آمیگا ۴۰۰۰. کمودور آمیگا ۴۰۰۰ ( به انگلیسی: Amiga 4000 ) یا به اختصار A4000 جانشین رایانه های آمیگا ۲۰۰۰ و آمیگا ۳۰۰۰ است که در دو مدل آمیگا ۴۰۰۰/۴۰ در اکتبر سال ۱۹۹۲ همراه با یک سی پی یو موتورولا ۶۸۰۴۰، و آمیگا ۴۰۰۰/۳۰ در تاریخ آوریل ۱۹۹۳ بایک سی پی یو موتورولا 68EC030 منتشر شد.
آمیگا ۴۰۰۰ با همان ساختار سخت افزاری آمیگا ۳۰۰۰ و به همراه چیپست پیشرفته «ای جی ای»[ پانویس ۱] که ارائه دهنده گرافیک بهبود یافته است، عرضه شد. با این حال رابط کاربری جانبی SCSI سیستم با یک IDE ارزان قیمت تعویض گردید.
آمیگا ۴۰۰۰ در ابتدا به صورت یک جعبه کیس افقی خوابیده نخودی[ پانویس ۲] رنگ و صفحه کلید جدا عرضه شد، اما کمودور بعد از مدتی مدلی از این رایانه را به صورت یک سیستم گسترده همراه با جعبه کیس عمودی و ایستاده با نام «آمیگا ۴۰۰۰ تی»[ پانویس ۳] به بازار عرضه کرد.
آمیگا ۴۰۰۰ با یک سی پی یو موتورولا 68EC030 یا ۶۸۰۴۰، دو مگابایت حافظه به صورت «چیپ رَم»[ پانویس ۴] که قابل ارتقاء به ۱۶ مگابایت به صورت حافظه اضافه شدنی ۳۲ بیت از نوع SIMM[ پانویس ۵] است، عرضه گردید. [ ۱] یک جامپر[ پانویس ۶] غیرفعال نیز بر روی سیستم قرار داشت که برای ارتقاء حافظه «چیپ رم» به ۸ مگابایت در نظر گرفته شده بود. [ ۲]
بعد از مدتی شرکت های سازنده «طرف سوم»[ پانویس ۷] اقدام به طراحی و ساخت بردهای متفاوت ارتقاء حافظه ( مانند ۶۸۰۴۰، ۶۸۰۶۰ و پاورپی سی موتورولا نمودند ) که دارای کارایی بالاتری بودند. بعضی از این سخت افزارها همچنین امکان ارتقاء و افزایش سرعت حافظه رَم سیستم ( ۱۲۸ مگابایت یا بیشتر ) را به کاربر ارائه می کردند.
برخلاف مدل های قبلی آمیگا، سری اولیه آمیگا ۴۰۰۰های تولید شده یک سی پی یو جدا و غیر یکپارچه داشتند. سی پی یو این سیستم ها بر روی کارت های گسترش[ پانویس ۸] نصب شده و از طریق شیارهای اضافه شونده به مادربورد الصاق می گردید و به صورت یکپارچه و مستقیم بر روی مادربورد نصب نبود. بعد از مدتی آمیگا ۴۰۰۰های اصلاح شده ای تولید گشت که ۲ مگابایت حافظه رم و «سی پی یوها» به صورت مستقیم بر روی مادربورد سیستم قرار داشت و همین مسئله باعث کاهش هزینه های تولید می گردید. این مدل از رایانه ها با نام «آمیگا ۴۰۰۰ - سی آر»[ پانویس ۹] ( Cost - Reduced اشاره به قیمت کاهش یافته تولید سیستم ) و ریزپردازنده 68EC030 بر روی آن نصب بود. مدل های ۴۰۰۰ - سی آر همچنین از یک باتری غیرقابل شارژ لیتیوم به جای باتری های قابل شارژ نیکل–کادمیم برای نگهداری زمان استفاده می کرد. باتری های نیکل–کادمیم یکی از دلایل اصلی بروز مشکلات عمده در سری آمیگاهای اولیه بودند، زیرا این باتری های در نهایت شروع به نشت می کردند و باعث فرسایش و آسیب به مادربورد می گردید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآمیگا ۴۰۰۰ با همان ساختار سخت افزاری آمیگا ۳۰۰۰ و به همراه چیپست پیشرفته «ای جی ای»[ پانویس ۱] که ارائه دهنده گرافیک بهبود یافته است، عرضه شد. با این حال رابط کاربری جانبی SCSI سیستم با یک IDE ارزان قیمت تعویض گردید.
آمیگا ۴۰۰۰ در ابتدا به صورت یک جعبه کیس افقی خوابیده نخودی[ پانویس ۲] رنگ و صفحه کلید جدا عرضه شد، اما کمودور بعد از مدتی مدلی از این رایانه را به صورت یک سیستم گسترده همراه با جعبه کیس عمودی و ایستاده با نام «آمیگا ۴۰۰۰ تی»[ پانویس ۳] به بازار عرضه کرد.
آمیگا ۴۰۰۰ با یک سی پی یو موتورولا 68EC030 یا ۶۸۰۴۰، دو مگابایت حافظه به صورت «چیپ رَم»[ پانویس ۴] که قابل ارتقاء به ۱۶ مگابایت به صورت حافظه اضافه شدنی ۳۲ بیت از نوع SIMM[ پانویس ۵] است، عرضه گردید. [ ۱] یک جامپر[ پانویس ۶] غیرفعال نیز بر روی سیستم قرار داشت که برای ارتقاء حافظه «چیپ رم» به ۸ مگابایت در نظر گرفته شده بود. [ ۲]
بعد از مدتی شرکت های سازنده «طرف سوم»[ پانویس ۷] اقدام به طراحی و ساخت بردهای متفاوت ارتقاء حافظه ( مانند ۶۸۰۴۰، ۶۸۰۶۰ و پاورپی سی موتورولا نمودند ) که دارای کارایی بالاتری بودند. بعضی از این سخت افزارها همچنین امکان ارتقاء و افزایش سرعت حافظه رَم سیستم ( ۱۲۸ مگابایت یا بیشتر ) را به کاربر ارائه می کردند.
برخلاف مدل های قبلی آمیگا، سری اولیه آمیگا ۴۰۰۰های تولید شده یک سی پی یو جدا و غیر یکپارچه داشتند. سی پی یو این سیستم ها بر روی کارت های گسترش[ پانویس ۸] نصب شده و از طریق شیارهای اضافه شونده به مادربورد الصاق می گردید و به صورت یکپارچه و مستقیم بر روی مادربورد نصب نبود. بعد از مدتی آمیگا ۴۰۰۰های اصلاح شده ای تولید گشت که ۲ مگابایت حافظه رم و «سی پی یوها» به صورت مستقیم بر روی مادربورد سیستم قرار داشت و همین مسئله باعث کاهش هزینه های تولید می گردید. این مدل از رایانه ها با نام «آمیگا ۴۰۰۰ - سی آر»[ پانویس ۹] ( Cost - Reduced اشاره به قیمت کاهش یافته تولید سیستم ) و ریزپردازنده 68EC030 بر روی آن نصب بود. مدل های ۴۰۰۰ - سی آر همچنین از یک باتری غیرقابل شارژ لیتیوم به جای باتری های قابل شارژ نیکل–کادمیم برای نگهداری زمان استفاده می کرد. باتری های نیکل–کادمیم یکی از دلایل اصلی بروز مشکلات عمده در سری آمیگاهای اولیه بودند، زیرا این باتری های در نهایت شروع به نشت می کردند و باعث فرسایش و آسیب به مادربورد می گردید.
wiki: آمیگا ۴۰۰۰