اکرام

یا امر الهی، آن فرد را به آن جایگاه بالا می برند. ( مانند اکرام یتیم ) اکرام متضاد توهین است. کسی که خداوند جایگاه او را پست گرداند کسی نمی تواند با احترام و نعمت، جایگاه او را بلند گرداند. هَلْ أَتاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْراهِیمَ الْمُکْرَمِینَ: ابراهیم دید میهمانانی آمده اند که خودشان دارای جایگاه بلندی هستند ( فرشتگان ) کرامت از ریشه کَرَم به معنای بزرگ داشتن کسی توأم با احسان در حق او را گویند. ( کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ )

متعلق به کتابخانه مؤلف ص 25 ) . || بزرگ آمدن. ( زوزنی ) . || بزرگی کردن. تکبر کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) . بزرگ منشی نمودن. ( منتهی الارب ) . || مُعظم چیزی گرفتن. ( منتهی الارب ) .