اومبرتو اکو ( به ایتالیایی: Umberto Eco ) ( زاده ۵ ژانویه ۱۹۳۲ - درگذشته ۱۹ فوریه ۲۰۱۶ ) نشانه شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی بود. اکو پس از گرفتن مدرک دکترا از دانشگاه تورینو، در دانشگاه های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد.
اگرچه اومبرتو اکو بیشتر به رمان نویسی معروف است ولی در وهلهٔ اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها هفت رمان نوشته است. وی یکی از مهم ترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران قرن بیستم و اوایل قرن بیست ویکم و از مهم ترین زبان شناسان و نشانه شناسان ساختارگرا بود. اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب و از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین المللی بود و علاقهٔ زیادی به زبان بین المللی اسپرانتو داشت.
اکو مدتی رئیس دانشکدهٔ انسان شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن های آکادمیک فراوانی درزمینهٔ فلسفه، نشانه شناسی و نقد ادبی و کتاب هایی برای کودکان نوشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست. اکو در سال ۲۰۰۵ همراه با راجر آنگل موفق به کسب جایزهٔ دست آورد ادبی مجله کنیون ریوو شد. [ ۲]
اومبرتو در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. پدرش جولیو که در خانواده ای با ۱۳ فرزند بزرگ شده بود، قبل از آن که به جبههٔ جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ، اُمبرتو و مادرش جیووانا در دهکدهٔ کوچکی در کوه های پیدمونت زندگی می کردند. [ ۳] اکو پس از جنگ برای مطالعهٔ فلسفهٔ قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را با پایان نامه ای که در مورد توماس آکویناس با عنوان مسایل زیبایی شناسی در اندیشهٔ توماس قدیس نوشته بود، دریافت کرد. در همان سال اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد. [ ۴] او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس»[ ۵] منتشر کرد.
در سال ۱۹۵۹ کتاب تکامل زیبایی شناسی سده های میانه را منتشر کرد. کتابی که در حکم تکامل رسالهٔ پیشین اوست. کتاب سوم او در این مورد، حدود سی سال بعد در سال ۱۹۸۷ با عنوان «هنر و زیبایی در زیبایی شناسی سده های میانه» است.
در سال ۱۹۶۱ وی در دانشگاه های تورینو، میلان و فلورانس و بولونیا فلسفه و نشانه شناسی تدریس کرد. اثر گشوده کتابی که با موضوع هنر مدرن در سال ۱۹۶۲ منتشر شد شهرت وی را آغاز نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه اومبرتو اکو بیشتر به رمان نویسی معروف است ولی در وهلهٔ اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها هفت رمان نوشته است. وی یکی از مهم ترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران قرن بیستم و اوایل قرن بیست ویکم و از مهم ترین زبان شناسان و نشانه شناسان ساختارگرا بود. اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب و از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین المللی بود و علاقهٔ زیادی به زبان بین المللی اسپرانتو داشت.
اکو مدتی رئیس دانشکدهٔ انسان شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن های آکادمیک فراوانی درزمینهٔ فلسفه، نشانه شناسی و نقد ادبی و کتاب هایی برای کودکان نوشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست. اکو در سال ۲۰۰۵ همراه با راجر آنگل موفق به کسب جایزهٔ دست آورد ادبی مجله کنیون ریوو شد. [ ۲]
اومبرتو در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. پدرش جولیو که در خانواده ای با ۱۳ فرزند بزرگ شده بود، قبل از آن که به جبههٔ جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ، اُمبرتو و مادرش جیووانا در دهکدهٔ کوچکی در کوه های پیدمونت زندگی می کردند. [ ۳] اکو پس از جنگ برای مطالعهٔ فلسفهٔ قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را با پایان نامه ای که در مورد توماس آکویناس با عنوان مسایل زیبایی شناسی در اندیشهٔ توماس قدیس نوشته بود، دریافت کرد. در همان سال اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد. [ ۴] او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس»[ ۵] منتشر کرد.
در سال ۱۹۵۹ کتاب تکامل زیبایی شناسی سده های میانه را منتشر کرد. کتابی که در حکم تکامل رسالهٔ پیشین اوست. کتاب سوم او در این مورد، حدود سی سال بعد در سال ۱۹۸۷ با عنوان «هنر و زیبایی در زیبایی شناسی سده های میانه» است.
در سال ۱۹۶۱ وی در دانشگاه های تورینو، میلان و فلورانس و بولونیا فلسفه و نشانه شناسی تدریس کرد. اثر گشوده کتابی که با موضوع هنر مدرن در سال ۱۹۶۲ منتشر شد شهرت وی را آغاز نمود.
wiki: اومبرتو اکو