ایله

[ویکی فقه] اَیْلَه بندری باستانی در کنار دریای سرخ و نزدیک خلیج عقبه ، زیستگاه اصحاب سبت است
اَیله در زبان عبری به معنای درختان است. برخی منابع تاریخی آن را نام شهری میان یَنْبُع و مصر ، یا روستایی میان مَدْیَن و کوه طور دانسته اند ؛ ولی بنابر قول مشهور شهری است از نواحی شام که در کنار دریای قُلْزُم (سرخ)، نزدیک خلیج عَقَبه میان مصر و شام واقع شده و امروزه به نام ایلات معروف است. برخی آن را منسوب به دختر مَدْیَن بن ابراهیم (علیه السلام) دانسته اند. در عهد عتیق چندین بار از ایلا (Ila) یا ایلت (Elath) یا ایلوت (Eloth) نام برده شده است که در ساحل شرقی دریای قُلزُم واقع بوده و اسرائیلیان هنگام خروج از مصر از این شهر گذشته اند و حضرت داود (علیه السلام) آن را مسخر کرده و در زمان حضرت سلیمان (علیه السلام) آباد شده است. در قرآن کریم، لفظ اَیله به طور صریح نیامده؛ اما در برخی آیات به ماجراهای مربوط به آن اشاراتی شده است.
موقعیت تاریخی و جغرافیایی
ایله از شهرها و بنادر باستانی فلسطین و در دوره های گوناگون تاریخی از مراکز مهم تلاقی راههای تجاری مصر ، شام ، عراق و عربستان بوده است. این شهر سالیانی چند تحت فرمان حاکمان یونانی مصر بود و کانون ارتباط تجاری نبطیان به شمار می رفت. در سال ۱۰۶ میلادی و پس از پایان حاکمیت نبطیان، رومیان بر آن جا مستولی شدند. نخستین ارتباط ایله با مسلمانان در سال ۹ قمری اتفاق افتاد. در این سال وقتی پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در تبوک بود یوحنا بن رؤبه اسقف ایله به شرط پرداخت جزیه و تسهیل عبور مسلمانان از شهر، پیمان صلحی را با آن حضرت امضا کرد. در دوره جنگهای صلیبی ، آسیبهای فراوانی به شهر ایله وارد شد. در سال ۵۶۵ قمری (۱۱۷۰ میلادی) صلاح الدین ایوبی ، آن را از صلیبیها بازپس گرفت و ضمیمه مصر کرد. ایله در سالهای ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۳ قمری (۱۹۱۷ ۱۹۲۵ میلادی) جزئی از سرزمین حجاز به شمار می آمد؛ اما از آن پس به اردن منضم شد و سرانجام در سال ۱۹۵۶ میلادی اسرائیل آن را اشغال کرد. ویرانه های این شهر باستانی در گوشه غربی خلیج عقبه و در یک کیلومتری شمال بندر عقبه ( اردن ) قرار دارد.
یادکردهای اَیله در تفاسیر
در مورد ساکنان سرزمین ایله، برخی، اصحاب سبت و برخی دیگر نیز اصحاب ایکه را نام برده اند. گروهی از مورخان و مفسران نیز آن ها را بخشی از قوم ثمود پنداشته اند که بر اثر همجواری با بنی اسرائیل به دین یهود گرویده اند ؛ اما بیش تر مفسران نخستین و متأخر، اصحاب سبت را جزو ساکنان ایله برشمرده اند. این قوم در عصر پیامبری حضرت داود (علیه السلام) بوده و بر اساس آیه ۶۵ بقره خداوند به قوم موسوم به اصحاب سبت فرمان داده بود که روز شنبه را تعطیل کرده، به عبادت بپردازند؛ اما آن ها از فرمان الهی تعدی کردند و ازاین رو خداوند چهره انسانی آنان را به صورت حیوان ( بوزینه ) دگرگون ساخت :«و لَقَد عَلِمتُمُ الَّذینَ اعتَدَوا مِنکُم فِی السَّبتِ فَقُلنا لَهُم کونوا قِرَدَةً خسِین». آیات ۱۶۳- ۱۶۶ اعراف نیز به همین مضمون آمده است. بنا به روایتی از امام باقر (علیه السلام) نیز مسخ شدگان بنی اسرائیل ، اهل ایله سرزمینی در ساحل دریا بودند. در آیه ۷۸ مائده نیز همین جریان آمده است که از امام باقر (علیه السلام) روایت شده: حضرت داود (علیه السلام) اهالی شهر ایله را نفرین کرد...:«لُعِنَ الَّذینَ کَفَروا مِن بَنی اِسرءیلَ عَلی لِسانِ داوودَ...». از طرق اهل سنت نیز این روایت از مجاهد و قتاده و دیگران نقل شده است. در تفسیر آیه ۷۷ کهف نیز که به داستان حضرت خضر و موسی (علیهماالسلام) می پردازد به قریه ایله اشاره ای شده است؛ هنگامی که آن ها به قریه ای رسیدند و از اهل آن غذا خواستند آن ها از مهمان کردنشان خودداری کردند...:«فَانطَلَقا حَتّی اِذا اَتَیا اَهلَ قَریَة...». برخی مراد از قریه را همان شهر ایله دانسته اند برخی، دو واژه ایله و ایکه را، هم معنا و نام یک محل شمرده اند که در نتیجه مردم ایله همان اصحاب ایکه خواهند بود. چون قریه ایله نزدیک به مدین است و در لغت عبری معنای اصلی ایله، درختان بوده و این نام به صورتهای گوناگون نیز آمده است و از طرفی ایکه را اهل تفسیر و لغت به معنای درخت یا بیشه دانسته اند (چرا که ساکنان ایکه در سرزمینی پر از باغ و درخت زندگی می کرده اند) می توان حدس زد که با ایله رابطه ای داشته باشد و اصحاب ایکه همان مردم ناحیه ایله باشند که دوران ترقی و انحطاط را پیاپی دیده اند. شایان یادآوری است که آیه ۸۵ و ۸۴ هود به روشنی می گوید که شعیب، پیامبر سرزمین یا قوم مدین (اصحاب ایکه) بوده است. سرزمین این قوم را در شبه جزیره سینا یا نزدیک آن و در حاشیه دریای قلزم دانسته اند.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
بندری باستانی در کنار دریای سرخ و نزدیک خلیج عقبه، زیستگاه اصحاب سبت.
اَیله در زبان عبری به معنای درختان است. برخی منابع تاریخی آن را نام شهری میان یَنْبُع و مصر یا روستایی میان مَدْیَن و کوه طور دانسته اند؛ ولی بنابر قول مشهور شهری است از نواحی شام که در کنار دریای قُلْزُم (سرخ)، نزدیک خلیج عَقَبه میان مصر و شام واقع شده و امروزه به نام ایلات معروف است. برخی آن را منسوب به دختر مَدْیَن بن ابراهیم علیه السلام دانسته اند.
در عهد عتیق چندین بار از ایلا (Ila) یا ایلت (Elath) یا ایلوت (Eloth) نام برده شده است که در ساحل شرقی دریای قُلزُم واقع بوده و اسرائیلیان هنگام خروج از مصر از این شهر گذشته اند و حضرت داود علیه السلام آن را مسخّر کرده و در زمان حضرت سلیمان علیه السلام آباد شده است.
در قرآن کریم، لفظ اَیله به طور صریح نیامده؛ اما در برخی آیات به ماجراهای مربوط به آن اشاراتی شده است. (سوره بقره/ 2، 65 ؛ سوره مائده/ 5 ، 78؛ سوره اعراف/ 7، 163 ـ 166؛ سوره کهف/ 18، 77)
ایله از شهرها و بنادر باستانی فلسطین و در دوره های گوناگون تاریخی از مراکز مهم تلاقی راههای تجاری مصر، شام، عراق و عربستان بوده است. این شهر سالیانی چند تحت فرمان حاکمان یونانی مصر بود و کانون ارتباط تجاری نبطیان به شمار می رفت. در سال 106 میلادی و پس از پایان حاکمیت نبطیان، رومیان بر آنجا مستولی شدند. نخستین ارتباط ایله با مسلمانان در سال 9 قمری اتفاق افتاد.
در این سال وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در تبوک بود یوحنا بن رؤبه ـ اسقف ایله ـ به شرط پرداخت جزیه و تسهیل عبور مسلمانان از شهر، پیمان صلحی را با آن حضرت امضا کرد. در دوره جنگهای صلیبی، آسیب های فراوانی به شهر ایله وارد شد. در سال 565 قمری (1170 میلادی) صلاح الدین ایوبی، آن را از صلیبی ها بازپس گرفت و ضمیمه مصر کرد. ایله در سالهای 1335 تا 1343 قمری (1917 ـ 1925 میلادی) جزئی از سرزمین حجاز به شمار می آمد؛ اما از آن پس به اردن منضم شد و سرانجام در سال 1956 میلادی اسرائیل آن را اشغال کرد. ویرانه های این شهر باستانی در گوشه غربی خلیج عقبه و در یک کیلومتری شمال بندر عقبه (اردن) قرار دارد.
در مورد ساکنان سرزمین ایله، برخی اصحاب سبت و برخی دیگر نیز اصحاب ایکه را نام برده اند. گروهی از مورخان و مفسران نیز آنها را بخشی از قوم ثمود پنداشته اند که بر اثر همجواری با بنی اسرائیل به دین یهود گرویده اند؛ اما بیشتر مفسران نخستین و متأخر، اصحاب سبت را جزو ساکنان ایله برشمرده اند.

[ویکی اهل البیت] اَیْلَه. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
بندری باستانی در کنار دریای سرخ و نزدیک خلیج عقبه، زیستگاه اصحاب سبت.
اَیله در زبان عبری به معنای درختان است. برخی منابع تاریخی آن را نام شهری میان یَنْبُع و مصر یا روستایی میان مَدْیَن و کوه طور دانسته اند؛ ولی بنابر قول مشهور شهری است از نواحی شام که در کنار دریای قُلْزُم (سرخ)، نزدیک خلیج عَقَبه میان مصر و شام واقع شده و امروزه به نام ایلات معروف است. برخی آن را منسوب به دختر مَدْیَن بن ابراهیم علیه السلام دانسته اند.
در عهد عتیق چندین بار از ایلا (Ila) یا ایلت (Elath) یا ایلوت (Eloth) نام برده شده است که در ساحل شرقی دریای قُلزُم واقع بوده و اسرائیلیان هنگام خروج از مصر از این شهر گذشته اند و حضرت داود علیه السلام آن را مسخّر کرده و در زمان حضرت سلیمان علیه السلام آباد شده است.
در قرآن کریم، لفظ اَیله به طور صریح نیامده؛ اما در برخی آیات به ماجراهای مربوط به آن اشاراتی شده است. (سوره بقره/ 2، 65 ؛ سوره مائده/ 5 ، 78؛ سوره اعراف/ 7، 163 ـ 166؛ سوره کهف/ 18، 77)
ایله از شهرها و بنادر باستانی فلسطین و در دوره های گوناگون تاریخی از مراکز مهم تلاقی راههای تجاری مصر، شام، عراق و عربستان بوده است. این شهر سالیانی چند تحت فرمان حاکمان یونانی مصر بود و کانون ارتباط تجاری نبطیان به شمار می رفت. در سال 106 میلادی و پس از پایان حاکمیت نبطیان، رومیان بر آنجا مستولی شدند. نخستین ارتباط ایله با مسلمانان در سال 9 قمری اتفاق افتاد.

[ویکی فقه] ایله (قرآن). ایله، از شهرهای بندری فلسطین واقع در ساحل شرقی دریای سرخ است.
برخی مفسران مقصود از قریه در آیه ۱۶۳سوره اعراف را ایله دانسته اند، که ساکنان آن بر اثر تجاوز از حدود الهی به کیفرمسخ دچار گشتند.
محل ایله
مقصود از" حاضر دریا بودن" در نزدیکی دریا و مشرف به آن قرار داشتن است. " یعدون" از" تعدی" و در اینجا مقصود تجاوز از آن حدود و مقرراتی است که خداوند برای روز شنبه یهود جعل فرموده بود، و آن این بود که بخاطر بزرگداشت این روز شکار ماهی را ترک کنند.
شان نزول
در این آیات صحنه دیگری از تاریخ پرماجرای بنی اسرائیل، که مربوط به جمعی از آنها است که در ساحل دریایی زندگی می کردند، آمده است، منتها روی سخن در آن به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلّم است، و به او می گوید که از یهود معاصر خویش درباره این جمعیت سؤال کند یعنی این خاطره را به وسیله سؤال در ذهن آنان مجسم ساز، تا از آن پند گیرند، و از سرکشی و کیفری که در انتظار سرکشان است بپرهیزند.این سرگذشت، چنان که در روایات اسلامی به آن اشاره شده مربوط به جمعی از بنی اسرائیل است که در ساحل یکی از دریاها (ظاهرا دریای احمر بوده که در کنار سرزمین فلسطین قرار دارد) در بندری بنام" ایله" (که امروز بنام بندر ایلات معروف می باشد) زندگی می کردند و از طرف خداوند به عنوان آزمایش و امتحان دستوری به آنها داده شد و آن اینکه صید ماهی را در آن روز تعطیل کنند اما آنها با آن دستور مخالفت کردند و گرفتار مجازات دردناکی شدند که شرح آن را در این آیات می خوانیم.در نخستین آیه می فرماید: " از قوم یهود معاصر خویش ماجرای شهری را که در کنار دریا قرار داشت سؤال کن" (و اسئلهم عن القریة التی کانت حاضرة البحر).(و به یاد آنها بیاور زمانی را که در روز شنبه از قانون پروردگار تجاوز می کردند" (اذ یعدون فی السبت).زیرا روز شنبه تعطیل آنها بود و وظیفه داشتند، دست از کار و کسب و صید ماهی بکشند و به مراسم عبادت آن روز بپردازند، اما آنها این دستور را زیر پا گذاردند.

آیله. آیله ( گیلی اسکاتلندی: Ìle ) از جزیره های آرگایل و بوت ( هبریدهای داخلی ) اسکاتلند می باشد.