اگرانولوسیت

آگرانولوسیت. آگرانولوسیت یا تک هسته ای[ ۱] ( به انگلیسی: Agranulocyte ) در زیست شناسی، گویچهٔ سفیدی است که فقط یک هستهٔ منفرد در میان یاخته داشته باشد. تک هسته ای ها دسته ای از گلبولهای سفید خون هستند که در سیتوپلاسم آنها دانه یا گرانول وجود ندارد.
تک هسته ای ها خود به دو گروه تقسیم می شوند: لنفوسیت ها و مونوسیت ها.
لنفوسیت ها خود به دو نوع اصلی B و T تقسیم می شوند که در ساخت آنتی بادی و سلول خواری نقش دارند و دارای هسته ای گرد و درشت هستند که سیتوپلاسمی اندک دارند. هر لنفوسیت، چه B و چه T فقط یک نوع گیرندهٔ آنتی ژنی در سطح خود دارند، ولی تعداد زیادی گیرندهٔ آنتی ژنی از یک نوع دارند. لنفوسیتها فاگوسیتوز انجام نمی دهند و در دفاع اختصاصی نقش دارند.
لنفوسیت های T، سلول های خودی تغییر یافته ( مثلا سرطانی شده یا آلوده به ویروس ) را شناسایی می کند. همچنین به سلول های اعضای پیوند شده نیز یورش می برند، هر چند عضو پیوندی با بدن فرد ژنتیک مشابهی داشته باشد. لنفوسیت های T بعد از شناسایی آنتی ژن تکثیر می شوند و لنفوسیت های T کشنده را پدید می آورند. لنفوسیت های T کشنده به سلول های هدف متصل شده و با ترشح پرفورین و آنزیم مرگ برنامه ریزی شده، آپوپتوز را به راه می اندازند.
لفوسیت های B، آنتی ژن سطح میکروب ها یا ذرات محلول مثل سم میکروب ها را شناسایی می کند. از میان لنفوسیت های B با گیرنده های مختلف، آن لنفوسیتی
که توانسته است آنتی ژن را شناسایی کند به سرعت تکثیر می شود و یاخته هایی به نام پلاسموسیت ( سلول های پادتن ساز ) را پدید می آورد. پادتن همراه
مایعات بین سلولی، خون و لنف به گردش در می آید و هرجا با میکروب یا آنتی ژن های محلول برخورد کرد آن را نابود، یا بی اثر می سازد. هر لنفوسیت B می تواند پس از تبدیل به پلاسموسیت، پادتنی مشابه با گیرندۀ خود ترشح کند.
مونوسیت ها دسته ای از آگرانولویست ها هستند که اندازه ای بین ۱۵ تا ۲۵ میکرون داشته، گرد یا بیضی هستند و شکل هسته آنها نامنظم و دارای پیچ خوردگی و گاهی کلیوی شکل یا لوبیایی شکل است. مونوسیت ها بدون گرانول بوده یا دارای تعداد کمی گرانول های ظریف هستند. مونوسیت ها در مراحل اولیه واکنش ایمنی در فاگوسیتوز شرکت دارند. مونوسیت ها با خروج از خون تغییر می کنند و به درشتخوار و سلول دندریتی تبدیل می شوند.