انشا

[ویکی الکتاب] معنی أَنشَأَ: پدید آورد
ریشه کلمه:
نش ء (۲۸ بار)

پدید آمدن. در مصباح گفته: «نَشَأَ الشَّیْ‏ءُ نَشْأً: حَدَثَ وَ تَجَدَّدَ» صحاح و قاموس و اقرب مثل مصباح آن را لازم گفته‏اند ولی راغب آن را مثل انشاء پدیدآوردن توأم با تربیت گفته است. تربیت شدن و تربیت کردن بلند شدن و بلند کردن نیز که در معنی نشاء و انشاء گفته‏اند، نوعی پدیدآمدن و پدیدآوردن است، آفریدن نیز پدیدآوردن می‏باشد. . اوست که برای شما گوشها، چشمها و قلبها پدید آورد و آفرید. . بعد از آنها قوم دیگری پدید آوردیم. نَشْأَة: چنانکه در مصباح و صحاح گفته اسم مصدر است به معنی پدید آمده و خلق شده. . سپس خدا خلقت دیگر را پدید می‏آرود منظور قیامت است . حقا که خلقت اولی (خلقت در دنیا) را دانسته‏اید چرا متذکر نمی‏شوید. ناشَئَةُ: ممکن است مصدر باشد مثل عاقبة و عافیة و ممکن است اسم فاعل باشد که ناشی‏ء به معنی حادث و پدید آمده است. . مراد از «ناشِئَة اللَّیْل» عبادتی است که در شب پدید آمده و واقع شده یعنی عبادت شب محکمتر است در ثبات قدم و در صفاء نفس و بندگی حق و قویترین قولی است در حضور قلب، این آیه تعلیل آیات قبلی است که فرموده: «قُمِ اللَّیْلَ اِلَّا قَلیلاً... وَ رَتِّلَ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً» احتمال داده‏اند که ناشئة اللیل اضافه، صفت بر موصوف و مراد از ناشئة، لیل باشد یعنی: شب پدیده آمده محکمتر است از برای... * . یا اختیار کرده آنکه را که در زینت تربیت می‏شود و در مخاصمه بیانش روشن نیست رجوع شود به «خصم». * . برای خداست جاری شوندگان که در دریا پدید آمده‏اند و مانند مرزها محسوس و آشکاراند. در «بحر» مشروحاً توضیح دادیم که این آیه با نهرهای دریائی تطبیق می‏شود.

[ویکی فقه] انشا (ابهام زدایی). انشاء ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • انشا (اصول)، ابراز اعتبار، یا ایجاد معنا به وسیله لفظ در عالم اعتبار• انشاء (فقه)، ایجاد یا ابراز معنا، مقابل اخبار
...

[ویکی فقه] انشا (اصول). انشا، ابراز اعتبار، یا ایجاد معنا به وسیله لفظ در عالم اعتبار است.
انشا، به معنای ایجاد معنا از طریق لفظ در عالم اعتبار می باشد؛ برای مثال، وقتی متکلم در مقام انجام معامله بیع، لفظ «بعت» را به کار می برد، مفهوم «ایجاب بیع» را در خارج ایجاد نموده و رضایت خود را به بیع اعلام می کند.
اقوال اصولیین در تعریف انشا
برخی مانند مرحوم آیت الله خویی، تعریف مشهور را از انشا، نپذیرفته و اظهار می کنند که انشا فقط بر ابراز امر اعتباری دلالت می نموده و کاشف از آن است، ولی سبب ایجاد معنا نمی شود.برخی دیگر می گویند: مراد از انشا، مرکب تامی است که قابل تصدیق و تکذیب نمی باشد و شامل استفهام، امر، نهی، التماس، دعا، تمنی، ترجی، قسم، ندا و غیر آن است. در این تعریف، به جمله انشایی، با مسامحه «انشا» اطلاق شده است.