انرژی جریان اقیانوسی

انرژی جریان اقیانوسی ( به انگلیسی: Marine current power ) نوعی از انرژی دریایی و از منابع انرژی تجدیدپذیر است که از انرژی جنبشی جریان اقیانوسی بدست می آید. مانند: گلف استریم. گرچه در حال حاضر به صورت صنعتی استفاده نمی شود ولی به صورت بالقوه انرژی زیادی در خود دارد، که قابل استفاده برای تولید است و این در حالی است که این جریان ها از باد و خورشید قابل پیش بینی ترند. [ ۱]
امکان استفاده از جریان های اقیانوسی به عنوان منبع انرژی نخستین بار در اواسط دههٔ ۱۹۷۰ و پس از اولین بحران نفتی توجهات را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۷۴ چندین طرح مفهومی در کارگاه آموزشی انرژی MacArthur ارائه شد و در سال ۱۹۷۶ کمپانی British General Electric پژوهشی با موضوعیت انرژی جریان اقیانوسی ترتیب داد. این پژوهش به این نتیجه رسید که انرژی جریان اقیانوسی نیاز به بررسی و تحقیقات بیشتری دارد تا ابعاد بیشتری از آن مشخص شود. کمی بعد، گروه ITD در بریتانیا یک برنامه تحقیقاتی انجام داد که شامل آزمایش کارکرد یک سالهٔ روتور آبی داریوس بود که در جوبا پایتخت سودان جنوبی و روی رود نیل سفید نصب شده بود. دههٔ ۱۹۸۰ میلادی شاهد تعدادی از پروژه های تحقیقاتی کوچک در زمینهٔ ارزیابی سیستم های قدرت جریان اقیانوسی بود.
کشورهای اصلی که در آن ها این تحقیقات انجام گرفت عبارت اند از بریتانیا، کانادا و ژاپن. شرکت Tidal Stream Energy Review بین سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ چندین سایت مشخص را که دارای سرعت جریان مناسب برای تولید انرژی تا سقف تولید سالانه ۵۸ تراوات ساعت بودند، در آب های بریتانیا معین کرد. نتیجهٔ این بررسی نشان داد که استفاده از منابع انرژی جریان اقیانوسی قادر به پاسخگویی به ۱۹ درصد از نیاز به انرژی الکتریکی در بریتانیا است. در بین سال های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ پروژهٔ EU - JOULE CENEX بیش از ۱۰۰ سایت در بستر دریا و واقع در اروپا را که وسعت آن ها بین ۲ تا ۲۰۰ کیلومترمربع بود مشخص نمود که بیشتر آن ها چگالی توان بیش از ۱۰ مگاوات بر کیلومترمربع داشتند. دولت بریتانیا و اتحادیه اروپا هر دو خود را ملزم به پیروی از توافقات صورت گرفته در مذاکرات بین المللی در مورد مبارزه با گرمایش جهانی دانسته اند. در نتیجه به منظور پیروی از چنین توافقاتی، افزایش تولید برق از منابع تجدید پذیر در مقیاس بزرگ مورد نیاز خواهد بود.
جریان های اقیانوسی پتانسیل تأمین بخش قابل توجهی از تقاضای انرژی الکتریکی آینده را در حوزهٔ کشورهای اتحادیه اروپا دارد. مطالعهٔ ۱۰۶ سایت ممکن برای نصب توربین های جذر و مدی در اتحادیهٔ اروپا نشان داد که پتانسیل خوبی در جهت تولید توان در حدود ۵۰ تراوات ساعت در سال وجود دارد. در صورت استفاده موفقیت آمیز از این منابع انرژی، تکنولوژی مورد نیاز می تواند شکل دهندهٔ بستر یک صنعت نوین برای تولید انرژی پاک در قرن ۲۱ باشد.