ایغده

لغت نامه دهخدا

ایغده. [ اَ غ ُ دَ / اِ ] ( ص ) سبکسار بیهوده گوی. ( برهان ) ( انجمن آرا )( آنندراج ) ( مؤید الفضلا ) ( صحاح الفرس ) :
تا نباشد ایغده مانند خاموش و صبور
تا هده نبود به نزد هیچکس چون بیهده
باد در حکمش هده هر بیهده کارد سپهر
دشمنش خوار و خجل دایم بسان ایغده.
شمس فخری.

دانشنامه عمومی

ایغده ( به لاتین: İğde ) یک منطقهٔ مسکونی در ترکیه است که در البستان واقع شده است. [ ۱] ایغده ۳٬۵۰۰ نفر جمعیت دارد.
عکس ایغده
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران