اگوری

آگوری. آگوری ( انگلیسی: Aghori ) که در سانسکریت آگورا گفته می شود، [ ۱] گروه کوچکی از مرتاض های شیواپرست ریاضت طلب هترودوکس هستند که بیشتر در گورستان ها زندگی می کنند، خاکستر مردگان را بر روی پوست خود می کشند و از استخوان های مردگان برای ساخت جام جمجمه و زیورآلات استفاده می کنند. شیوهٔ عملکرد آنها را گاهی، مغایر با آئین هندوئیسم راستین می دانند. [ ۲] [ ۳]
گوروهای این آئین، از احترام خاصی میان روستائیان و دهقانان برخوردارند، چرا که معتقدان این افراد دارای قدرت شفابخشی هستند که از طریق شعایر و آداب زاهدانه شان و چشم پوشی از لذات دنیوی و انجام «تاپاس» ( tápasya ) به دست آمده است.
پیروان آگوری، فدائیان شیوا هستند که به صورت «بهایراوا» تجلی یافته است[ ۴] و یگانه انگارانی که، به دنبال چرخه شکنی از حلقهٔ تناسخ یا تولد ادواری هستند. پایهٔ عقیدتی اینان بر دو باور اصلی استوار است که ریشه در اعتقادات رایج شیواپرستی دارد: ( ۱ ) شیوا، بی نقص و کامل است ( دارای دانایی مطلق، حضور مطلق، قدرت مطلق است ) و ( ۲ ) شیوا مسئول تمام آن چیزهایی است که رخ می دهد: تمامی علت ومعلول ها، تمامی وقایع و شرایط.
برخی منبع معتقدند که پایه گذار آگوری بابا کینارام بوده است، [ ۵] [ ۶] زاهدی که گفته می شود ۱۵۰ سال عمر کرد و در نیمهٔ دوم قرن هجدهم میلادی وفات یافت. [ ۷]