انزع

لغت نامه دهخدا

انزع. [ اَ زَ ] ( ع ص ) مرد موی رفته هر دو پیشانی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). آنک موی از دو سوی پیشانی وی بشده باشد. ( تاج المصادر بیهقی ). آنکه موی ندارد بپیش سر. ( مهذب الاسماء ). مؤنث آن زعراء است نه نزعاء. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه موی دو جانب پیشانی او بشده است و تأنیث آن زعراء باشد بر غیر قیاس. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

مرد موی رفته هر دو پیشانی آنکه موی از دو سوی پیشانی وی بشده باشد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] انزع به مردی که مو از دو سوی پیشانی‏اش ریخته باشد اطلاق می شود. حکم آن در باب طهارت آمده است.
انزع به مردی اطلاق می‏شود که دو سوی جلوی سرش بر اثر نداشتن مو، با پیشانی‏اش یکی شده است.
طریقه وضو گرفتن انزع
بر انزع واجب است هنگام وضو آن مقدار از صورت را که متعارف بیشتر مردم است، بشوید.

پیشنهاد کاربران

بپرس