اورنامو

اور - نامّو یا اور - نامّا یا اور - اِنگور ( ۲۱۱۲–۲۰۹۵ پیش از میلاد ) نام پادشاه سومری شهر اور در سده های بیست و دوم و بیست و یکم پیش از میلاد بود. مهم ترین کار او گردآوردن قانون بوده است و این کهن ترین قانون جهان است که گردآمده، به دست ما رسیده است و ما از آن آگاهیم.
او بنیانگذار سومین دودمان پادشاهی اور در جنوب میانرودان بود. پیش از آن چندین سده اکدیان و گوتیان بر آن شهر فرمان رانده بودند. پس از فروپاشی امپراتوری اکد، سومر دستکم برای دوره ای کوتاه به مرحله شکوفایی بازگشت. در این زمان شاه اوروک به نام اوتو هنگال که دیگر شاهان سومر پشتیبانی اش می کردند – شورشی علیه جانشینان نوه سارگن اکدی به راه انداخت. در این شورش، اورنامو Ur - nammu جانشین شاه اوروک شد و کار آزادسازی را به سرانجام رسانید. این اورنامو سلسله ای را موسوم به سلسله سوم اور در واپسین سدهٔ هزاره سوم پ. م ( ۲۱۱۲–۲۰۰۴ پ. م ) بنیان نهاد.
او هجده سال پادشاهی کرد. سرانجام در جنگ با گوتیان سپاهش او را تنها گذاشتند و او کشته شد. پس از او پسرش شولگی در سال ۲۰۹۵ پ. م. به پادشاهی رسید. یادواره او در قطعه ای به زبان سومری به جا مانده است.
او همچنین دستور به ساخت زیگوراتی به نام زیگورات بزرگ اور را داد. او همچنین به لاگاش لشکر کشید و اربابان پیشین خود در اوروک را نیز شکست داد. او سرانجام در نیپور تاجگذاری کرد. او کسی بود که در زمان پس از دوره گوتی ها راه ها و قانون را نگاه داشت. اورنمّو ( گاه این نام را اور ـ نمَّ Ur - d. Namma می نویسند ) برنامه ای عمرانی را به اجرا درآورد که نوه اش امرسین Amar - Suen آن را به انجام رسانید. نخست، با دیوار و خندق شهر را از سه جهت محصور کرد و فقط یک راه خشکی برای شهر باقی ماند. سپس سلسله بناهایی را پیرامون زیگوارت ساخت یا تعمیر کرد. وی چند انبار و پرستشگاه بنا کرد و کاخ و چند مقبره سلطنتی ساخت. اور - نامو چندین یادمان سنگی هم ساخت که بهترین آن ها یادمان جنگ و صلح است که در مقبره وی یافت شده است.