انسلادوس

انسلادوس ( به یونانی: Εγκέλαδοςl ) ( تلفظ: /ɛnˈsɛlədəs/ ) ششمین ماه بزرگ زحل است[ ۱] که در سال ۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل کشف شد. [ ۱۷] کاوشگرهای وویجر در دههٔ ۱۹۸۰ بر سطح آن یخ یافتند. قطر انسلادوس تنها ۵۰۰ کیلومتر است و همهٔ پرتوهای تابیده شده از خورشید را بازمی تاباند. در هنگام ظهر دمای سطح آن منفی ۱۹۸ درجهٔ سلسیوس است.
سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده است. در سال ۲۰۱۴ بر اساس پژوهش های ناسا مشخص شد که یک اقیانوس زیرسطحی به عمق ۱۰ کیلومتر در آن وجود دارد.
از سال ۲۰۰۵ میلادی بشر از وجود یخ فشان های مرموز در انسلادوس آگاه بوده است. فضاپیمای کاسینی برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۵ موفق به مشاهدهٔ یخ فشان های عظیم نیم کرهٔ جنوبی انسلادوس شد. کاسینی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ بارها از میان این فوران ها و حلقه «ای» ( E ) عبور کرد. آب فوران کرده از این آبفشان ها داغ است. [ ۱۸] هر چند هنوز خاستگاه چنین پدیده ای به درستی مشخص نشده، اما به احتمال زیاد این فوران ها ریشه در لایه ای درونی از آب مایع دارند. [ ۱۹]
دانشمندان حدس می زنند که فشار گرانشی اعمال شده از جانب زحل، درون خاموش این قمر را بار دیگر زنده ساخته و بدین واسطه بخشی از اقیانوس زیرسطحی و یخ بستهٔ انسلادوس را ذوب کرده باشد. [ ۱۹]
بررسی های در حال انجام بر روی داده های کاسینی نشان می دهد که محیط چاه گرمابی انسلادوس می تواند برای برخی از میکروارگانیسم های موجود در چنین دریچه گرمابی زمین، محیطی قابل سکونت باشد. متان یافت شده در ستون نیز می تواند توسط چنین موجوداتی تولید شده باشد. [ ۲۰]
در تحلیل و تفسیر ناسا از داده های مدارگرد کاسینی، وجود عناصر کربن، نیتروژن و اکسیژن به صورت محلول در آب تأیید شده است. هر چند ناسا از وجود چنین عناصری در انسلادوس آگاه بود؛ اما کشف این عناصر در آب، بی شک دروازه ای تازه از امید به وجود زیست فرازمینی را به روی انسان می گشاید. [ ۲۱] [ ۲۲]
در ژوئن ۲۰۲۳ پژوهشگران با تحلیل داده های کاسینی، به وجود فسفر در آب زیر یخ انسلادوس پی بردند. به این ترتیب همه مواد لازم برای امکان وجود حیات در قمر کیوان وجود دارد. این فسفر به صورت فسفات های سدیم با تراکم بالا به صورت ذرات یخی در آب فوران های انسلادوس یافت شد. این نخستین بار است که ترکیب های فسفات در جایی غیر از زمین پیدا می شود. نکته مهم این است که تراکم آن در اقیانوس انسلادوس خیلی بیش از اقیانوس های زمین است. اما به معنی یافتن حیات در ششمین قمر بزرگ کیوان نیست. این یافته، انگیزه خوبی برای بازگشت به این کره با ابزارهای پیشرفته را برای بررسی شواهد زیستی در آب است. [ ۱۸]

اِنْسِلادوس (Enceladus)
در اخترشناسی، قمر بزرگ سیّارۀ زحل، و هشتمین قمر شناخته شده از سمت این سیاره. حدوداً هر۱.۳ روز زمینی یک بار و در ارتفاع ۲۳۸هزار کیلومتری بر گرد سیارۀ زحل مدارپیمایی می کند. مدار انسلادوس با استوای زحل موازی و اندکی بیضی گون است. این قمر کروی شکل است و قطر آن را حدود ۵۰۰ کیلومتر، تقریباً یک ششم قطر ماه، برآورد کرده اند. ساختار درونی و ترکیب آن ناشناخته است، اما چگالی برآورد شده و سطح درخشان آن سیاره شناسان را متقاعد کرده است که تقریباً از آب یخ زده تشکیل شده است و هستۀ کوچک سنگی دارد. اِنسلادوس بسیار کوچک است و جوّ ندارد. سطحِ آن بسیار صاف و دارای چند دهانۀ معدود است. بنابراین، سطح این قمر جوان تر از بیشتر قمرهای زحل است. سیاره شناسان سطحِ اِنسلادوس را جوان تر از ۱۰۰میلیون سال برآورد می کنند. سطح این قمر، مانند برفی که به تازگی باریده باشد، بسیار بازتابنده است. بنابه نظر سیاره شناسان اِنسلادوس براثر فوران آب در سراسر پوستۀ یخی اش دایماً بازپوشانده می شود. نیروهای گرانشیِ ناشی از قمرهای همسایه اش، تتیسو دیونه، و کشش گرانشی زحل ممکن است به اندازه ای که برای گرم نگاه داشتن درون اِنسلادوس کافی باشد آن را بفشارند و بکشند. سنگ های درون انسلادوس بر اثر مالیده شدن به یکدیگر حرارتی پدید می آورند که با ذوب کردن یخ، ویژگی های شگفت انگیز زمین شناختی این قمر را موجب می شوند. قسمت هایی از پوستۀ آن، همانند آنچه در گانیمید، قمر مشتری، دیده می شود، به تناوب با پشته ها و دره ها پوشیده شده است. سیاره شناسان بر این باورند که این پشته ها و درّه ها هنگام شکسته شدن پوسته و تبدیل آن به ورقه های یخ و بر اثر برخورد آن ها تشکیل شده اند. بعضی از دهانه های معدود انسلادوس با آبی پرشده است که از بیرون دهانه فراهم آمده و منجمد شده است. آبفشان های اِنسلادوس ممکن است موادِ موجود در حلقه های زحل را تأمین کرده باشند. این قمر را اخترشناس آلمانی تبار انگلیسی، سِر ویلیام هرشل، در ۱۷۸۹ کشف کرد و نام یکی از تیتان ها را بر آن نهاد که در نبرد با ایزدبانو آتنامغلوب شده است. عوارض انسلادوس را با نام شخصیت ها و مکان هایی نام گذاری کرده اند که در ترجمۀ سِر ریچارد برتون، نویسندۀ انگلیسی، از هزارویک شبآمده است.