اژدر سرنشین دار

اَژدَر سرنشین دار نوعی زیردریایی است که به عنوان یک سلاح محرمانه دریایی در جنگ جهانی دوم استفاده می شد.
معمولاً این شناورها بایستی بر روی یک شناور دیگر ( یک زیردریایی متعارف ) حمل شده و در نزدیکی هدف به سوی آن شلیک شوند. معمولاً این عملیات ها در شب های غیرمهتابی انجام می شود تا ریسک شناسایی آنها توسط دشمن کمتر شود. این ایده نخستین بار توسط ایتالیایی ها در ابتدای جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد. آنها این سلاح جدید خود را Siluro a Lenta Corsa ( اژدر کُندرو ) نامگذاری کرده بودند که به Maiale ( خوک ها ) نیز معروف بود. در پی موفقیت آن بریتانیایی ها نیز به ساخت یک کپی از این شناور اقدام کردند و آن را chariot ( ارابه ) نام نهادند.
آلمانی ها نیز شناور مشابهی را با نام Neger ساختند که توانایی رفتن به زیر آب را نداشت اما سرعت بیشتری داشت. این شناور بین سال های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ فعال بود و در نبرد نورماندی استفاده شد.
ژاپنی ها نیز شناور پرسرعتی با نام کایتن ( Kaiten: لرزاننده بهشت ) را ساختند که یک سلاح انتحاری محسوب می شد.