اکرم

[ویکی اهل البیت] اکرم (اسم الله). لفظ «اکرم» به صورت اضافه یا معرّف به الف و لام،دوبار در قرآن وارد شده است که فقط یکی از آنها مربوط به خدا است، چنان که می فرماید:
(إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ* خَلقَ الإِنْسانَ مِنْ عَلَق* إِقْرأْ وَ رَبُّکَ الأَکْرَم). (سوره علق/1ـ3)
«بخوان به نام پروردگارت که تو را آفرید، انسان را از خون بسته خلق کرد. بخوان به نام پروردگارت که کریم است».
و در مورد دیگر می فرماید:
(...إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللّهِ أَتْقیکُمْ...). (سوره حجرات/13)
«گرامی ترین افراد نزد خدا، پرهیزگارترین آنها است».
راغب می گوید:واژه «کرم» چیزی است که هم خدا و هم انسان به آن توصیف می شوند، هرگاه وصف خدا قرار گرفت، مقصود از آن احساس و انعام آشکار او است، چنان که می فرماید:
(...فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ). (سوره نمل/40)