آنری لوفور. هانری لوفِوْر ( به فرانسوی: Henri Lefebvre ) ( زادهٔ ۱۶ ژوئن ۱۹۰۱ در اژتمو، لاند – درگذشتهٔ ۲۹ ژوئن ۱۹۹۱ در ناوارنکس، فرانسه ) جامعه شناس، روشن فکر مارکسیست و فیلسوف فرانسوی بود. او بیشتر برای کارهایش درباره دیالکتیک، مارکسیسم، زندگی روزمره، شهرها و فضاهای اجتماعی شناخته می شود. ابداع اصطلاح «حق شهر» از اوست.
هانری لوفور در ۱۹۰۱ در جنوب فرانسه متولد شد. وی در منزلش در شهر قدیمی «ناوارنس» در سال ۱۹۹۱ درگذشت. [ ۱]
وی دانشگاه سوربن، در دهه ۱۹۲۰ درس خواند و جذب جنبش های آوانگارد آن زمان شد.
لوفور در طول حیاتش مساعدت هایی به حیات روشنفکری جامعه فرانسه انجام داد. تحلیل لوفور از فضامندی و زندگی روزمره، بزرگ ترین دستاورد و میراث او برای نحلهٔ مارکسیستی بود. [ ۲]
این فیلسوف فرانسوی تقریباً نزدیک به یک سده زندگی کرد و در این یک سده، هم به عنوان فیلسوف، هم به عنوان جامعه شناس و هم نظریه پرداز حوزه های جغرافیا و امر شهر، تحلیل ریتم در زندگی، موسیقی و دیالکتیک مطرح بود. [ ۳]
هانری لوفور جزو معدود کسانی است که تا سال ۱۹۹۱ سال مرگش مارکسیست باقی ماند.
هانری لوفور با همراهی موقعیت گرایان که جوان تر از خودش بودند، به نقد یکی از مهم ترین ارکان سرمایه داری در نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم پرداخت: زندگی روزمره. زندگی روزمرهٔ مدرن و شهری یکی از فضاهایی بود که سیستم سازی سرمایه دار بر آن سیطره داشت. از این رو گاهی او را نظریه پرداز جنبش دانشجویی - کارگری مه ۱۹۶۸ فرانسه می دانند، که به نوعی شورش علیه بورژوازی پدران بود. [ ۴]
او به طور فزاینده ای در دهه ۱۹۶۰ و به ویژه در پی حوادث ۱۹۶۸ به اهمیت شرایط زندگی روزمره به مثابه مرکزیت در تکامل احساسات و سیاست های انقلابی واقف شد. تحلیل لوفور از فضامندی و زندگی روزمره، از برجسته ترین دستاورد او برای نحله مارکسیستی بود.
لوفور دیالکتیک را بر اساس یکی از آموزه های کارل مارکس ( یعنی زمین ) ، با افزودن عنصری مدرن تر معادل آن، یعنی فضا، از شکل دیا ( دوتایی ) به صورت تریا ( سه تایی ) درآورد؛ بنابراین، عنصر زمان و فضا–مکان را که هر دو از جمله مقوله های مطرح شده در سدهٔ بیستم اند، در روند دیالکتیک وارد کرد. مفسران از این نظریهٔ لوفور به عنوان ( به فرانسوی: Tridialectics ) یاد می کنند. [ ۵]
در دهه ۱۹۲۰ با سورئالیست ها دمخور بود، یکی از دوستان او آندره برتون بود. همان زمان عضو حزب کمونیست نیز بوده است. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهانری لوفور در ۱۹۰۱ در جنوب فرانسه متولد شد. وی در منزلش در شهر قدیمی «ناوارنس» در سال ۱۹۹۱ درگذشت. [ ۱]
وی دانشگاه سوربن، در دهه ۱۹۲۰ درس خواند و جذب جنبش های آوانگارد آن زمان شد.
لوفور در طول حیاتش مساعدت هایی به حیات روشنفکری جامعه فرانسه انجام داد. تحلیل لوفور از فضامندی و زندگی روزمره، بزرگ ترین دستاورد و میراث او برای نحلهٔ مارکسیستی بود. [ ۲]
این فیلسوف فرانسوی تقریباً نزدیک به یک سده زندگی کرد و در این یک سده، هم به عنوان فیلسوف، هم به عنوان جامعه شناس و هم نظریه پرداز حوزه های جغرافیا و امر شهر، تحلیل ریتم در زندگی، موسیقی و دیالکتیک مطرح بود. [ ۳]
هانری لوفور جزو معدود کسانی است که تا سال ۱۹۹۱ سال مرگش مارکسیست باقی ماند.
هانری لوفور با همراهی موقعیت گرایان که جوان تر از خودش بودند، به نقد یکی از مهم ترین ارکان سرمایه داری در نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم پرداخت: زندگی روزمره. زندگی روزمرهٔ مدرن و شهری یکی از فضاهایی بود که سیستم سازی سرمایه دار بر آن سیطره داشت. از این رو گاهی او را نظریه پرداز جنبش دانشجویی - کارگری مه ۱۹۶۸ فرانسه می دانند، که به نوعی شورش علیه بورژوازی پدران بود. [ ۴]
او به طور فزاینده ای در دهه ۱۹۶۰ و به ویژه در پی حوادث ۱۹۶۸ به اهمیت شرایط زندگی روزمره به مثابه مرکزیت در تکامل احساسات و سیاست های انقلابی واقف شد. تحلیل لوفور از فضامندی و زندگی روزمره، از برجسته ترین دستاورد او برای نحله مارکسیستی بود.
لوفور دیالکتیک را بر اساس یکی از آموزه های کارل مارکس ( یعنی زمین ) ، با افزودن عنصری مدرن تر معادل آن، یعنی فضا، از شکل دیا ( دوتایی ) به صورت تریا ( سه تایی ) درآورد؛ بنابراین، عنصر زمان و فضا–مکان را که هر دو از جمله مقوله های مطرح شده در سدهٔ بیستم اند، در روند دیالکتیک وارد کرد. مفسران از این نظریهٔ لوفور به عنوان ( به فرانسوی: Tridialectics ) یاد می کنند. [ ۵]
در دهه ۱۹۲۰ با سورئالیست ها دمخور بود، یکی از دوستان او آندره برتون بود. همان زمان عضو حزب کمونیست نیز بوده است. [ ۶]
wiki: آنری لوفور