انطاکیه

[ویکی فقه] انطاکیه، شهری عذاب شده به جهت تکذیب فرستادگان الهی می باشد.
اَنطاکِیه که با تای منقوط نیز خوانده شده شهری در روم باستان بوده که به دست یونانیان در سال ۳۰۰ قبل از میلاد بنا شده و هم اکنون جزو قلمرو کشور ترکیه است.
سازنده
سازنده آن را انطیقس یا انطیوخوس (معرّب انطیوکوس) سومین پادشاه پس از اسکندر گفته اند ؛ ولی برخی فرزند وی سلوکوس نیکاتور را سازنده آن دانسته اند. وی این شهر را انطاکیه نامید تا منسوب به پدرش انطیخوس باشد. برخی نیز برآن اند که پدر بنای آن را آغاز و پسر پس از درگذشت او آن را به پایان رساند ؛ امّا دسته ای از موّرخان بنای آن را توسط انطاکیة دختر روم بن یقن بن سام بن نوح (علیه السلام) دانسته اند.
جایگاه
این شهر زمانی یکی از سه شهر بزرگ سرزمین روم به شمار می آمد و دارای موقعیتی سرسبز، نهرهای آب خوش گوار و مرکز تجارت آسیای غربی و نزد یونانیان به انطاکیه زیبا و ملکه شرق مشهور بود. نصارا نیز از شهر انطاکیه با وصف شهر خدا، شهر شاهی و مادر شهرها یاد می کردند، زیرا نخستین شهری بود که اهل آن همگی به حضرت مسیح و به دین نصارا گرویدند. پولس و برنابا از حواریان حضرت عیسی (علیه السلام) در آن جا به تبلیغ اشتغال داشتند.
پیش از اسلام
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
شهری عذاب شده به جهت تکذیب فرستادگان الهی.
اَنطاکِیه که با تای منقوط نیز خوانده شده شهری در روم باستان بوده که به دست یونانیان در سال 300 قبل از میلاد بنا شده و هم اکنون جزو قلمرو کشور ترکیه است. سازنده آن را انطیقس یا انطیوخوس (معرب انطیوکوس) سومین پادشاه پس از اسکندر گفته اند؛ ولی برخی فرزند وی سلوکوس نیکاتور را سازنده آن دانسته اند.
وی این شهر را انطاکیه نامید تا منسوب به پدرش انطیخوس باشد. برخی نیز بر آن اند که پدر بنای آن را آغاز و پسر پس از درگذشت او آن را به پایان رساند؛ اما دسته ای از مورخان بنای آن را توسط انطاکیة دختر روم بن یقن بن سام بن حضرت نوح علیه السلام دانسته اند.
این شهر زمانی یکی از سه شهر بزرگ سرزمین روم به شمار می آمد و دارای موقعیتی سرسبز، نهرهای آب خوش گوار و مرکز تجارت آسیای غربی و نزد یونانیان به انطاکیه زیبا و ملکه شرق مشهور بود.
نصارا نیز از شهر انطاکیه با وصف شهر خدا، شهر شاهی و مادر شهرها یاد می کردند زیرا نخستین شهری بود که اهل آن همگی به حضرت مسیح و به دین نصارا گرویدند. پولس و برنابا از حواریان حضرت عیسی علیه السلام در آنجا به تبلیغ اشتغال داشتند.
شهر انطاکیه پیش از اسلام محل کشمکش و درگیری بین قوم ها و پیروان ادیان یهود، نصارا و بت پرستان بوده است. این شهر یک بار به دست شاپور اول در سال 260 و بار دیگر توسط کسرا انوشیروان در سال 538 میلادی فتح شد. در سال 638 میلادی مطابق با سال 17 هجری قمری مسلمانان، انطاکیه را به تصرف خود درآوردند. قبر مؤمن آل یاسین که نامش را حبیب نجار گفته اند در انطاکیه زیارتگاه مردم است. قبر یحیی بن زکریا علیهماالسلام نیز در این شهر است.
در قرآن کریم نام انطاکیه نیامده؛ لیکن مفسران در شأن نزول آیاتی، از انطاکیه و شهروندان آن یاد کرده اند. این آیات دو دسته است: آیاتی که به نظر جمعی از مفسران درباره انطاکیه و اهل آن است و آن آیه 13 سوره یس/36: «وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ» و آیات پس از آن است که به داستان اصحاب قریه پرداخته است و بیشتر مفسران مقصود از قریه را انطاکیه دانسته اند؛ لیکن در چگونگی داستان و نام فرستادگانی که به آنجا گسیل شده اند و این که از جانب خداوند یا حضرت عیسی علیه السلام اعزام شده اند و چگونگی برخورد آن ها با مردم و برخورد حاکم و مردم با آنان، نیز کشتن مردی که به این سه رسول گرایید و سرانجامِ کافران و پادشاه در نگاه مفسران و مورخان اختلاف است.

[ویکی فقه] انطاکیه (قرآن). انطاکیه یکی از شهرهای شامات بوده، و این شهر یکی از شهرهای بسیار معروف روم قدیم بوده، و هم اکنون از نظر جغرافیایی جزء قلمرو کشور ترکیه است. و در آیاتی از قرآن به آن اشاره شده است.
انطاکیه، از شهرهای باستانی روم شرقی، واقع در ترکیه کنونی است.
در قرآن
۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۱، ص۲۶۶.
...

انطاکیه یا انتاکیه ( عربی: أَنْطَاکِیَة؛ سریانی: ܐܢܛܝܘܟܝܐ ) نام شهری است در استان ختای در جنوب ترکیه کنونی که مرکز همین استان هم هست. در همین مکان، شهر باستانی انطاکیه قرار داشته است.
انطاکیه یکی از شهرهای مهم و باستانی در ترکیه می باشد. این شهر در دورهای تاریخی مختلف همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. انطاکیه زمانی پایتخت تمدن سوریه باستان بوده و تا قرن هفتم میلادی قبل از فتح توسط مسلمان، مرکز دینی و استقرار کلیساهای مسیحی در منطقه بوده است.
این شهر در دوران حکومت سلوکیان پایتخت این کشور بوده و پس از شهرهای رم و اسکندریه سومین شهر بزرگ و پراهمیت در جهان باستان به شمار می رفته است. علل به ویرانی و نابودی این شهر را می توان به قرار داشتن این شهر در مسیر تهاجم و یورش سربازان صلیبی در سلسله جنگ های صلیبی با مسلمانان اشاره نمود. پس از پایان جنگ های صلیبی به عنوان یکی از شهرهای تابعه حلب درآمد. در جنگ جهانی اول به اشغال نیروهای فرانسوی و سپس در سال ۱۹۳۹ به خاک جمهوری ترکیه ضمیمه گشت.
اسکندر مقدونی در سال ۳۲۳ پیش از میلادی از دنیا رفت و بعد از پایان جنگ های دیادوخوی، قلمرو او بین فرماندهان سپاهش تقسیم شد و طبق توافق مصر و فلسطین به بطلمیوس یکم، یونان و آسیای صغیر به آنتیگون و ایران، سوریه و بابل به سلوکوس یکم رسید. پس از استقرار آنتیگون در شهر اسکندرون در سال ۳۱۷ پیش از میلاد، سلوکوس در سال ۳۰۱ پیش از میلاد شهر اسکندرون را تصرف و به یاد پدرش آنتیوخوس، شهر جدیدی در آن محل بنا نمود و انطاکیه نام گذاری نمود. همچنین شهر دیگری نیز بنام مادرش لاتودیسیا ( لاذقیه امروزی ) در سوریه کنونی بنا نهاده است.
سلوکوس علاقه شدیدی به انطاکیه داشت. پس از تصرف دستور تخریب آثار و بناهای بجا مانده و جمع آوری سکه های آنتیگون را داد. او با اعطای شهروندی برابر با یونانیان به ساکنین این شهر مردم را تشویق به زندگی می کرد. در دوران سلوکوس با توجه به وسعت قلمرو سلوکوس از مرزهای هندوستان تامدیترانه سرمایه و ثروت عظیمی به این شهر سرازیر و اوج دوران شکوفایی و عظمت انطاکیه را می توان در این دوران دید. پس از انقراض سلسله سلوکی به تصرف تیگران دوم پادشاه ارمنی درآمد. در سال ۶۴ پیش از میلاد توسط رومیان تصرف و ضمیمه خاک جمهوری روم گشت.
این شهر در سالهای ۵۴۰ ( جنگ آناستازی ) و ۶۱۳ میلادی ( جنگ شاهنشاهی ساسانی و امپراتوری بیزانس ۶۰۲–۶۲ ) به دلیل قرار داشتن در منطقه ای استراتژیک و مهم توسط ساسانیان تصرف و سپس در سال ۶۳۴ به دست مسلمانان فتح شد؛ با تلاش و توجه زیاد امپراتور روم نیکیفوروس دوم از مسلمان بازپس گرفته شد. با این حال در سال ۱۰۸۵ میلادی طی معاهده ای به سلجوقیان واگذار گردید. این شهر در خلال جنگ های صلیبی به تصرف فرانک درآمد و شاهزاده نشین انطاکیه در آن تأسیس شد و بین قرون دوازدهم تا سیزدهم این شهر در دستان صلیبیون قرار داشت. در سال ۱۲۶۸ توسط سلطان بیبرس از سلسله مملوک آزاد و در سال ۱۴۰۱ بدست تیمورلنگ گشوده شد. در سال ۱۵۱۶ در زمان حکومت سلطان سلیم یکم به تصرف امپراتوری عثمانی درآمد. در سال ۱۸۰۵ به محمدعلی پاشا والی مصر و شام واگذار و تا سال ۱۸۳۰ میلادی زیر نظر والی مصر حکومت و اداره می شد. در سال ۱۸۴۲ زلزله مهیبی این شهر را به ویرانه ای تبدیل کرد.

انطاکیه (شهر باستانی). انطاکیه بر روی عاصی ( به یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου, Antiókheia hē epì Oróntou ) ، که به آن انطاکیهٔ سوریه یا انطاکیهٔ بزرگ نیز می گویند، [ note ۱] شهری از مستعمرات یونان باستان بود[ ۱] که بر روی بخش شرقی رودخانهٔ عاصی قرار داشت. خرابه های آن نزدیک شهر جدید انطاکیه ترکیه قرار دارد، [ ۲] و این شهر جدید از انطاکیه باستانی نام خود را عاریه گرفته است.
انطاکیه اواخر قرن چهارم قبل از میلاد توسط سلوکوس یکم نیکاتور بنیان نهاده شد، او یکی از فرماندهان اسکندر بود. [ ۳] این شهر از نظر جغرافیایی، نظامی و موقعیت اقتصادی برای ساکنینش سودمند بود، به خصوص ویژگی هایی چون تجارت ادویه، جاده ابریشم و راه شاهی. نهایتاً این شهر با شهر اصلی شرق نزدیک یعنی اسکندریه به رقابت پرداخت. انطاکیه تا ۶۳ قبل از میلاد، زمانی که رومی ها کنترل آن را به دست گرفتند پایتخت امپراتوری سلوکی بود. رومی ها آن جا را محل استقرار حکومت خویش ساختند. از اوایل قرن چهارم میلادی، این شهر محل استقرار Count of the Orient، رئیس اداره منطقه ای شانزده استان، همچنین مرکز اصلی یهودیت هلنیستی در پایان دورهٔ معبد دوم بود. انطاکیه یکی از مهم ترین شهرهای قلمروهای رومی ها در مدیترانه شرقی بود. مساحتی شامل ۱۱۰۰ جریب فرنگی ( ۴٫۵ کیلومتر مربع ) را در حیطهٔ دیواره هایی که یک چهارم آن کوهساران بود پوشش می داد، می ماند حدود ۷۵۰ جریب ( ۳ کیلومتر مربع ) که یک پنجم مساحت روم بود و داخل دیواره های اورلیان قرار داشت.
انطاکیه را «مهد مسیحیت» می نامیدند، چرا که نقش طولانی مدت و محوری را هم در ظهور یهودیت هلنیستی و هم اوایل دوره مسیحیت بازی کرد. [ ۴] عهد جدید مسیحیت بیان می دارد که عبارت «مسیحیت» اولین بار در انطاکیه ظهور پیدا کرد. [ ۵] این شهر یکی از اولین شهرهای چهارگانهٔ سوری بود، و به ساکنین آن انطاکیه ای ( Antiochenes ) می گفتند. این شهر کلانشهری بود که در دوره های آگوستوسی ربع میلیون نفر ساکن آن بودند، اما جمعیت آن در دوران قرون وسطی به دلیل جنگ ها، زلزله ها و تغییر مسیرهای تجاری، که دیگر پس از حملات و فتوحات مغولان از شرق دور بدان جا عبور نمی کردند، به مقادیر ناچیزی رسید.
↑ یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου; or Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Δάφνῃ, "Antioch on Daphne"; or Ἀντιόχεια ἡ Μεγάλη, "Antioch the Great"; لاتین: Antiochia ad Orontem; ارمنی: Անտիոք Antiok; سریانی: ܐܢܛܝܘܟܝܐ Anṭiokya; Hebrew: אנטיוכיה, Antiyokhya; Arabic: انطاکیة، Anṭākiya; فارسی: انطاکیه; ترکی استانبولی: Antakya .

اَنْطاکیِه (Antioch)
اَنْطاکیِه
(نام باستانی: آنتیوخ؛ آنتیوخیا) مرکز استان هاتای(ختای) در جنوب ترکیه، با ۱۳۷,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). در ساحل شرقی رود اورونتس(نهرالعاصی) و در ارتفاع ۸۰متری از سطح دریا قرار دارد و جنوبی ترین شهر ترکیه است. مرکّبات، میوه، و انگور از محصولات کشاورزی و چرم، ابریشم، و صنایع دستی فلزی از محصولات صنعتی آن است. سُلوکوس اولدر ۳۰۰پ م این شهر را بنا کرد و به نام پدرش، آنتیوخیا و به روایتی به نام پسرش آنتیوخوس نامید. جانشینان سلوکوس این شهر را پایتخت خود قرار دادند. انطاکیه در دورۀ آنتیوخوس چهارمبه مرکز مهم دانش و فرهنگ تبدیل شد و پس از مرگ او روبه ضعف نهاد. پومپیوس، سردار رومی، در ۶۴پ م انطاکیه و سوریه را تصرف و به قلمرو دولت روم منضم کرد. با ورود مسیحیان به این شهر به صورت مرکز دینی درآمد و به یکی از بطرک نشین های مسیحی تبدیل شد. پیروان حضرت عیسی اولین بار در این شهر مسیحی خوانده شدند. در ۲۵۸م و در ۲۶۰م شاپور ساسانی اول شهر را غارت و ساکنانش را به جندی شاپور منتقل کرد. انطاکیه پس از ظهور اسلام به مدت سیزده قرن تحت حکومت بیزانسی ها، سلجوقیان ترک، صلیبیون، و مصریان بود. این شهر در جنگ های صلیبیصحنۀ درگیری بود. جمعیت شهر در این زمان از مسلمانان و مسیحیان تشکیل می شد. مسلمانان برای جلوگیری از کمک احتمالی مسیحیان به صلیبیون آن ها را از شهر بیرون کردند. انطاکیه در ۱۵۱۶ بخشی از امپراتوری عثمانی شد. در جنگ جهانی اول تحت الحمایۀ فرانسه شد. در ۱۹۳۸ خودمختاری گرفت و در ۱۹۳۹ به ترکیه بازگردانده و از این تاریخ به بعد با نام هاتای (ختای) به یکی از استان های ترکیه تبدیل شد. انطاکیه امروزی قسمت کوچکی از انطاکیۀ قدیم است. از شهر قدیمی آثار باستانی فراوانی برجا مانده است. در ۱۹۱۰، باستان شناسان در کاوش های خود «جام بزرگ انطاکی» را کشف کردند که احتمال می دهند همان جام مقدّس باشد. قلعه ها، باروها، کلیساها، و مساجد و پل های قدیمی متعدّد نیز در این شهر وجود دارد.