اورانگوتان بورنئویی ( نام علمی: Pongo pygmaeus ) گونه ای از اورانگوتان بومی جزیرهٔ بورنئو است. این گونه به همراه گونهٔ کوچکتر اورانگوتان سوماترایی به تنها سردهٔ کپی های بزرگ بومی آسیا تعلق دارد.
متوسط عمر اورانگوتان بورنئویی در حیات وحش ۳۵ تا ۴۰ سال، و در اسارت تا ۶۰ سال است. نرها به طور متوسط ۷۵ کیلوگرم ( ۱۰۰–۵۰ کیلوگرم ) وزن و ۱٫۴–۱٫۲ قد، و ماده ها به طور متوسط ۳۸٫۵ کیلوگرم ( ۵۰–۳۰ کیلوگرم ) وزن و ۱٫۲–۱ متر قد دارد. [ ۲] [ ۳]
مدارکی دال بر وجود جریان ژنی میان دو جمعیت جداافتادهٔ جغرافیایی اورانگوتان بورنئویی و سوماترایی تا همین اواخر وجود دارد. گونه های اورانگوتان سوماترایی و بورنئویی حدود ۱٫۷–۱٫۵ میلیون سال پیش از هم جدایی یافته اند. این واقعه پیش از جدایش جغرافیایی دو جزیره ( بورنئو و سوماترا ) رخ داده است. با وجود اینکه دوری دو گونهٔ اورانگوتان ها نسبت به دوری شامپانزهٔ معمولی و بونوبو بیشتر است، این دو گونه تا ۱۹۹۶ یک زیرگونه به شمار می آمدند نه دو گونهٔ مجزا.
اورانگوتان بورنئویی در جنگل های پهن برگ گرمسیری و زیر استوایی در نواحی پست بورنئو تا ارتفاع ۱۵۰۰ متری کوه هایش زندگی می کند. آن ها در بلندی های مختلف درختان به سر می برند و برای یافتن درختان پربار گاه مسافت های طولانی را می پیمایند. رژیم غذایی آن ها از میوه، جوانه، پوست درخت و تخم پرندگان تشکیل یافته است. آن ها همچنین حشره می خورند ولی نه به اندازهٔ اورانگوتان سوماترایی. آن ها گاهی در حین استفاده از نیزه برای گرفتن ماهی هم دیده شده اند. [ ۴]
اورانگوتان بورنئویی نسبت به نوع سوماترایی زمان بیشتری را روی زمین می گذارند. احتمال داده می شود که این به دلیل نبود جانوران شکارچی بزرگ در بورنئو نسبت به جزیرهٔ سوماتراست که شکارچیانی چون ببر سوماترا دارد.
اورانگوتان بورنئویی منزوی تر از اورانگوتان سوماترایی است. دو یا سه اورانگوتان که قلمروهای نزدیک دارند شاید برای مدت زمان های کوتاهی با هم ارتباط برقرار کنند. نرها و ماده ها معمولاً فقط برای جفت گیری نزدیک هم می آیند.
اورانگوتان های تازه متولدشده هر سه تا چهار ساعت پرستاری می شوند، و تا چهار ماهگی شروع به دریافت غذاهای نرم از لب های مادرشان می کنند. در یک سال اول زندگی نوزاد با گره زدن انگشتان از شکم مادرش آویزان می شود. نوزادان تا هشت تا نه سالگی کنار مادرشان می مانند و به نسبت دیگر کپی ها دورهٔ خردسالی طولانی تری دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمتوسط عمر اورانگوتان بورنئویی در حیات وحش ۳۵ تا ۴۰ سال، و در اسارت تا ۶۰ سال است. نرها به طور متوسط ۷۵ کیلوگرم ( ۱۰۰–۵۰ کیلوگرم ) وزن و ۱٫۴–۱٫۲ قد، و ماده ها به طور متوسط ۳۸٫۵ کیلوگرم ( ۵۰–۳۰ کیلوگرم ) وزن و ۱٫۲–۱ متر قد دارد. [ ۲] [ ۳]
مدارکی دال بر وجود جریان ژنی میان دو جمعیت جداافتادهٔ جغرافیایی اورانگوتان بورنئویی و سوماترایی تا همین اواخر وجود دارد. گونه های اورانگوتان سوماترایی و بورنئویی حدود ۱٫۷–۱٫۵ میلیون سال پیش از هم جدایی یافته اند. این واقعه پیش از جدایش جغرافیایی دو جزیره ( بورنئو و سوماترا ) رخ داده است. با وجود اینکه دوری دو گونهٔ اورانگوتان ها نسبت به دوری شامپانزهٔ معمولی و بونوبو بیشتر است، این دو گونه تا ۱۹۹۶ یک زیرگونه به شمار می آمدند نه دو گونهٔ مجزا.
اورانگوتان بورنئویی در جنگل های پهن برگ گرمسیری و زیر استوایی در نواحی پست بورنئو تا ارتفاع ۱۵۰۰ متری کوه هایش زندگی می کند. آن ها در بلندی های مختلف درختان به سر می برند و برای یافتن درختان پربار گاه مسافت های طولانی را می پیمایند. رژیم غذایی آن ها از میوه، جوانه، پوست درخت و تخم پرندگان تشکیل یافته است. آن ها همچنین حشره می خورند ولی نه به اندازهٔ اورانگوتان سوماترایی. آن ها گاهی در حین استفاده از نیزه برای گرفتن ماهی هم دیده شده اند. [ ۴]
اورانگوتان بورنئویی نسبت به نوع سوماترایی زمان بیشتری را روی زمین می گذارند. احتمال داده می شود که این به دلیل نبود جانوران شکارچی بزرگ در بورنئو نسبت به جزیرهٔ سوماتراست که شکارچیانی چون ببر سوماترا دارد.
اورانگوتان بورنئویی منزوی تر از اورانگوتان سوماترایی است. دو یا سه اورانگوتان که قلمروهای نزدیک دارند شاید برای مدت زمان های کوتاهی با هم ارتباط برقرار کنند. نرها و ماده ها معمولاً فقط برای جفت گیری نزدیک هم می آیند.
اورانگوتان های تازه متولدشده هر سه تا چهار ساعت پرستاری می شوند، و تا چهار ماهگی شروع به دریافت غذاهای نرم از لب های مادرشان می کنند. در یک سال اول زندگی نوزاد با گره زدن انگشتان از شکم مادرش آویزان می شود. نوزادان تا هشت تا نه سالگی کنار مادرشان می مانند و به نسبت دیگر کپی ها دورهٔ خردسالی طولانی تری دارند.
wiki: اورانگوتان بورنئویی