انتخابات فدرال آلمان (۲۰۰۲). انتخابات فدرال آلمان در روز ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۲ برای تعیین اعضای پانزدهمین دوره بوندستاگ برگزار شد. گرهارد شرودر صدراعظم وقت آلمان از حزب سوسیال دموکرات با اختلاف اندکی برنده شد و دولت چپ میانه خود را با ائتلاف با حزب سبز تداوم بخشید. حزب سوسیال دموکرات آلمان نیز بزرگ ترین حزب بوندستاگ باقی ماند.
۲۴ حزب سیاسی آلمان برای انتخابات بوندستاگ در آن سال اعلام آمادگی کردند. حزب سوسیال دموکرات، حزب سبز، حزب دموکرات آزاد و حزب سوسیالیسم دموکراتیک فعالیت انتخاباتی خود را در تمام ایالت ها آغاز کردند، حزب اتحادیه دموکرات مسیحی در تمام ایالت ها به غیر از بایرن و حزب اتحادیه سوسیال مسیحی به عنوان حزب خواهر دموکرات مسیحی تنها در ایالت بایرن فعال بود. احزاب کوچکتر دیگری نیز همانند حزب قانون مداری فعال بودند. این حزب در تمام ایالت ها غیر از ایالت زاکسن - آنهالت به فعالیت می پرداخت.
تعداد نامزدها، کرسی های بوندستاگ و حوزه های انتخابیه کمتر از انتخابات بوندستاگ ۱۹۹۸ بود. ۳۵۴۲ نامزد ( در سال ۱۹۹۸: ۵۰۶۲ ) ، که حدود ۲۹٪ آنها زن بودند، برای انتخاب در ۵۹۸ کرسی ( در سال ۱۹۹۸: ۶۵۶ کرسی ) در بوندستاگ ثبت نام کردند. تعداد حوزه های انتخابیه نیز با ۲۹ حوزه کاهش ۲۹۹ حوزه انتخابیه بود.
صدراعظم وقت دولت فدرال گرهارد شرودر ( از حزب سوسیال دموکرات ) مجدداً نامزد حزب خود برای سمت صدارت اعلام شد. حزب اتحادیه پس از آنکه آنگلا مرکل از کاندیداتوری خود در ژانویه ۲۰۰۲ انصراف داد، ادموند اشتویبر را برای کاندیداتوری صدارت عظمای آلمان برگزید. در این انتخابات حزب دموکرات آزاد - برای اولین بار در تاریخ خود - نامزد اصلی و رهبر حزب، گیدو وستروله را به عنوان کاندیدای صدارت عظمی انتخاب کرد. با این کار این حزب خود را به عنوان یک نیروی مستقل نشان می داد و امیدوار بود ( با اینکه نتیجه انتخابات بی فایده بودنش را نشان داد ) به نتیجه قابل توجهی بالاتر در انتخابات دست پیدا کند.
موضوعات مهم در مبارزات انتخاباتی برای این دوره از انتخابات بوندستاگ، موضع گیری در مورد جنگ عراق، کمیسیون هارتس، اصلاحات در سیستم آموزشی و اصلاح مالیات مربوط به محیط زیست بود. احزاب اصلی آلمان در این دوره از انتخابات با مسائل داخلی فراوانی روبرو بودند: حزب اتحادیه با قضایای مربوط به رسوایی تأمین مالی حزب از دهه ۹۰ دست و پنجه نرم می کرد؛ حزب سوسیال دموکرات با رسوایی مالی در خصوص کارخانه های زباله سوزی، حزب دموکرات آزاد در خصوص جزوه های مربوط به مولمان از اعضای این حزب که شائبه یهودستیز بودن داشت و حزب سوسیالیسم دموکراتیک نیز در رسوایی مربوط به استفاده شخصی اعضای حزب از سهمیه پروازهای کاری.
۲۴ حزب سیاسی آلمان برای انتخابات بوندستاگ در آن سال اعلام آمادگی کردند. حزب سوسیال دموکرات، حزب سبز، حزب دموکرات آزاد و حزب سوسیالیسم دموکراتیک فعالیت انتخاباتی خود را در تمام ایالت ها آغاز کردند، حزب اتحادیه دموکرات مسیحی در تمام ایالت ها به غیر از بایرن و حزب اتحادیه سوسیال مسیحی به عنوان حزب خواهر دموکرات مسیحی تنها در ایالت بایرن فعال بود. احزاب کوچکتر دیگری نیز همانند حزب قانون مداری فعال بودند. این حزب در تمام ایالت ها غیر از ایالت زاکسن - آنهالت به فعالیت می پرداخت.
تعداد نامزدها، کرسی های بوندستاگ و حوزه های انتخابیه کمتر از انتخابات بوندستاگ ۱۹۹۸ بود. ۳۵۴۲ نامزد ( در سال ۱۹۹۸: ۵۰۶۲ ) ، که حدود ۲۹٪ آنها زن بودند، برای انتخاب در ۵۹۸ کرسی ( در سال ۱۹۹۸: ۶۵۶ کرسی ) در بوندستاگ ثبت نام کردند. تعداد حوزه های انتخابیه نیز با ۲۹ حوزه کاهش ۲۹۹ حوزه انتخابیه بود.
صدراعظم وقت دولت فدرال گرهارد شرودر ( از حزب سوسیال دموکرات ) مجدداً نامزد حزب خود برای سمت صدارت اعلام شد. حزب اتحادیه پس از آنکه آنگلا مرکل از کاندیداتوری خود در ژانویه ۲۰۰۲ انصراف داد، ادموند اشتویبر را برای کاندیداتوری صدارت عظمای آلمان برگزید. در این انتخابات حزب دموکرات آزاد - برای اولین بار در تاریخ خود - نامزد اصلی و رهبر حزب، گیدو وستروله را به عنوان کاندیدای صدارت عظمی انتخاب کرد. با این کار این حزب خود را به عنوان یک نیروی مستقل نشان می داد و امیدوار بود ( با اینکه نتیجه انتخابات بی فایده بودنش را نشان داد ) به نتیجه قابل توجهی بالاتر در انتخابات دست پیدا کند.
موضوعات مهم در مبارزات انتخاباتی برای این دوره از انتخابات بوندستاگ، موضع گیری در مورد جنگ عراق، کمیسیون هارتس، اصلاحات در سیستم آموزشی و اصلاح مالیات مربوط به محیط زیست بود. احزاب اصلی آلمان در این دوره از انتخابات با مسائل داخلی فراوانی روبرو بودند: حزب اتحادیه با قضایای مربوط به رسوایی تأمین مالی حزب از دهه ۹۰ دست و پنجه نرم می کرد؛ حزب سوسیال دموکرات با رسوایی مالی در خصوص کارخانه های زباله سوزی، حزب دموکرات آزاد در خصوص جزوه های مربوط به مولمان از اعضای این حزب که شائبه یهودستیز بودن داشت و حزب سوسیالیسم دموکراتیک نیز در رسوایی مربوط به استفاده شخصی اعضای حزب از سهمیه پروازهای کاری.
انتخابات فدرال آلمان (۲۰۰۵). انتخابات فدرال آلمان برای برگزیدن اعضای شانزدهمین دوره مجلس فدرال آلمان ( بوندستاگ ) در روز ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۵ برگزار شد. این انتخابات پس از آن برگزار شد که حزب حاکم سوسیال دموکرات در برخی از ایالت ها در انتخابات داخلی شکست خورده بود. پس از این شکست، صدراعظم وقت گرهارد شرودر که رهبری این حزب را به عهده داشت از هواداران خود در بوندستاگ خواست که به دولت وی رای عدم اعتماد دهند تا زمینه برای انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات پیش از موعد فراهم شود. وی بیم آن را داشت که در صورت ادامه کار دولت تا انقضای دوره قانونی پارلمان در سال ۲۰۰۶، موقعیت حزب در افکار عمومی تنزل کرده و کسب پیروزی برای حزبش را دشوارتر سازد. [ ۲] بوندستاگ در روز ۱ ژوئیه ۲۰۰۵ با ۲۹۶ رای موافق به عدم اعتماد به دولت شرودر رای داد و در نتیجه دولت وی سقوط کرد. هورست کوهلر رئیس جمهور وقت آلمان بعد از سه هفته بررسی جوانب امر، سرانجام در روز ۲۱ ژوئیه پارلمان را منحل اعلام کرد و دستور انجام انتخابات پیش از موعد را صادر کرد. [ ۳]
حزب اپوزیسیون، اتحادیه دموکرات مسیحی و متحدش در بایرن، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن، رقابت های انتخاباتی را در حالی آغاز کردند که مطابق نظرسنجی ها بیش از ۲۱٪ از حزب حاکم سوسیال دموکرات پیشی گرفته بودند. بسیاری از تحلیل گران بر این اعتقاد بودند که دموکرات مسیحی ها به سادگی پیروز انتخابات خواهند بود و رهبرشان آنگلا مرکل به مقام صدارت اعظم خواهد رسید و آنان خواهند توانست با شریک سنتی شان، حزب دموکرات آزاد دولت ائتلافی تشکیل دهند. با این وجود حزب دموکرات مسیحی در انتخابات فقط با ۱٪ اختلاف آرا و ۴ کرسی بیشتر در بوندستاگ توانست از حزب سوسیال دموکرات پیشی بگیرد.
نتایج انتخابات حاکی از آن بود که هیچ یک از ائتلاف های دموکرات مسیحی–دموکرات آزاد و سوسیال دموکرات–سبزها نتوانستند اکثریت را در بوندستاگ بدست بیاورد و هر دوی این حزب ها چندین کرسی نسبت به انتخابات سال ۲۰۰۲ از دست داده بودند. تنها حزب سوسیالیسم دموکراتیک آلمان با ۵٪ افزایش در آرا و ۵۲ کرسی بیشتر نسبت به دوره قبل عملکرد خوبی از خود بر جای گذاشت.
بعد از اعلام نتایج انتخابات آنگلا مرکل و گرهارد شرودر هر دو مدعی پیروزی در انتخابات شدند، اما تشکیل دولت نیازمند رایزنی های گسترده ای بود. سرانجام در روز ۱۰ اکتبر رهبران دو حزب اعلام کردند که به توافقی برای تشکیل ائتلاف بزرگ رسیدند. با تشکیل بوندستاگ در روز ۲۲ نوامبر ۳۹۷ عضو اتحادیه دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات رای به صدارت اعظم آنگلا مرکل دادند و او به عنوان اولین صدر اعظم زن در آلمان به قدرت رسید. [ ۴]
حزب اپوزیسیون، اتحادیه دموکرات مسیحی و متحدش در بایرن، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن، رقابت های انتخاباتی را در حالی آغاز کردند که مطابق نظرسنجی ها بیش از ۲۱٪ از حزب حاکم سوسیال دموکرات پیشی گرفته بودند. بسیاری از تحلیل گران بر این اعتقاد بودند که دموکرات مسیحی ها به سادگی پیروز انتخابات خواهند بود و رهبرشان آنگلا مرکل به مقام صدارت اعظم خواهد رسید و آنان خواهند توانست با شریک سنتی شان، حزب دموکرات آزاد دولت ائتلافی تشکیل دهند. با این وجود حزب دموکرات مسیحی در انتخابات فقط با ۱٪ اختلاف آرا و ۴ کرسی بیشتر در بوندستاگ توانست از حزب سوسیال دموکرات پیشی بگیرد.
نتایج انتخابات حاکی از آن بود که هیچ یک از ائتلاف های دموکرات مسیحی–دموکرات آزاد و سوسیال دموکرات–سبزها نتوانستند اکثریت را در بوندستاگ بدست بیاورد و هر دوی این حزب ها چندین کرسی نسبت به انتخابات سال ۲۰۰۲ از دست داده بودند. تنها حزب سوسیالیسم دموکراتیک آلمان با ۵٪ افزایش در آرا و ۵۲ کرسی بیشتر نسبت به دوره قبل عملکرد خوبی از خود بر جای گذاشت.
بعد از اعلام نتایج انتخابات آنگلا مرکل و گرهارد شرودر هر دو مدعی پیروزی در انتخابات شدند، اما تشکیل دولت نیازمند رایزنی های گسترده ای بود. سرانجام در روز ۱۰ اکتبر رهبران دو حزب اعلام کردند که به توافقی برای تشکیل ائتلاف بزرگ رسیدند. با تشکیل بوندستاگ در روز ۲۲ نوامبر ۳۹۷ عضو اتحادیه دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات رای به صدارت اعظم آنگلا مرکل دادند و او به عنوان اولین صدر اعظم زن در آلمان به قدرت رسید. [ ۴]
انتخابات فدرال آلمان (۲۰۱۳). هجدهمین انتخابات فدرال آلمان به منظور انتخاب اعضای مجلس فدرال آلمان ( بوندستاگ ) در روز ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳ برگزار شد. [ ۳] تعداد کرسی های انتخاب شوندهٔ این مجلس ۶۳۲ کرسی بود. در این انتخابات اتحادیه دمکرات مسیحی به رهبری صدراعظم آنگلا مرکل، با کسب ۴۲٪ آرا و حدود ۵۰٪ کرسی های مجلس ( که تنها ۵ کرسی با کسب اکثریت ساده فاصله داشتند ) ، بهترین نتیجه انتخابات را از سال ۱۹۹۰ کسب کردند. البته حزب دموکرات آزاد که در دولت قبلی شریک دولت ائتلافی با دموکرات مسیحی ها بود با کسب بدترین نتیجه در انتخابات از زمان تأسیس خود، برای اولین بار از کسب حد نصاب حداقل ۵٪ آرای لازم برای ورود به بوندستاگ بازماند.
حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل، با حزب سوسیال دموکرات که در دورهٔ قبلی مجلس اپوزیسیون اصلی حزب حاکم بود به تشکیل یک ائتلاف بزرگ دست زد که سومین ائتلاف این دو حزب بزرگ آلمان بعد از جنگ جهانی دوم بود. البته رهبران حزب سوسیال دموکرات قبل از تشکیل دولت ائتلافی با اتحادیه دموکرات مسیحی، برای اطمینان از موافقت اعضای حزب، از آنان در این مورد نظرسنجی به عمل آوردند.
در آخرین انتخابات فدرال آلمان ( انتخابات سال ۲۰۰۹ ) ، حزب دموکرات مسیحی آلمان به همراه حزب خواهر خود، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن بیشترین کرسی های بوندستاگ را بدست آوردند و با ائتلاف با حزب دموکرات آزاد توانستند دولت ائتلافی را تشکیل بدهند. در این ائتلاف آنگلا مرکل به عنوان رهبر حزب اکثریت در دولت ائتلافی، مقام صدراعظمی آلمان را به عهده گرفت و گیدو وستروله از حزب دموکرات آزاد به مقام معاون صدراعظم رسید. [ ۴]
قانون اساسی جمهوری فدرال آلمان و قانون فدرال انتخابات، زمان انتخابات فدرال آلمان را تعیین کرده است. مادهٔ ۳۹ قانون اساسی تصریح می کند که مجلس جدید باید بین ۴۶ تا ۴۸ ماه پس از شروع مجلس قبلی کار قانون گذاری خود را آغاز کند. [ ۵] از آنجایی که هفدهمین دورهٔ بوندستاگ در روز ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ تشکیل شد، زمان تقریبی انتخابات دورهٔ هجدهم بین روزهای ۲۷ اوت تا ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳ برنامه ریزی شد. [ ۶] برای جلوگیری از تقارن روز انتخابات با تعطیلی مدراس، معمولاً یک روز انتهای سپتامبر برای انتخابات تعیین می شود که محتمل ترین روزها، ۱۵ یا ۲۲ سپتامبر هستند. [ ۷] بنابر پیشنهاد دولت فدرال، رئیس جمهور آلمان روز ۲۲ سپتامبر را به عنوان روز انتخابات فدرال معین کرد. [ ۸] شعبه های رای گیری در این روز، از ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر فعال بودند.
حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل، با حزب سوسیال دموکرات که در دورهٔ قبلی مجلس اپوزیسیون اصلی حزب حاکم بود به تشکیل یک ائتلاف بزرگ دست زد که سومین ائتلاف این دو حزب بزرگ آلمان بعد از جنگ جهانی دوم بود. البته رهبران حزب سوسیال دموکرات قبل از تشکیل دولت ائتلافی با اتحادیه دموکرات مسیحی، برای اطمینان از موافقت اعضای حزب، از آنان در این مورد نظرسنجی به عمل آوردند.
در آخرین انتخابات فدرال آلمان ( انتخابات سال ۲۰۰۹ ) ، حزب دموکرات مسیحی آلمان به همراه حزب خواهر خود، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن بیشترین کرسی های بوندستاگ را بدست آوردند و با ائتلاف با حزب دموکرات آزاد توانستند دولت ائتلافی را تشکیل بدهند. در این ائتلاف آنگلا مرکل به عنوان رهبر حزب اکثریت در دولت ائتلافی، مقام صدراعظمی آلمان را به عهده گرفت و گیدو وستروله از حزب دموکرات آزاد به مقام معاون صدراعظم رسید. [ ۴]
قانون اساسی جمهوری فدرال آلمان و قانون فدرال انتخابات، زمان انتخابات فدرال آلمان را تعیین کرده است. مادهٔ ۳۹ قانون اساسی تصریح می کند که مجلس جدید باید بین ۴۶ تا ۴۸ ماه پس از شروع مجلس قبلی کار قانون گذاری خود را آغاز کند. [ ۵] از آنجایی که هفدهمین دورهٔ بوندستاگ در روز ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ تشکیل شد، زمان تقریبی انتخابات دورهٔ هجدهم بین روزهای ۲۷ اوت تا ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳ برنامه ریزی شد. [ ۶] برای جلوگیری از تقارن روز انتخابات با تعطیلی مدراس، معمولاً یک روز انتهای سپتامبر برای انتخابات تعیین می شود که محتمل ترین روزها، ۱۵ یا ۲۲ سپتامبر هستند. [ ۷] بنابر پیشنهاد دولت فدرال، رئیس جمهور آلمان روز ۲۲ سپتامبر را به عنوان روز انتخابات فدرال معین کرد. [ ۸] شعبه های رای گیری در این روز، از ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر فعال بودند.
انتخابات فدرال آلمان (۲۰۱۷). انتخابات فدرال آلمان در روز ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۷ برابر با ۲ مهر ۱۳۹۶ برای انتخاب اعضای نوزدهمین مجلس فدرال ( بوندستاگ ) برگزار شد. بوندستاگ جدید باید صدراعظم آلمان را با اکثریت مطلق آرا انتخاب کند. این صدراعظم مسئول تشکیل دولت است.
بر پایهٔ نظرسنجی هایی که پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ در آلمان انجام گرفته، ائتلاف اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی ( CDU/CSU ) به رهبری آنگلا مرکل با اختلاف دورقمی از حزب سوسیال دموکرات ( SPD ) جلوتر بود. البته فاصله این دو حزب در برهه زمانی کوتاهی در اوایل سال ۲۰۱۷ که مارتین شولتس به رهبری حزب سوسیال دموکرات برگزیده شده بود کمتر شده بود.
نتایج اولیه منتشر شده در ساعت ۱۸ پس از تمام شدن زمان رای گیری نشان می داد که حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل با ۳۳٪ پیشتاز رقابت هاست. حزب سوسیال دموکرات که عضو دولت ائتلافی قبلی بود با کسب ۲۰٪ آرا بدترین نتایج تاریخ خود را کسب کرد. این در حالی ست که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان توانست ۱۳٪ آرا را به خود اختصاص دهد و برای اولین بار وارد پارلمان آلمان، بوندستاگ شود. [ ۱]
در انتخابات قبل در سال ۲۰۱۳ دولت مستقر متشکل از اتحادیه دموکرات مسیحی، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن و حزب دموکرات آزاد نتوانست اکثریت کرسی ها را بدست آورد. حزب دموکرات آزاد نتوانست بیش از ۵٪ آرا را تصاحب کند و در نتیجه برای نخستین بار در تاریخ خود هیچ کرسی در بوندستاگ به دست نیاورد. این در حالی بود که ائتلاف دو حزب دیگر توانستند بهترین نتایج را از زمان انتخابات ۱۹۹۰ حاصل کنند. آن ها با کسب ۴۲٪ آرا فقط ۸ درصد با تصاحب اکثریت مطلق فاصله داشتند. با این حال ایشان توانستند برای سومین بار با حزب سوسیال دموکرات وارد مذاکره شده و ائتلاف بزرگ ( Große Koalition ) تشکیل دهند. [ ۲]
در مارس ۲۰۱۷ حزب سوسیال دموکرات، مارتین شولتس رئیس سابق پارلمان اروپا را به عنوان رهبر خود انتخاب کرد. در آن زمان تمایل به این حزب افزایش یافت و اختلاف آرای این حزب در نظرسنجی ها با اتحادیه دموکرات مسیحی کاهش محسوسی یافت. اما نظرسنجی های هفته های بعد حاکی از این بود که اتحادیه دموکرات مسیحی توانست جایگاه خود را ترمیم کند و اختلاف خود را سوسیال دموکرات ها بین ۱۳ تا ۱۶ درصد برساند. در انتخابات ایالتی ماه مه ۲۰۱۷، حزب سوسیال دموکرات، کنترل منطقهٔ مهم نوردراین - وستفالن را از دست داد.
بر پایهٔ نظرسنجی هایی که پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ در آلمان انجام گرفته، ائتلاف اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی ( CDU/CSU ) به رهبری آنگلا مرکل با اختلاف دورقمی از حزب سوسیال دموکرات ( SPD ) جلوتر بود. البته فاصله این دو حزب در برهه زمانی کوتاهی در اوایل سال ۲۰۱۷ که مارتین شولتس به رهبری حزب سوسیال دموکرات برگزیده شده بود کمتر شده بود.
نتایج اولیه منتشر شده در ساعت ۱۸ پس از تمام شدن زمان رای گیری نشان می داد که حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل با ۳۳٪ پیشتاز رقابت هاست. حزب سوسیال دموکرات که عضو دولت ائتلافی قبلی بود با کسب ۲۰٪ آرا بدترین نتایج تاریخ خود را کسب کرد. این در حالی ست که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان توانست ۱۳٪ آرا را به خود اختصاص دهد و برای اولین بار وارد پارلمان آلمان، بوندستاگ شود. [ ۱]
در انتخابات قبل در سال ۲۰۱۳ دولت مستقر متشکل از اتحادیه دموکرات مسیحی، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن و حزب دموکرات آزاد نتوانست اکثریت کرسی ها را بدست آورد. حزب دموکرات آزاد نتوانست بیش از ۵٪ آرا را تصاحب کند و در نتیجه برای نخستین بار در تاریخ خود هیچ کرسی در بوندستاگ به دست نیاورد. این در حالی بود که ائتلاف دو حزب دیگر توانستند بهترین نتایج را از زمان انتخابات ۱۹۹۰ حاصل کنند. آن ها با کسب ۴۲٪ آرا فقط ۸ درصد با تصاحب اکثریت مطلق فاصله داشتند. با این حال ایشان توانستند برای سومین بار با حزب سوسیال دموکرات وارد مذاکره شده و ائتلاف بزرگ ( Große Koalition ) تشکیل دهند. [ ۲]
در مارس ۲۰۱۷ حزب سوسیال دموکرات، مارتین شولتس رئیس سابق پارلمان اروپا را به عنوان رهبر خود انتخاب کرد. در آن زمان تمایل به این حزب افزایش یافت و اختلاف آرای این حزب در نظرسنجی ها با اتحادیه دموکرات مسیحی کاهش محسوسی یافت. اما نظرسنجی های هفته های بعد حاکی از این بود که اتحادیه دموکرات مسیحی توانست جایگاه خود را ترمیم کند و اختلاف خود را سوسیال دموکرات ها بین ۱۳ تا ۱۶ درصد برساند. در انتخابات ایالتی ماه مه ۲۰۱۷، حزب سوسیال دموکرات، کنترل منطقهٔ مهم نوردراین - وستفالن را از دست داد.
انتخابات فدرال آلمان (۲۰۲۱). انتخابات فدرال آلمان ( آلمانی: Bundestagswahl 2021 ) بیستمین دوره انتخابات مجلس فدرال ( بوندستاگ ) آلمان است در روز ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱ برگزار شد. [ ۱] [ ۲] [ چ] . در همان روز انتخابات ایالتی تورینگن و مکلنبورگ فورپومرن به همراه انتخابات سنای شهر - ایالت برلین نیز برگزار می شود. [ ۳]
آنگلا مرکل صدراعظم فعلی در این انتخابات شرکت نکرده و این پایان دوره ۱۶ساله صدراعظمی وی است. [ ۴] این اولین بار در تاریخ پس از جنگ است که صدراعظم فعلی به دنبال انتخاب مجدد نیست.
براساس نتایج انتخابات در رقابت شش حزب مطرح آلمان برای کسب ۷۳۵ کرسی پارلمان این کشور حزب سوسیال دموکرات آلمان با کسب ۲۵/۷ درصد آراء و تصاحب ۲۰۶ کرسی، اکثریت نسبی را به دست آورد و حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان با ۱۵۱ کرسی و سبزها با ۱۱۸ کرسی در رتبه های بعدی قرار گرفتند.
انتخابات پیشین فدرال آلمان در روز ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۷ برای انتخاب اعضای نوزدهمین مجلس فدرال ( بوندستاگ ) برگزار شد. [ ۵] [ ۶]
بر پایهٔ نظرسنجی هایی که پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ در آلمان انجام گرفته، ائتلاف اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی ( CDU/CSU ) به رهبری آنگلا مرکل با اختلاف دورقمی از حزب سوسیال دموکرات ( SPD ) جلوتر بود. البته فاصله این دو حزب در برهه زمانی کوتاهی در اوایل سال ۲۰۱۷ که مارتین شولتس به رهبری حزب سوسیال دموکرات برگزیده شده بود کمتر شده بود. [ ۷] حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل بیشترین کرسی ها را از آن خود کرد. حزب سوسیال دموکرات که عضو دولت ائتلافی قبلی بود بدترین نتایج تاریخ خود را کسب کرد. این در حالی ست که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان توانست برای اولین بار وارد پارلمان آلمان، بوندستاگ شود. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] با توجه به ریزش شدید آرای حزب سوسیال دموکرات در انتخابات سال ۲۰۱۷، رهبر این حزب اعلام کرد که برای بازسازی پایگاه مردمی حزب، پس از ۴ سال شرکت در دولت ائتلافی، حزب خود را از آن بیرون خواهد آورد. [ ۱۱] در حالی که حزب اتحادیه متعهد شده بود که با حزب آلترناتیو در تشکیل دولت ائتلافی همکاری نکند، تنها راه باقی مانده برای دولت، تشکیل دولت ائتلافی متشکل از حزب اتحادیه، حزب دموکرات آزاد و حزب سبز بود که به دلیل رنگ های حزبی به ائتلاف جامائیکا مشهور بود. [ ۱۲] [ ۱۳] گفتگوهای فشرده بین طرفین شش هفته به طول انجامید و سرانجام حزب دموکرات آزاد اعلام کرد که به دلیل مخالفت های اساسی با سایر احزاب در مورد مسائلی همچون انرژی و مهاجرت، مذاکرات شرکت در ائتلاف را ترک می کند. [ ۱۴] [ ۱۵] بعد از شکست مذاکرات، آنگلا مرکل با رئیس جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین مایر دیدار و رایزنی کرد. اشتاین مایر از همه احزاب خواست که برای تشکیل دولت و جلوگیری از لزوم برگزاری انتخابات مجدد تلاش کنند. [ ۱۶] [ ۱۷] متعاقب آن، مارتین شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات برای ورود به گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی اعلام آمادگی کرد. [ ۱۸] کادر رهبری حزب سوسیال دموکرات در روز ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷ ورود حزب به گفتگوهای ائتلاف را تأیید کرد[ ۱۹] و اکثریت نمایندگان در کنگره حزبی در ژانویه ۲۰۱۸ با ورود به گفتگوهای دولت ائتلافی موافقت کردند. [ ۲۰] [ ۲۱] توافقنامه نهایی تشکیل دولت ائتلافی در روز ۷ فوریه ۲۰۱۸ توسط حزب سوسیال دموکرات و حزب اتحادیه تأیید شد ولی حزب سوسیال دموکرات آن را به موافقت اکثریت اعضای حزب خود مشروط کرد. [ ۲۲] تعداد ۴۶۳٬۷۲۳ عضو حزب سوسیال دموکرات از روز ۲۰ فوریه تا ۲ مارس در رای گیری درون حزبی برای تأیید یا رد دولت ائتلافی شرکت کردند. [ ۲۳] [ ۲۴] نتیجه انتخابات درون حزبی در روز ۴ مارس اعلام شد که در آن ۶۶/۰۲٪ آرای معتبر، شراکت دوباره حزب در دولت ائتلافی را تأیید کردند. [ ۲۵] آنگلا مرکل در روز ۱۴ مارس در بوندستاگ با ۳۶۴ رای موافق، ۳۱۵ رای مخالفت و ۹ رای ممتنع به عنوان صدراعظم آلمان برای دوره چهارساله دیگری انتخاب شد که ۹ رای بیشتر از ۳۵۵ رای مورد نیاز برای تشکیل دولت بود[ ۲۶] و به این ترتیب رسماً چهارمین دولت خود را آغاز کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنگلا مرکل صدراعظم فعلی در این انتخابات شرکت نکرده و این پایان دوره ۱۶ساله صدراعظمی وی است. [ ۴] این اولین بار در تاریخ پس از جنگ است که صدراعظم فعلی به دنبال انتخاب مجدد نیست.
براساس نتایج انتخابات در رقابت شش حزب مطرح آلمان برای کسب ۷۳۵ کرسی پارلمان این کشور حزب سوسیال دموکرات آلمان با کسب ۲۵/۷ درصد آراء و تصاحب ۲۰۶ کرسی، اکثریت نسبی را به دست آورد و حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان با ۱۵۱ کرسی و سبزها با ۱۱۸ کرسی در رتبه های بعدی قرار گرفتند.
انتخابات پیشین فدرال آلمان در روز ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۷ برای انتخاب اعضای نوزدهمین مجلس فدرال ( بوندستاگ ) برگزار شد. [ ۵] [ ۶]
بر پایهٔ نظرسنجی هایی که پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ در آلمان انجام گرفته، ائتلاف اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی ( CDU/CSU ) به رهبری آنگلا مرکل با اختلاف دورقمی از حزب سوسیال دموکرات ( SPD ) جلوتر بود. البته فاصله این دو حزب در برهه زمانی کوتاهی در اوایل سال ۲۰۱۷ که مارتین شولتس به رهبری حزب سوسیال دموکرات برگزیده شده بود کمتر شده بود. [ ۷] حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل بیشترین کرسی ها را از آن خود کرد. حزب سوسیال دموکرات که عضو دولت ائتلافی قبلی بود بدترین نتایج تاریخ خود را کسب کرد. این در حالی ست که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان توانست برای اولین بار وارد پارلمان آلمان، بوندستاگ شود. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] با توجه به ریزش شدید آرای حزب سوسیال دموکرات در انتخابات سال ۲۰۱۷، رهبر این حزب اعلام کرد که برای بازسازی پایگاه مردمی حزب، پس از ۴ سال شرکت در دولت ائتلافی، حزب خود را از آن بیرون خواهد آورد. [ ۱۱] در حالی که حزب اتحادیه متعهد شده بود که با حزب آلترناتیو در تشکیل دولت ائتلافی همکاری نکند، تنها راه باقی مانده برای دولت، تشکیل دولت ائتلافی متشکل از حزب اتحادیه، حزب دموکرات آزاد و حزب سبز بود که به دلیل رنگ های حزبی به ائتلاف جامائیکا مشهور بود. [ ۱۲] [ ۱۳] گفتگوهای فشرده بین طرفین شش هفته به طول انجامید و سرانجام حزب دموکرات آزاد اعلام کرد که به دلیل مخالفت های اساسی با سایر احزاب در مورد مسائلی همچون انرژی و مهاجرت، مذاکرات شرکت در ائتلاف را ترک می کند. [ ۱۴] [ ۱۵] بعد از شکست مذاکرات، آنگلا مرکل با رئیس جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین مایر دیدار و رایزنی کرد. اشتاین مایر از همه احزاب خواست که برای تشکیل دولت و جلوگیری از لزوم برگزاری انتخابات مجدد تلاش کنند. [ ۱۶] [ ۱۷] متعاقب آن، مارتین شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات برای ورود به گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی اعلام آمادگی کرد. [ ۱۸] کادر رهبری حزب سوسیال دموکرات در روز ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷ ورود حزب به گفتگوهای ائتلاف را تأیید کرد[ ۱۹] و اکثریت نمایندگان در کنگره حزبی در ژانویه ۲۰۱۸ با ورود به گفتگوهای دولت ائتلافی موافقت کردند. [ ۲۰] [ ۲۱] توافقنامه نهایی تشکیل دولت ائتلافی در روز ۷ فوریه ۲۰۱۸ توسط حزب سوسیال دموکرات و حزب اتحادیه تأیید شد ولی حزب سوسیال دموکرات آن را به موافقت اکثریت اعضای حزب خود مشروط کرد. [ ۲۲] تعداد ۴۶۳٬۷۲۳ عضو حزب سوسیال دموکرات از روز ۲۰ فوریه تا ۲ مارس در رای گیری درون حزبی برای تأیید یا رد دولت ائتلافی شرکت کردند. [ ۲۳] [ ۲۴] نتیجه انتخابات درون حزبی در روز ۴ مارس اعلام شد که در آن ۶۶/۰۲٪ آرای معتبر، شراکت دوباره حزب در دولت ائتلافی را تأیید کردند. [ ۲۵] آنگلا مرکل در روز ۱۴ مارس در بوندستاگ با ۳۶۴ رای موافق، ۳۱۵ رای مخالفت و ۹ رای ممتنع به عنوان صدراعظم آلمان برای دوره چهارساله دیگری انتخاب شد که ۹ رای بیشتر از ۳۵۵ رای مورد نیاز برای تشکیل دولت بود[ ۲۶] و به این ترتیب رسماً چهارمین دولت خود را آغاز کرد.
