شو ( چینی: 蜀؛ پین یین: Shǔ ) ایالت تاریخی در استان سیچوآن امروزی چین طی حکومت دودمان ژو بود. شو در دشت چنگدو، در غرب حوضه سیچوان در امتداد شمال شرقی تا بالای دره رودخانه هان قرار داشت. در شرق آن اتحادیه قبیله ای با بود. ایالت چو در شرق رودهای هان و یانگ تسه قرار داشت. در شمال کوهستان چین لینگ، ایالت چین قرار داشت. در غرب و جنوب، مردم قبیله ای بودند که قدرت نظامی کمی داشتند.
ایالت مستقل شو در سال ۳۱۶ پ. م توسط ایالت چین فتح شد. اکتشافات باستان شناسی اخیر در سانشینگدوی و جینشا که تصور می شود مکان های فرهنگ شو هستند، نشان دهنده وجود تمدن منحصر به فرد در این منطقه قبل از فتح چین است.
در دوره های بعدی تاریخ چین، منطقه سیچوآن همچنان از روی نام این ایالت باستانی، به نام شو شناخته می شد و ایالت های بعدی که در همان منطقه تأسیس شدند نیز شو نامیده می شدند.
پیش از سال ۳۱۶ پ. م، حوضه سیچوان از تمدن آن زمان، عصر برنز که در حوضه رود زرد در شمال شرقی متمرکز بود، جدا بود. کشف سانشینگدوی در سال ۱۹۸۷ یک غافلگیری بزرگ بود، زیرا نشان دهنده فرهنگ اصلی در چین نوسنگی بود که قبلاً ناشناخته بود. به نظر می رسد که مکان سانشینگدوی که در ۴۰ کیلومتری شمال چنگدو است، در حدود سال های ۲۰۵۰ تا ۱۲۵۰ پ. م، مرکز یک پادشاهی نسبتاً وسیع بوده است. اشیایی که در دو گودال گنج یافت شده به سبکی متفاوت از اشیایی هستند که از مناطق شمالی دورتر یافت شده اند. این فرهنگ توسط بسیاری از باستان شناسان به عنوان فرهنگ پادشاهی شو پیشنهاد شده است.
تا قرن چهار پیش از میلاد در اسناد اولیه چینی، نام شو بسیار اندک آمده است. اگرچه در کتیبه های خط جیا گو ون دودمان شانگ اشاره های احتمالی به «شو» وجود دارد که نشان دهنده تماس بین شو و شانگ است، مشخص نیست که آیا شوهای ذکر شده به پادشاهی در سیچوآن یا سایر احتماعات در مکان های دیگر اشاره دارد. [ ۱] شو اولین بار در شوچینگ به عنوان یکی از متحدان پادشاه وو ژو نام برده شده است که به شکست شانگ در ۱۰۴۶ پ. م در نبرد مویه کمک کرد. [ ۲] با این حال، مدت کوتاهی پس از پیروزی ژو، در یی ژوشو ذکر شده است که یکی از زیردستان پادشاه وو، یک لشکرکشی علیه شو را رهبری کرد. [ ۱] پس از نبرد مویه، به نظر می رسد که تأثیرات شمالی بر شو در ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش یافته است، در نتیجه شو از نظر فرهنگی متمایز باقی مانده بود. باستان شناسی ارتباط با شو را در اواخر دوره شانگ و اوایل دوره ژو پیشنهاد می کند، اما شواهد کمی از نفوذ ژو پسین وجود دارد. [ ۱] رانده شدن ژو از دره رودخانه وی در ۷۷۱ پ. م احتمالاً انزوای شو را افزایش داده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایالت مستقل شو در سال ۳۱۶ پ. م توسط ایالت چین فتح شد. اکتشافات باستان شناسی اخیر در سانشینگدوی و جینشا که تصور می شود مکان های فرهنگ شو هستند، نشان دهنده وجود تمدن منحصر به فرد در این منطقه قبل از فتح چین است.
در دوره های بعدی تاریخ چین، منطقه سیچوآن همچنان از روی نام این ایالت باستانی، به نام شو شناخته می شد و ایالت های بعدی که در همان منطقه تأسیس شدند نیز شو نامیده می شدند.
پیش از سال ۳۱۶ پ. م، حوضه سیچوان از تمدن آن زمان، عصر برنز که در حوضه رود زرد در شمال شرقی متمرکز بود، جدا بود. کشف سانشینگدوی در سال ۱۹۸۷ یک غافلگیری بزرگ بود، زیرا نشان دهنده فرهنگ اصلی در چین نوسنگی بود که قبلاً ناشناخته بود. به نظر می رسد که مکان سانشینگدوی که در ۴۰ کیلومتری شمال چنگدو است، در حدود سال های ۲۰۵۰ تا ۱۲۵۰ پ. م، مرکز یک پادشاهی نسبتاً وسیع بوده است. اشیایی که در دو گودال گنج یافت شده به سبکی متفاوت از اشیایی هستند که از مناطق شمالی دورتر یافت شده اند. این فرهنگ توسط بسیاری از باستان شناسان به عنوان فرهنگ پادشاهی شو پیشنهاد شده است.
تا قرن چهار پیش از میلاد در اسناد اولیه چینی، نام شو بسیار اندک آمده است. اگرچه در کتیبه های خط جیا گو ون دودمان شانگ اشاره های احتمالی به «شو» وجود دارد که نشان دهنده تماس بین شو و شانگ است، مشخص نیست که آیا شوهای ذکر شده به پادشاهی در سیچوآن یا سایر احتماعات در مکان های دیگر اشاره دارد. [ ۱] شو اولین بار در شوچینگ به عنوان یکی از متحدان پادشاه وو ژو نام برده شده است که به شکست شانگ در ۱۰۴۶ پ. م در نبرد مویه کمک کرد. [ ۲] با این حال، مدت کوتاهی پس از پیروزی ژو، در یی ژوشو ذکر شده است که یکی از زیردستان پادشاه وو، یک لشکرکشی علیه شو را رهبری کرد. [ ۱] پس از نبرد مویه، به نظر می رسد که تأثیرات شمالی بر شو در ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش یافته است، در نتیجه شو از نظر فرهنگی متمایز باقی مانده بود. باستان شناسی ارتباط با شو را در اواخر دوره شانگ و اوایل دوره ژو پیشنهاد می کند، اما شواهد کمی از نفوذ ژو پسین وجود دارد. [ ۱] رانده شدن ژو از دره رودخانه وی در ۷۷۱ پ. م احتمالاً انزوای شو را افزایش داده است.
wiki: ایالت شو