه السلام) از منکران خدا و آخرت دوری جسته، خود را در اعتقاد به مبدأ و آخرت، پیرو پدرانش حضرت ابراهیم و حضرت اسحاق و حضرت یعقوب (علی نبینا وآله و علیهم السلام)می داند هم چنین حضرت موسی (علیه السلام) قارون مال اندوز را به کار برای آخرت می خواند. درباره جمعی از اهل کتاب ، آمده است: از میان اهل کتاب، گروهی درست کردارند... به خدا و آخرت ایمان دارند.
آثار ایمان به آخرت
ایمان و باور به سرای آخرت و اعتقاد به این که بین کردار انسان در دنیا و سرنوشت او در آخرت ارتباط وجود دارد، تأثیر بسیاری در روح و روان ونیز افعال اختیاری انسان دارد.برخی از آثاری که قرآن آن ها را ذکر کرده بدین شرح است:
← پایبندی به دستورات خدا
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۷۷.
...

[ویکی فقه] ایمان به آخرت (قرآن). ایمان به آخرت، همراه با پرهیز از رابطه مودت آمیز با کافران، از عوامل راهیابی به بهشت است.
«لا تجد قوما یؤمنون بالله و الیوم الاخر یوادون من حاد الله و رسوله و لو کانوا ءاباءهم او ابناءهم او اخونهم او عشیرتهم اولـئک کتب فی قلوبهم الایمـن... و یدخلهم جنت تجری من تحتها الانهـر خــلدین فیها...» «قومی را نیابی که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند (و) کسانی را که با خدا و رسولش مخالفت کرده اند هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره آنان باشند دوست بدارند در دل اینهاست که (خدا)ایمان را نوشته... و آنان را به بهشتهایی که از زیر (درختان) آن جویهایی روان است در می آورد همیشه در آنجا ماندگارند...» این آیه شریفه یافتن قومی با چنین صفتی را نفی نموده، می فرماید: چنین مؤمنینی نخواهی یافت و این کنایه است از اینکه ایمان راستین به خدا و روز جزا با چنین صفاتی نمی سازد آن کس که واقعا به خدا و رسول و روز جزا ایمان دارد، ممکن نیست با دشمنان خدا دوستی کند، هر چند که همه قسم سبب و انگیزه دوستی در آنان وجود داشته باشد، مثل اینکه پدرش یا پسرش یا برادرش باشد و یا قرابتی دیگر داشته باشد، برای اینکه این چنین دوستی با ایمان به خدا منافات دارد." اولئک کتب فی قلوبهم الایمان" کلمه" اولئک" اشاره به مردمی است که به خاطر ایمانی که به خدا و روز جزا دارند با دشمنان خدا هر چند پدر و یا پسر یا برادرشان باشد دوستی نمی کنند و" کتابت" به معنای اثبات غیر قابل زوال است و ضمیر در" کتب" به خدای تعالی برمی گردد. و این آیه تصریح و نص در این است که چنین کسانی مؤمنین حقیقی هستند. در بیان قسمت اول و دوم می فرماید: " آنها کسانی هستند که خدا خط ایمان را بر صفحه قلوبشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنان را تقویت فرموده است" (اولئک کتب فی قلوبهم الایمان و ایدهم بروح منه). بدیهی است این امداد و لطف الهی هرگز با اصل آزادی اراده و اختیارانسان منافات ندارد، چرا که گامهای نخستین یعنی" ترک محبت دشمنان خدا" از سوی خود آنان برداشته شده، سپس امدادهای الهی به صورت" استقرار ایمان" که از آن تعبیر به" کتابت" و نوشتن شده به سراغ آنان می آید.و در سومین مرحله می فرماید: "خداوند آنها را در باغهایی از بهشت داخل می کند که نهرها از زیر درختان و قصورش جاری است و جاودانه در آن می مانند" (و یدخلهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها).
آثار ایمان به آخرت
آثار ایمان به اخرت عبارتند از:
← آرامش
۱. ↑ مجادله/سوره۵۸، آیه۲۲.
...