مونوسیت

مونوسیت ها ( Monocytes ) گویچه های سفیدی از دستگاه ایمنی بدن و از دسته آگرانولوسیت ها هستند که اندازه ای بین ۱۵ تا ۲۵ میکرون داشته ( ندرتاً ۳۰ تا ۴۰ میکرون ) ، گرد یا بیضی هستند و شکل هسته آنها کناری یا در مرکز سلول، لبوله و کلیوی شکل، پیچ خورده و دارای فرورفتگی یا مغزی شکل ( نعل اسبی ) است. [ ۱] مونوسیت ها بدون گرانول بوده یا دارای تعداد کمی گرانول ظریف هستند. سیتوپلاسم مونوسیت ها زیاد و آبی خاکستری و دارای دانه های ریز فلفلی به نام دانه های آزوروفیلیک هستند. سیتوپلاسم دارای پاهای کاذب می باشد. مونوسیت ها ممکن است حاوی واکوئل باشند مونوسیت ها در برابر عفونت های ویروسی، باکتریایی، قارچی و تک یاخته ای محافظت می کنند. آنها میکروارگانیسم ها را می کشند، ذرات خارجی را می بلعند، سلول های مرده را حذف می کنند و پاسخ ایمنی را تقویت می کنند مونوسیت ها می توانند میکروب ها را بکشند، ایمنی را تقویت کنند و سلول های مرده را از بین ببرند. هنگامی که آنها وارد بافت ها می شوند، تبدیل به ماکروفاژ و سلول های دندریتیک می شوند
مونوسیت ها بزرگترین سلول در جریان خون محسوب می شوند.
مونوسیت ها در مراحل اولیه واکنش ایمنی در بیگانه خواری ( فاگوسیتوز ) شرکت دارند. و به عنوان بزرگترین سلول دنیا و جهان در بدن موجودات زنده شناخته شده
مونوسیت ها پس از خروج از خون و ورود به بافت های بدن به صورت سلول های درشتی به قطر ۸۰ میکرومتر به نام درشت خوار ( ماکروفاژ ) در می آیند در حقیقت مونوسیت ها به وسیله پدیده ای به نام تراگذری ( دیاپدز ) از منافذ رگ های خونی عبور می کنند و وارد بافت ها می شوند و تبدیل به درشت خوار می شوند. همچنین این سلول ها خاصیت تبدیل شدن به سلول های دندریتیک را نیز دارند ولی در فرایند التهاب فقط به درشت خوار تبدیل می شوند .
مونوسیت ها، پروتئازها را از لیزوزوم ها آزاد می کنند. همچنین آنها رادیکال اکسیژن و اکسید نیتروژن تولید می کنند که عوامل عفونت زا را از بین می برند. مونوسیت ها همچنین سیتوکین تولید می کنند که لنفوسیت ها را فعال و روند التهاب را تحریک می کند.
افزایش درصد مونوسیت های خون مونوسیتوز نامیده می شود.

مونوسیت (monocyte)
در زیست شناسی، نوعی یاختۀ خونی سفید. این یاخته ها در بافت ها و دستگاه های لنفاوی و گردش خون یافت می شوند. عملکرد مونوسیت ها زدودن ذرات بیگانه، مانند باکتری ها و بقایای بافتی، از طریق خوردن آن هاست.