اومبرتو بوچونی

اومبرتو بوچونی ( به ایتالیایی: Umberto Boccioni ) ( ۱۸۸۲–۱۹۱۶ ) یکی از بزرگ ترین آینده گرایان میلان بود که در شکل دهی به نقاشی و پیکرتراشی آینده گری نقش به سزایی داشت و بسیاری او را باذوق ترین نقاش آینده گرا می دانند. او از شاگردان جاکومو بالا نیز بود.
بوچیونی سفرهای زیادی داشته است و فرصت بازدید از موزه های بسیاری را داشته است، تقریباً با هنرمندانی که مشاهده کرده است، به ویژه از دوره های دیگر مانند میکل آنژ، و همچنین با فرانچسکو فیلیپینی که او را برای تحقیق در مورد لمبارد الهام می بخشد، وارد همزیستی شده است. منظره و کار در حومه شهر، با توجه به مفاهیم فیلیپینی.
هنر بوچونی به نوعی القاء انتزاعی در آینده گری منجر شد که گاهی این القاء سازمان داده شده تر از آثاری مانند آثار کاندینسکی نیز به نظر می رسید ولی درون مایهٔ مدرن و تکه تکه شدهٔ آثارش را می توان مهم ترین شاخصهٔ کارها و روحیات او دانست.
او با الهام از تندیس های امپرسیونیستی بدون وارد کردن روح طبیعت کارهای امپرسیونیستی در کارهایش، سعی داشت پیکره یا شیء را همچنان که در نقاشی هایش دیدیم در محیط حل کند. اصول سبک او در نقاشی و پیکره تراشی حذف نمودهای واقعی و طبیعی و خطوط متمایزکننده از دل کارهایش بود تا به آن ها پویایی و حرکتی محسوس ببخشد.