انقراض عملی

یک گونه یا آرایه زیستی در صورتی در عمل منقرض به شمار می آید که:
• از تاریخچه سنگواره ای حذف شود، یا گزارش های تاریخی مربوط به وجودش، در دسترس نباشند؛
• جمعیت اندک بقای مانده از آن دیگر نقش مهمی در فعالیت بوم سازگان نداشته باشد؛ یا
• جمعیت موجود دیگر قابل دوام نباشد. نمونه هایی که بتوانند زادآوری کنند باقی نمانده باشند، یا اندک نمونه های باقی مانده آنچنان با مشکلاتی همچون درون زایی و رانش ژن دست به گریبان باشد که نتواند بقای خود را تأمین کند و در عمل توانایی زیستی از میان رفته باشد.
در جوامع چندزنی که در آن ها فرزندان تنها از تعداد اندکی نر تولید شده اند، جمعیت زادآور بسیار کمتری از همه نرهای موجود، وجود خواهد داشت. از سوی دیگر، نرهای پیروز به عنوان گردن بطری ژنتیکی عمل می کنند و باعث رانش ژنتیکی سریع تر یا مشکلات درون زایی بیشتر در جوامع کوچک می شوند.
از جمله جانورانی که امروزه در عمل منقرض هستند می توان به دلفین بایجی، ببر جنوب چین، و لاک پشت جزیره پینتا اشاره کرد.