[ویکی فقه] انس با قرآن. امروزه انسان در معرض آماج حملات روحی و روانی قرار دارد و نگرانی های فراوانی او را احاطه کرده، وحشت تنهایی در همه حال انسان را تنها نمی گذارد. او به شدت نیازمند انیس و مونس است که در کنار او آرامش یابد. نگرانی شدید او از تنهایی و بی کسی، در همه حوادث دوران زندگی، روح و روان او را می آزارد.
قرآن کریم مونسی است که در شرایط عادی و نیز در بحران ها و سختی های زندگی می تواند بهترین هم دم انسان باشد؛ امام سجاد علیه السّلام می فرماید:لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یکون القرآن معی؛ وقتی قرآن با من باشد، اگر همه مردم که ما بین مشرق و مغرب هستند بمیرند و هیچ موجودی بر روی زمین زنده نماند و من تنها باشم، هرگز از تنهایی وحشت نمی کنم.رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم درمان همه مشکلات را در قرآن می داند و فرماید:اذا التبست علیکم الامور کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن فانه شافع مشفع و شاهد مصدق، من جعله امامه قاده الی الجنه، و من جعله خلفه ساقه الی النار، و هو اوضح دلیل الی خیر سبیل؛ هر گاه کارها چون شب ظلمانی برایتان مشتبه و تاریک گردید به قرآن پناه ببرید؛ چون او شفیعی است که شفاعتش پذیرفته و شاهدی است که تصدیق شده است. هرکس او را رهبر خویش گرداند، وی را به بهشت رهنمون می سازد و هرکس بدان پشت پا زند، به جهنم سوقش می دهد. قرآن روشن ترین راهنما به سوی بهترین راه هاست.آری، قرآن بهترین مونس انسان در تنهایی ها و نگرانی های زندگی است که جلوه ای از علم و حکمت پروردگار و نشانگر عظمت خداوند متعال است. انس با قرآن، همراه شدن با گنجینه بی پایان و در اختیار داشتن برنامه جامع و کامل یک زندگی سعادتمندانه است که همه در پی آنند، ولی نمی دانند که در کنارشان قرار دارد و به قول معروف:یار در خانه ما گرد جهان می گردیمآب در کوزه ما تشنه لبان می گردیمقرآن برنامه زندگی انسان مسلمان و معارف آن، دوای دردهای مادی و معنوی همه انسان هاست. اساسا قرآن عهدنامه ای میان خداوند و مردم است. امام صادق علیه السّلام با اشاره به این عهدنامه گرانبها، به مسلمانان سفارش می کند که هرچه می توانند با این منبع وحی مانوس شوند و دست کم هر روز پنجاه آیه از این کتاب را تلاوت کنند:القرآن عهد الله الی خلقه فینبغی للمسلم ان ینظر فی عهده و ان یقرا فی کل یوم خمسین آیه؛ قرآن عهدنامه خداوند متعال به انسان هاست؛ برای یک مسلمان شایسته است که به این عهدنامه بنگرد و در هر روز پنجاه آیه از آن را تلاوت کند.چنانچه ما مسلمانان با قرآن مانوس نشویم و به آن عمل ننماییم، مورد شکایت و عتاب رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم قرار خواهیم گرفت که فرمود:یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند.
آداب انس با قرآن
گاهی ممکن است به ذهن انسان این سوال پیش بیاید که چگونه برخی انسان ها که انس با قرآن دارند، از آن بهره نمی برند و در عمل انس با قرآن را نشان نمی دهند؟ امام محمدباقر علیه السّلام در پاسخ این پرسش انس گیرندگان با قرآن را سه گروه معرفی می فرماید که دو گروه اول هرگز از انس با قرآن بهره مند نمی شوند مگر بهره اندک مادی، ولی گروه سوم بهره واقعی و معنوی را از قرآن خواهند برد.آن حضرت می فرماید:قراء القرآن ثلاثه؛ رجل قرا القرآن فاتخذه بضاعه، و استاجر به الملوک و استطال علی الناس، و رجل قرا القرآن فحفظ حروفه و ضیع حدوده، و رجل قرا القرآن فوضع دواء القرآن علی داء قلبهفاسهر به لیله و اظما به نهاره و قام به فی مساجده و تجافی به عن فراشه فباولئک یدفع الله البلاء و یزیل الاعداء و باولئک ینزل الله الغیث من السماء و باولئک یدیل الله من الاعداء و الله لهؤلاء فی قراء القرآن اعز من الکبریت الاحمر؛ قاریان قرآن سه دسته اند؛۱. شخصی که تلاوت و انس با قرآن را ابزاری برای کسب سرمایه مادی و یا کسب موقعیت در نزد حاکمان و یا مایه فخر و مباهات در میان مردم قرار دهد.۲. شخصی که با تلاوت و انس با قرآن، آداب ظاهری را رعایت کرده، ولی حدود و شرایط و دستورهای واقعی آن را اهمیت نداده و ضایع می کند (انس صوری با قرآن دارد).۳. کسی که قرآن را بخواند و دوای آن را بر دردهای دل و دین خود قرار دهد. او با قرآن شب زنده داری می کند، عطش معرفت و معنوی اش را با قرآن فرو می نشاند. در مساجد با قرآن قیام می کند، برای قرآن از بسترش جدا می شود. پس دفع بلا، نابودی دشمنان، نزول باران رحمت از آسمان و پیروزی بر مخالفان همه را خداوند به خاطر عظمت و جایگاه رفیع این گروه سوم انجام می دهد.
← بررسی اقسام ذکر شده
...
قرآن کریم مونسی است که در شرایط عادی و نیز در بحران ها و سختی های زندگی می تواند بهترین هم دم انسان باشد؛ امام سجاد علیه السّلام می فرماید:لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یکون القرآن معی؛ وقتی قرآن با من باشد، اگر همه مردم که ما بین مشرق و مغرب هستند بمیرند و هیچ موجودی بر روی زمین زنده نماند و من تنها باشم، هرگز از تنهایی وحشت نمی کنم.رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم درمان همه مشکلات را در قرآن می داند و فرماید:اذا التبست علیکم الامور کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن فانه شافع مشفع و شاهد مصدق، من جعله امامه قاده الی الجنه، و من جعله خلفه ساقه الی النار، و هو اوضح دلیل الی خیر سبیل؛ هر گاه کارها چون شب ظلمانی برایتان مشتبه و تاریک گردید به قرآن پناه ببرید؛ چون او شفیعی است که شفاعتش پذیرفته و شاهدی است که تصدیق شده است. هرکس او را رهبر خویش گرداند، وی را به بهشت رهنمون می سازد و هرکس بدان پشت پا زند، به جهنم سوقش می دهد. قرآن روشن ترین راهنما به سوی بهترین راه هاست.آری، قرآن بهترین مونس انسان در تنهایی ها و نگرانی های زندگی است که جلوه ای از علم و حکمت پروردگار و نشانگر عظمت خداوند متعال است. انس با قرآن، همراه شدن با گنجینه بی پایان و در اختیار داشتن برنامه جامع و کامل یک زندگی سعادتمندانه است که همه در پی آنند، ولی نمی دانند که در کنارشان قرار دارد و به قول معروف:یار در خانه ما گرد جهان می گردیمآب در کوزه ما تشنه لبان می گردیمقرآن برنامه زندگی انسان مسلمان و معارف آن، دوای دردهای مادی و معنوی همه انسان هاست. اساسا قرآن عهدنامه ای میان خداوند و مردم است. امام صادق علیه السّلام با اشاره به این عهدنامه گرانبها، به مسلمانان سفارش می کند که هرچه می توانند با این منبع وحی مانوس شوند و دست کم هر روز پنجاه آیه از این کتاب را تلاوت کنند:القرآن عهد الله الی خلقه فینبغی للمسلم ان ینظر فی عهده و ان یقرا فی کل یوم خمسین آیه؛ قرآن عهدنامه خداوند متعال به انسان هاست؛ برای یک مسلمان شایسته است که به این عهدنامه بنگرد و در هر روز پنجاه آیه از آن را تلاوت کند.چنانچه ما مسلمانان با قرآن مانوس نشویم و به آن عمل ننماییم، مورد شکایت و عتاب رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم قرار خواهیم گرفت که فرمود:یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند.
آداب انس با قرآن
گاهی ممکن است به ذهن انسان این سوال پیش بیاید که چگونه برخی انسان ها که انس با قرآن دارند، از آن بهره نمی برند و در عمل انس با قرآن را نشان نمی دهند؟ امام محمدباقر علیه السّلام در پاسخ این پرسش انس گیرندگان با قرآن را سه گروه معرفی می فرماید که دو گروه اول هرگز از انس با قرآن بهره مند نمی شوند مگر بهره اندک مادی، ولی گروه سوم بهره واقعی و معنوی را از قرآن خواهند برد.آن حضرت می فرماید:قراء القرآن ثلاثه؛ رجل قرا القرآن فاتخذه بضاعه، و استاجر به الملوک و استطال علی الناس، و رجل قرا القرآن فحفظ حروفه و ضیع حدوده، و رجل قرا القرآن فوضع دواء القرآن علی داء قلبهفاسهر به لیله و اظما به نهاره و قام به فی مساجده و تجافی به عن فراشه فباولئک یدفع الله البلاء و یزیل الاعداء و باولئک ینزل الله الغیث من السماء و باولئک یدیل الله من الاعداء و الله لهؤلاء فی قراء القرآن اعز من الکبریت الاحمر؛ قاریان قرآن سه دسته اند؛۱. شخصی که تلاوت و انس با قرآن را ابزاری برای کسب سرمایه مادی و یا کسب موقعیت در نزد حاکمان و یا مایه فخر و مباهات در میان مردم قرار دهد.۲. شخصی که با تلاوت و انس با قرآن، آداب ظاهری را رعایت کرده، ولی حدود و شرایط و دستورهای واقعی آن را اهمیت نداده و ضایع می کند (انس صوری با قرآن دارد).۳. کسی که قرآن را بخواند و دوای آن را بر دردهای دل و دین خود قرار دهد. او با قرآن شب زنده داری می کند، عطش معرفت و معنوی اش را با قرآن فرو می نشاند. در مساجد با قرآن قیام می کند، برای قرآن از بسترش جدا می شود. پس دفع بلا، نابودی دشمنان، نزول باران رحمت از آسمان و پیروزی بر مخالفان همه را خداوند به خاطر عظمت و جایگاه رفیع این گروه سوم انجام می دهد.
← بررسی اقسام ذکر شده
...
wikifeqh: انس_با_قرآن