انسان شناسی دینی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] "انسان شناسی دینی" یعنی آن که دین تعریفی از انسان بیان نموده است و بر اساس همان تعریف سعادت او را مشخص می کند و با تکیه بر همان بنیاد، برای انسان برنامه ریزی می کند.
انسان شناسی دغدغه دیرین انسان است. زیرا هر انسانی دست کم با خود روبرو است و درباره خود می اندیشد و تلاش می کند خود را بشناسد. شناخت انسان از منظر دین می تواند پاسخی در خور به این نیاز دائمی بشر ارائه دهد. موضوع انسان از منظر دین را می توان از دو مسیر مطالعه کرد. یکی پیش فرض های انسان شناختی که دین بر آن ها بنا شده است. و دیگری تعریفی که دین از انسان ارائه می دهد؛ توضیح آن که دین – هر چند منشاء الهی دارد- امری است انسانی به این معنا که برای انسان و با هدف سعادت انسان آمده است، بنابر این نمی تواند بدون داشتن تعریفی از انسان، پیامی برای او داشته باشد. پس دین بر اساس تعریفی از انسان بنا شده است و بر اساس همان تعریف نیز سعادت او را مشخص می کند و با تکیه بر همان بنیاد، برای انسان برنامه ریزی می کند. بررسی آموزه های دین می تواند راهی باشد به پیش نیازهای انسان شناسی آن تعالیم، حتی اگر در متون دینی چیزی در توضیح حقیقت انسان نیامده بود. ولی می دانیم که دین و متون دینی خود به معرفی انسان پرداخته و تا حدودی ضعف و قوت و کمال و نقص او را به او شناسانده اند. در این مقاله از هر دو منظر به انسان شناسی دین خواهیم پرداخت. با این توضیح که در بخش دوم نگاه ما به ادیان ابراهیمی، به ویژه اسلام خواهد بود.
پیش فرض ها
مراد پیش فرض های انسان شناختی است که دین بر آن ها بنا شده است.
← زندگی پس از مرگ
تقریبا در تمام ادیان انسان دارای مرتبه بسیار والایی دانسته شده است.
← انسان شناسی در ادیان غیر الهی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس