ایت الله محمدتقی بهجت

[ویکی اهل البیت] آیت الله محمدتقی بهجت. حضرت آیت الله العظمی آقای حاج شیخ محمدتقی بهجت در اواخر سال 1334 ه.ق در شهر فومن واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد و هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادر را از دست داد.
تحصیلات ابتدایی حوزه را در مکتب خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال 1348 ه.ق هنگامی که تقریباً 14 سال از عمر شریفش می گذشت، برای تکمیل دروس حوزوی عازم (عراق) شد و حدود 4 سال در کربلای معلی اقامت نمود و علاوه بر تحصیل علوم رسمی از محضر استادان بزرگ آن سامان، از جمله مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویی (غیر از آیت الله العظمی خویی معروف) بهره برد و در سال 1352 ه.ق برای ارائه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار گردید و سطح عالی علوم و حوزه را در محضر آیات عظام از جمله حاج شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام: حاج آقای ضیاء عراقی و میرزای نائیینی در حوزه درسی آیت الله حاج شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد.
افزون بر این ایشان از محضر آیات عظام حاج سید ابوالحسن اصفهانی و حاج شیخ محمدکاظم شیرازی صاحب حاشیه بر مکاسب - و در حوزه علوم عقلی، کتاب (الاشارات والتنبیهات) و (اسفار) رانزد آیت الله سید حسین بادکوبه ای فراگرفت و در زمان تلمذ به تدریس سطوح عالی پرداخت و در تالیف کتاب (سفینه البحار) با محدث کبیر حاج شیخ عباس قمی همکاری نمود و در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش (فومن) از کودکی محضر عالم بزرگوار (سعیدی) و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا این که در نجف اشرف در سن 17-18 سالگی با آیت حق علامه قاضی آشنا شد و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در سلک شاگردان اخلاقی - عرفانی ایشان درآمد.
سرانجام در سال 1364 هق موافق با 1324 ه.ش قلبی صیقل یافته از معنویت و سینه ای مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش هجرت نمود و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود هنگام عبور موقت در قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود موقتاً مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکی پس از دیگری می شنود و در شهر مقدس قم رحل اقامت می افکند.
در قم از محضر آیات عظام: حجه الاسلام والمسلمین کوه کمره ای و آیت الله العظمی بروجردی به هم رسانیده و انگشت نما می گردد. معظم پس از ورود به قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و به ترتیب شاگردانی بسیار قیمت گماشت.
محل تدریس درس خارج ایشان ابتدا در حجرات مدارس و بعد در منزل شخصی خود بود و سپس در مسجد فاطمیه واقع در گذرخان تشکیل می گردد و محل اقامه نماز جماعت و مراجعات عمومی ایشان نیز همین مسجد بود.
تالیفات معظم، عبارتند از: یک دوره کامل اصول، حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری و تکمیل آن تا آخر مباحث مربوط به مکاسب و متاجر، دوره کامل طهارت، دوره کامل کتاب صلاه، دوره کامل کتاب زکات، دوره کامل کتاب خمس و حج، حاشیه بر کتاب ذخیره العباد مرحوم شیخ محمدحسین غروی، چندین مجله تقریباً یک دوره فقه فارسی، حاشیه بر مناسک شیخ انصاری و...