انیت

[ویکی فقه] انیت یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مصدر جعلی انّ به معنای ثبوت است.
اِنّیّت، مصدر جعلیِ اِنّ و به معنای وجود و ثبوت است. لِمّیّت مصدر جعلیِ لِم، وبه معنای علّیّت و سببیت است. این دو واژه در تبیین دو قسم برهان (انّی و لمّی) کاربرد دارند. حدوسط در قیاس برهانی اگر علت تصدیق ثبوت اکبر برای اصغر یا سلب اکبر از اصغر، هم در عقل و هم در خارج و نفس الامر، باشد قیاس مزبور را «برهان لمّی» گویند، چون مفید لمّیّت و علّیت حکم است، و اگر فقط علت تصدیق در عقل باشد «برهان انّی» گفته می شود، چون فقط مفید انّیّت و ثبوت حکم است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: (۱) مظفر، محمدرضا، المنطق.
۱. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۳۶۲.
...