انفجار هسته ای انفجاری است که در نتیجهٔ آزادشدن دفعی انرژی از یک واکنش هسته ای با سرعت بالا پدید می آید. واکنش منتج به انفجار ممکن است همجوشی هسته ای، شکافت هسته ای یا ترکیبی چندمرحله ای از این دو باشد؛ اگرچه تاکنون همهٔ جنگ افزارهای هسته ای از یک شیوهٔ شکافت هسته ای برای آغاز همجوشی استفاده می کنند و سلاح همجوشی ژاو فقط یک فرضیه است.
بر اثر انفجار هسته ای درون جو زمین، یک ابر قارچی مانند پدید می آید. اگرچه در بسیاری از واکنش های شیمیایی غیر هسته ای منتج به انفجار نیز چنین پدیده ای مشاهده می شود. انفجار هسته ای باعث پخش پرتو و مواد پرتوزا می شود.
نخستین انفجار هسته ای کار انسان، آزمایش ترینیتی بود که در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ ( میلادی ) ساعت ۵:۵۰ دقیقه سحرگاه در محوطه موشکی شن های سفید در نزدیکی الماگوردو، نیومکزیکو، ایالات متحده آمریکا انجام شد. [ ۱] [ ۲] این آزمایش، یک شکافت هسته ای تمام مقیاس جنگ افزار هسته ای بود. در یادداشتی از وزیر جنگ ایالات متحده آمریکا، قدرت این انفجار برابر با ۱۵ تا ۲۰ هزار تن تی اِن تی ( تری نیتروتولوئن ) بیان شد. [ ۳] به دنبال این آزمایش در ۶ اوت ۱۹۴۵ یک جنگ افزار هسته ای اورانیم به نام «پسر کوچک» با قدرت ۱۵ کیلوتن تی ان تی بر روی شهر هیروشیما انداخته شد. پس از آن در ۹ اوت ۱۹۴۵ جنگ افزار هسته ای پلوتونیم دیگری به نام «مرد چاق» با قدرت ۲۱ کیلوتن تی ان تی بر روی شهر ناگاساکی انداخته شد. در سال های پس از جنگ جهانی دوم هشت کشور، ۲, ۴۷۵ جنگ افزار هسته ای را در ۲, ۱۲۰ آزمایش بکار بردند. [ ۴]
در ۱۹۶۳ ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، و بریتانیا پیمان منع جزئی آزمایش هسته ای را امضا کردند. بر پایه این پیمان این کشورها از انجام آزمایش هسته ای در جو زمین، زیر آب یا فضای بیرونی خودداری می کنند. این پیمان از انجام آزمایش هسته ای در زیرِ زمین جلوگیری نمی کرد. بسیاری از کشورهای غیر هسته ای، تن به پیوستن به این پیمان دادند تا به اجرا در بیاید. اگرچه دو کشور دارنده جنگ افزار هسته ای چین و فرانسه به این پیمان نپیوستند. آلبانی و کره شمالی نیز از پیوستن به این پیمان خودداری کردند. [ ۵] [ ۶]
هدف نخستین این پیمان جلوگیری از کاربرد نظامی ( جنگ افزار هسته ای ) و مدیریت پسماندهای انفجارهای هسته ای زیر بود:
• پیش رانش جهش هسته ای ( استفاده از نیروی هسته ای برای پیشگیری از برخورد سیارک )
• تولید نیروی برق ( پروژه پیسر )
• انفجار هسته ای صلح آمیز
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اثر انفجار هسته ای درون جو زمین، یک ابر قارچی مانند پدید می آید. اگرچه در بسیاری از واکنش های شیمیایی غیر هسته ای منتج به انفجار نیز چنین پدیده ای مشاهده می شود. انفجار هسته ای باعث پخش پرتو و مواد پرتوزا می شود.
نخستین انفجار هسته ای کار انسان، آزمایش ترینیتی بود که در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ ( میلادی ) ساعت ۵:۵۰ دقیقه سحرگاه در محوطه موشکی شن های سفید در نزدیکی الماگوردو، نیومکزیکو، ایالات متحده آمریکا انجام شد. [ ۱] [ ۲] این آزمایش، یک شکافت هسته ای تمام مقیاس جنگ افزار هسته ای بود. در یادداشتی از وزیر جنگ ایالات متحده آمریکا، قدرت این انفجار برابر با ۱۵ تا ۲۰ هزار تن تی اِن تی ( تری نیتروتولوئن ) بیان شد. [ ۳] به دنبال این آزمایش در ۶ اوت ۱۹۴۵ یک جنگ افزار هسته ای اورانیم به نام «پسر کوچک» با قدرت ۱۵ کیلوتن تی ان تی بر روی شهر هیروشیما انداخته شد. پس از آن در ۹ اوت ۱۹۴۵ جنگ افزار هسته ای پلوتونیم دیگری به نام «مرد چاق» با قدرت ۲۱ کیلوتن تی ان تی بر روی شهر ناگاساکی انداخته شد. در سال های پس از جنگ جهانی دوم هشت کشور، ۲, ۴۷۵ جنگ افزار هسته ای را در ۲, ۱۲۰ آزمایش بکار بردند. [ ۴]
در ۱۹۶۳ ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، و بریتانیا پیمان منع جزئی آزمایش هسته ای را امضا کردند. بر پایه این پیمان این کشورها از انجام آزمایش هسته ای در جو زمین، زیر آب یا فضای بیرونی خودداری می کنند. این پیمان از انجام آزمایش هسته ای در زیرِ زمین جلوگیری نمی کرد. بسیاری از کشورهای غیر هسته ای، تن به پیوستن به این پیمان دادند تا به اجرا در بیاید. اگرچه دو کشور دارنده جنگ افزار هسته ای چین و فرانسه به این پیمان نپیوستند. آلبانی و کره شمالی نیز از پیوستن به این پیمان خودداری کردند. [ ۵] [ ۶]
هدف نخستین این پیمان جلوگیری از کاربرد نظامی ( جنگ افزار هسته ای ) و مدیریت پسماندهای انفجارهای هسته ای زیر بود:
• پیش رانش جهش هسته ای ( استفاده از نیروی هسته ای برای پیشگیری از برخورد سیارک )
• تولید نیروی برق ( پروژه پیسر )
• انفجار هسته ای صلح آمیز
wiki: انفجار هسته ای