انتخاب وابسته به فراوانی

انتخاب وابسته به فراوانی یک فرایند فرگشتی است که در آن شایستگی یک فنوتیپ وابسته به فراوانی آن نسبت به سایر فنوتیپ ها در یک جمعیت داده شده است. [ ۱]
• در انتخاب وابسته به فراوانی مثبت، شایستگی یک فنوتیپ به دلیل شایع تر بودن آن افزایش می یابد.
• در انتخاب وابسته به فراوانی منفی، شایستگی یک فنوتیپ به دلیل شایع تر بودن آن کاهش می یابد. این نمونه ای از انتخاب متعادل است.
انتخاب وابسته به فراوانی معمولاً نتیجه تعاملات بین گونه ای ( شکار، زندگی انگلی، یا رقابت ) یا بین ژنوتیپ های درون گونه ای ( معمولاً رقابتی یا همزیستی ) و به خصوص غالباً در رابطه با سازگاری های ضد شکارچی مورد بحث قرار گرفته است. انتخاب وابسته به فراوانی می تواند منجر به چند شکلی بودن شود، به همین منظور تعادل چند گونه ای نیاز به برهم کنش های بین گونه ای در رقابت دارد. ( به عنوان مثال جایی که پارامترهای αij در معادلات رقابتی لوتکا - ولترا ( Lotka - Volterra ) زیر صفر هستند. )
نخستین اظهار نظر در مورد انتخاب وابسته به فراوانی به نظر می رسد توسط ادوارد باگنال پولتن ( Edward Bagnall Poulton ) در سال ۱۸۸۴ بیان شده است، شکارچیان در راه توانستند چند ریختی رنگی را در طعمه های خود حفظ کنند. [ ۲] [ ۳]
شاید شناخته شده ترین اظهار نظر مدرن امروزی این اصل، مقاله بریان کلارک ( Bryan Clarke ) در سال ۱۹۶۲ در مورد انتخاب آپاستاتیک ( مترادف وابسته به فراوانی منفی ) است. [ ۴] کلارک در مورد حملات شکارچی به حلزون های چند ریختی بریتانیایی، با اشاره به کار کلاسیک لوک تینبرگن ( Luuk Tinbergen ) به جستجوی تصاویر به عنوان حمایت از شکارچیان از قبیل پرندگان و تمایل به متمرکز شدن بر روی اشکال متداول گونه های مطبوع داشت. [ ۵] بعدها کلارک استدلال کرد که انتخاب تعادلی وابسته به فراوانی می تواند در مخالفت با نظریه خنثی تکامل مولکولی، چند شکلی بودن مولکولی را توضیح دهد. ( اغلب در نبود هتروزیس )
مثال دیگر، آلل های خود ناسازگاری گیاهی است. هنگامی که دو گیاه آلل ناسازگار مشابه خود را به اشتراک می گذارند، در نتیجه قادر به آمیزش نیستند؛ بنابراین یک گیاه با یک آلل جدید ( و به همین دلیل کمیاب ) موفقیت بیشتری در آمیزش دارد و آلل آن به سرعت از طریق جمعیت گسترش می یابد. [ ۶]
در پاتوژن های انسانی از قبیل ویروس آنفلوآنزا، هنگامی که یک سویه خاص همه گیر می شود، اکثر افراد یک پاسخ ایمنی به آن سویه ایجاد می کنند. کم پیش می آید که سویه جدید آنفلوآنزا بتواند به سرعت در هر فرد گسترش یابد و در نتیجه باعث تکامل مستمر سویه های ویروسی شود. کمپلکس اصلی بافت سازگاری ( MHC ) در شناسایی آنتی ژن ها و سلول های خارجی دخیل است. [ ۷] انتخاب وابسته به فراوانی ممکن است درجه بالایی از چند ریختی را در MHC شرح دهد. [ ۸]