اوه

براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آوه ۳۹۰۶ نفر ( ۱۱۰۱ خانوار ) است.
پیش از اسلام  :
هنگام تولد مسیح، سه تن از  ایران  برای دیدن او به  بیت لحم  می روند   که به عقیده بعضی، همچو مارکو پولو این سه نفر از اهالی آبه بوده اند. و برخی نیز فقط یکی را اهل آوه دانسته اند
پس از اسلام  :
پس از ورود  اسلام  به قلمرو  ساسانیان، مردم آبه نیز  مسلمان  می شوند و در سال های آخر  قرن اول مذهب  تشیع  را انتخاب می کنند.
نویسنده  حدود العالم   می گوید: ساوه و آوه شهرک ‏هایی اند انبوه و آبادان و با نعمت بسیار و خرم و هوای درست و راه حجاج   خراسان
اما افول این شهر از زمان  غزنویان  شروع شد؛ به جهت مذهب شیعی، مردم آوه در تنگنای سیاسی و مذهبی قرار گرفتند.   محمود غزنوی  پس از گرفتار شدن مجدالدوله به قلعه های ساوه و آوه ( آبه ) حمله کرد و بسیاری از  باطنی مذهبان  را به دار آویخت در کتب روایی شیعیان دوازده امامی چندین گزارش از پرداخت وجوهات خمس از طرف مردم آبه به نواب اربعه ثبت شده
در مصادر شیعی آمده پیغمبر اسلام فرمود  : که چون مرا به آسمان بردند به زمینی سفید و کافوری گذشتم و بوی خوشی از آن بوئیدم و به جبرئیل گفتم  : این بقعه چیست ؟ گفت  : به آن آبه ، گویند رسالت تو ولایت نژاد تو بر آن عرضه شد و پذیرفت و خدا از آن مردانی آفریند که تو را دوست دارند و نژادت را ، برکت خدا بر آن و مردمش باد .
عبدالعظیم حسنی میگوید شنیدم امام هادی میفرمود  : مردم قم و آبه آمرزیده اند که جدم امام رضا را در طوس زیارت میکنند ، هلا هر که زیارتش کند و در راه قطره ای باران بر او افتد خدا تنش را بر آتش حرام کند .
در فرهنگ ها و منابع تاریخی و جغرافیایی فارسی، آبه و آوه هر دو آمده، اما اغلب به صورت آبه ثبت شده است. جمعی چون دمشقی، فیروزآبادی و یاقوت حمودی «آبه» و گروهی چون ابن خلدون، مقدسی، ابن بطوطه و نویسندۀ حدود العالم، «آوه» آورده اند. یاقوت حموی می گوید: آوه به سبب موازنه با ساوه چنین تلفظ می شود و عامۀ مردم آبه را آوه می خوانند. منسوب آن نیز غالباً «آبی» آمده و به ندرت آوی و آوجی هم دیده می شود. به گفتۀ خوانساری این نسبت در مورد فقیهان عموماً «آبی» آمده است به استثنای محمدبن محمد علوی آوی ( ۶/۳۲۳ ) . ابن بطوطه در سفرنامۀ خود ( ۱/۱۸۷ ) از دانشمندی به نام نظام الدین حسین آوی و نیز از دانشمند دیگری به نام علاءالدین آوجی ( ۲/۶۵۸ ) نام برده و همچنین حافظ ابرو از دانشمندان به نام سید تاج الدین آوجی یاد کرده است ( ص ۱۰۰ ) .