[ویکی فقه] سفرنامه منظوم حج از نویسنده مسلمان ناشناس اسپانیایی در سده شانزدهم م می باشد.
سفرنامه اناشید الحاج بوی منثون (Colaps del alhichante de Puey Monzon) به معنای «شعرهای حاجی اهل منسون» در اصل به خط الخامیادو (Aljamiado) بوده است؛ خط نگارش اسپانیولی به عربی که اقلیت مسلمان باقی مانده در اندلس پس از غلبه مسیحیان بر این سرزمین (۸۹۷ق./ ۱۴۹۳م.) برای نوشتن متون دینی خود از آن استفاده می کردند. نام نویسنده دانسته نیست و جز این که مذهب مالکی داشته، هیچ آگاهی از او در دست نیست. تاریخ نگارش کتاب نیز معلوم نیست و تنها بر پایه شواهدی از متن کتاب می توان هنگام این سفر را حدود سال های پایانی سده شانزده و آغاز سده هفده م. دانست. در این دوران، به دلیل فشار دولت مسیحی حاکم بر اسپانیا، مسلمانان سخت در محدودیت بودند و اجازه انجام آشکار هیچ یک از اعمال مذهبی خود را نداشتند. این کتاب از اندک منابعی است که درباره چگونگی حج مسلمانان اسپانیا در این دوران آگاهی هایی به دست می دهد و اهمیت آن نیز از همین رو است.
سفر حج مسلمانان اسپانیایی
بر پایه آن چه در این کتاب آمده، سفر حج مسلمانان اسپانیایی، به طریق دریایی از سواحل اندلس به سوی شمال آفریقا و سپس مصر و پیوستن به کاروان حج مصر انجام می پذیرفته است. نویسنده از شهر منسون (monzon) به سوی بندر والنسیا (valencia) حرکت کرده و از آن جا به قصد اسکندریه سوار بر کشتی شده است. وی در این سفر تنها نبوده و تعدادی دیگر از مسلمانان او را به قصد حج همراهی می کرده و شماری از بازرگانان نیز در کشتی حضور داشته اند.کشتی با سپری کردن عرض دریای مدیترانه به تونس رسیده و سپس در نزدیکی ساحل شمال آفریقا به سوی اسکندریه حرکت کرده و در برخی بنادر لنگر انداخته است. شاعر از شهرهای بندری تونس مانند حمامات، هراکله، منستیر، مهدیه، صفاقس، و جربه گذشته و به وصف برخی از این شهرها پرداخته است. برای مثال، از بزرگی و جمعیت فراوان تونس و نیز از پوشش گیاهی جربه سخن رانده است.کشتی آنان در میانه راه گرفتار طوفانی سخت شد و مسافران برای نجات خود ناچار به بیرون ریختن همه کالاهای خویش شدند و در پی نجات از مهلکه، تا رسیدن به بندری بر سر راه، غذای باقی مانده را جیره بندی کردند.
نویسنده در اسکندریه
با رسیدن نویسنده به اسکندریه، سفر وی تا قاهره از راه زمینی ادامه یافت. او قاهره را شهری زیبا و پرجمعیت یافته و از روشنایی شب های قاهره به دلیل فراوانی چراغ ها سخن گفته است. وی که در اندلس ناچار به پنهان کردن عبادات خود بوده، از فزونی مساجد در قاهره اظهار شگفتی کرده و شمار مساجد را ۳۶هزار دانسته است که اغراق آمیز به نظر می رسد. وی از دیدار خود از اهرام مصر و مساجد ابن طولون، الازهر، الغوریه، آرامگاه شافعی و مشهد نفیسه دختر حسن بن زید بن حسن (۱۴۵-۲۰۸ق) که نویسنده به اشتباه او را دختر امام حسین۷ دانسته، سخن رانده است.امیر الحاج مصر پیش از حرکت سه روز در محلی به نام برکه چادر می زد تا همه حاجیان جمع شوند و سپس کاروانی بزرگ که نویسنده شمار افراد آن را ۱۰۰ هزار تن برشمرده، همراه با ۲۵ شتر زینت شده با جواهرات که پیشاپیش کاروان حرکت می کردند، راهی مدینه می شد و در میانه راه کاروان حلب نیز به آنان می پیوست. هنگام ورود کاروان به مکه، شریف مکه با گروهی سوار بر اسبان تزئین شده و همراه نوازندگان طبل به استقبال کاروان و امیر الحاج مصر که حامل پرده کعبه بود، می آمدند.در مکه و مدینه، نویسنده جز این که احساسات درونی خود را در گرامیداشت حرمین شریفین به نظم درآورده گزارشی کوتاه از بناها و مکان های مقدس حرمین ارائه کرده است. سفر او گویا دیرزمانی پس از بازسازی مسجدالحرام (۱۵۷۶م./ ۹۸۴ق.) در دوران سلطان سلیم دوم (۹۷۴-۹۸۲ق./ ۱۵۶۶-۱۵۷۴م.) و سلطان مراد سوم عثمانی (۹۲۸-۱۰۰۳ق./ ۱۵۷۴-۱۵۹۴م.) انجام شده است. او گزارشی از ساختمان مسجدالحرام به دست داده و از گلدسته های (ماذنه) آن سخن رانده و شمار ستون های بخش مسقف حرم را ۷۰۰ و شمار درهای مسجد را ۳۹ یاد کرده است. وی همچنین به شب زنده داری مردم در مسجدالحرام و ۹۰۰ چراغ که مسجد را در طول شب روشن می کرده، اشاره نموده است. ترتیب نماز مذاهب از دیگر مسائلی است که مورد توجه شاعر اندلسی قرار گرفته است. نمازهای یومیه را نخست امام شافعی، سپس امام حنفی، آن گاه امام مالکی و سرانجام امام حنبلی بر پا می کرده اند. امام جمعه نیز شافعی بوده است.
شاعر در مدینه
...
سفرنامه اناشید الحاج بوی منثون (Colaps del alhichante de Puey Monzon) به معنای «شعرهای حاجی اهل منسون» در اصل به خط الخامیادو (Aljamiado) بوده است؛ خط نگارش اسپانیولی به عربی که اقلیت مسلمان باقی مانده در اندلس پس از غلبه مسیحیان بر این سرزمین (۸۹۷ق./ ۱۴۹۳م.) برای نوشتن متون دینی خود از آن استفاده می کردند. نام نویسنده دانسته نیست و جز این که مذهب مالکی داشته، هیچ آگاهی از او در دست نیست. تاریخ نگارش کتاب نیز معلوم نیست و تنها بر پایه شواهدی از متن کتاب می توان هنگام این سفر را حدود سال های پایانی سده شانزده و آغاز سده هفده م. دانست. در این دوران، به دلیل فشار دولت مسیحی حاکم بر اسپانیا، مسلمانان سخت در محدودیت بودند و اجازه انجام آشکار هیچ یک از اعمال مذهبی خود را نداشتند. این کتاب از اندک منابعی است که درباره چگونگی حج مسلمانان اسپانیا در این دوران آگاهی هایی به دست می دهد و اهمیت آن نیز از همین رو است.
سفر حج مسلمانان اسپانیایی
بر پایه آن چه در این کتاب آمده، سفر حج مسلمانان اسپانیایی، به طریق دریایی از سواحل اندلس به سوی شمال آفریقا و سپس مصر و پیوستن به کاروان حج مصر انجام می پذیرفته است. نویسنده از شهر منسون (monzon) به سوی بندر والنسیا (valencia) حرکت کرده و از آن جا به قصد اسکندریه سوار بر کشتی شده است. وی در این سفر تنها نبوده و تعدادی دیگر از مسلمانان او را به قصد حج همراهی می کرده و شماری از بازرگانان نیز در کشتی حضور داشته اند.کشتی با سپری کردن عرض دریای مدیترانه به تونس رسیده و سپس در نزدیکی ساحل شمال آفریقا به سوی اسکندریه حرکت کرده و در برخی بنادر لنگر انداخته است. شاعر از شهرهای بندری تونس مانند حمامات، هراکله، منستیر، مهدیه، صفاقس، و جربه گذشته و به وصف برخی از این شهرها پرداخته است. برای مثال، از بزرگی و جمعیت فراوان تونس و نیز از پوشش گیاهی جربه سخن رانده است.کشتی آنان در میانه راه گرفتار طوفانی سخت شد و مسافران برای نجات خود ناچار به بیرون ریختن همه کالاهای خویش شدند و در پی نجات از مهلکه، تا رسیدن به بندری بر سر راه، غذای باقی مانده را جیره بندی کردند.
نویسنده در اسکندریه
با رسیدن نویسنده به اسکندریه، سفر وی تا قاهره از راه زمینی ادامه یافت. او قاهره را شهری زیبا و پرجمعیت یافته و از روشنایی شب های قاهره به دلیل فراوانی چراغ ها سخن گفته است. وی که در اندلس ناچار به پنهان کردن عبادات خود بوده، از فزونی مساجد در قاهره اظهار شگفتی کرده و شمار مساجد را ۳۶هزار دانسته است که اغراق آمیز به نظر می رسد. وی از دیدار خود از اهرام مصر و مساجد ابن طولون، الازهر، الغوریه، آرامگاه شافعی و مشهد نفیسه دختر حسن بن زید بن حسن (۱۴۵-۲۰۸ق) که نویسنده به اشتباه او را دختر امام حسین۷ دانسته، سخن رانده است.امیر الحاج مصر پیش از حرکت سه روز در محلی به نام برکه چادر می زد تا همه حاجیان جمع شوند و سپس کاروانی بزرگ که نویسنده شمار افراد آن را ۱۰۰ هزار تن برشمرده، همراه با ۲۵ شتر زینت شده با جواهرات که پیشاپیش کاروان حرکت می کردند، راهی مدینه می شد و در میانه راه کاروان حلب نیز به آنان می پیوست. هنگام ورود کاروان به مکه، شریف مکه با گروهی سوار بر اسبان تزئین شده و همراه نوازندگان طبل به استقبال کاروان و امیر الحاج مصر که حامل پرده کعبه بود، می آمدند.در مکه و مدینه، نویسنده جز این که احساسات درونی خود را در گرامیداشت حرمین شریفین به نظم درآورده گزارشی کوتاه از بناها و مکان های مقدس حرمین ارائه کرده است. سفر او گویا دیرزمانی پس از بازسازی مسجدالحرام (۱۵۷۶م./ ۹۸۴ق.) در دوران سلطان سلیم دوم (۹۷۴-۹۸۲ق./ ۱۵۶۶-۱۵۷۴م.) و سلطان مراد سوم عثمانی (۹۲۸-۱۰۰۳ق./ ۱۵۷۴-۱۵۹۴م.) انجام شده است. او گزارشی از ساختمان مسجدالحرام به دست داده و از گلدسته های (ماذنه) آن سخن رانده و شمار ستون های بخش مسقف حرم را ۷۰۰ و شمار درهای مسجد را ۳۹ یاد کرده است. وی همچنین به شب زنده داری مردم در مسجدالحرام و ۹۰۰ چراغ که مسجد را در طول شب روشن می کرده، اشاره نموده است. ترتیب نماز مذاهب از دیگر مسائلی است که مورد توجه شاعر اندلسی قرار گرفته است. نمازهای یومیه را نخست امام شافعی، سپس امام حنفی، آن گاه امام مالکی و سرانجام امام حنبلی بر پا می کرده اند. امام جمعه نیز شافعی بوده است.
شاعر در مدینه
...
wikifeqh: اناشید_الحاج_بوی_منثون
[ویکی حج] اناشید الحاج بوی منثون، سفرنامه منظوم حج از نویسنده مسلمان ناشناس اسپانیایی در سده شانزدهم میلادی می باشد. نام کتاب به معنای شعرهای حاجی اهل مُنسون، است که به خط الخامیادو است. خط نگارش کتاب اسپانیولی به عربی می باشد. در رابطه با نویسنده کتاب جز اینکه مذهب مالکی داشته اطلاعی در دسترس نیست. تاریخ نگارش کتاب نیز دقیقا معلوم نیست ولی بنابر شواهدی از متن کتاب این سفر در حدود سال های پایانی سده شانزده و آغاز سده هفده میلادی صورت گرفته است. محتوای کتاب چگونگی سفر مسلمانان اسپانیا را بیان می کند که از سواحل اندلس به سوی شمال آفریقا و سپس مصر و پیوستن به کاروان حج مصر صورت می گرفته را بیان کرده است. همچنین گزارش هایی از مکه و مدینه و حرمین شریفین می دهد.
سفرنامه اناشید الحاج بوی منثون (Colaps del alhichante de Puey Monzon) به معنای «شعرهای حاجی اهل مُنسون» در اصل به خط الخامیادو (Aljamiado) بوده است.
سفرنامه اناشید الحاج بوی منثون (Colaps del alhichante de Puey Monzon) به معنای «شعرهای حاجی اهل مُنسون» در اصل به خط الخامیادو (Aljamiado) بوده است.
wikihaj: اناشید_الحاج_بوی_منثون