اکورد فرعی

آکورد فرعی. آکورد فرعی ( انگلیسی: Secondary chord ) در موسیقی کلاسیک و در دانش هارمونی، آکوردی است فرعی و غریبه در تنالیته که در یک گام دیاتونیک شکل می گیرد و به قصد ساخت پایه های ( تونیک ) جدید برای مدگردی و ایجاد هارمونی کروماتیک در موسیقی است. این شیوه در دوران قواعد مشترک رواج داشته است.
در گام دیاتونیک آکوردهای درجه یک ( تونیک ) و درجه پنج ( دومینانت ) ، مهمترین درجات گام محسوب می شوند. آکورد فرعی یا ثانویه، یک آکورد ماژور و قرضی از تنالیته ای دیگر است که روی درجات فرعی گام ساخته می شود. به عنوان مثال در گام دو ماژور، درجۀ پنج ( سل، سی، ر ) را به عنوان پایه فرض کرده و یک آکورد دومینانت دیگر روی آن ساخته می شود ( ر، فا دیز، لا ) که به عنوان آکورد «دومینانت، دومینانت» یا «پنج روی پنج» ( V/V ) شناخته می شود. این آکورد را می توان به عنوان متداولترین نوع از آکوردهای فرعی دانست. [ ۱]
به همین ترتیب می توان روی دیگر درجات گام، آکوردهای نمایانِ فرعی ساخت. [ ۲] مانند: پنج روی دو ( V/II ) ، پنج روی سه ( V/III ) ، پنج روی چهار ( V/IV ) ، پنج روی شش ( V/VI ) ، پنج روی هفت ( V/VII )
آکوردهای فرعی می توانند به صورت سه صدایی، «چهار صدایی» و «پنج صدایی» به صورت پایگی و معکوس در گام های مینور و ماژور مورد استفاده قرار گیرند. [ ۳]