اویر

اویر که برادر دیلمیمان گفت - ایران که درستش را کردان میگویند اران است یعنی ازادگان و اینان گروه های گرد امده نبودند یکی بودند که خود را اران پرسا یا ایران پرها - اران پلخا ( بلخ ) - آران پارسا - این نام گیل و لر و کرمانجی نان قبیله هاشان است و این زبان پارسی که امروز است زمان اسلام یا اندکی پیشتر در بازار پدید امد و زبان کسی نبود امروزیان که تنها با ان سخن میگویند پارسی پهلوی خوب=یش را از یاد برده اند نادانان گمان کردند این پارسی است و دگران پارسی نیستند و این همه جنگ امد - از انجا که انان از کاشغر تا دریای مدیترانه بودند و زمینشان غروب نمی کرد یک خور آیان داشتند و یک خور آمان - آیدان و امدان - خور ایان را خور اهان و خور اهان را خور آسان میگفتند چون اهن و اسن و ماهی و ماسی - هور آمان - خور اوا و روژآوا هم آوا آما - ن - هست میم و واو جای هم مینشینند - روژ روش و روشنا روش روژ روز است
این روژاوا را نباید مغرب ترجمه کرد که غرب و غروب است برای غرب و غروب ایرانیان یک واژه دگر داشتند و ان ایوار - ایوارک - آواره - آوار آویر - این غرب و غروب و غریب - آور هاور و خاور هم شده هم انگونه که خور هور و اور شده در هورامان و اورامان و در خور آوا همان خور است - خور آسان خور آهان = آیان است مانند اهنگر و اسنگر - و آه و آی هر دو یکی اند -
میگویند اسیر و اویر شوی این اویر هم اویر آواره است و هم اگیر همان اسیر -