امیرخان امیر اعلم ( ۱۲۵۵–۱۳۴۰ ) پزشک، استاد دانشگاه و سیاستمدار ایرانی، پیشگام مایه کوبی در ایران و بنیانگذار جمعیت خیریه شیر و خورشید سرخ بود. از سمت های او می توان به: وزیر فوائد عامه ( ۱۳۳۸ ه. ق ) ، وزیر فرهنگ ( ۱۳۳۹ ه. ق ) ، وزیر بهداری ( ۱۳۲۷ ه. ش ) ، نماینده دوره چهارم و پنجم ( از مشهد ) ، دوره هفتم ( از درگز ) و دوره هشتم و نهم ( از شاهرود ) در مجلس شورای ملی و سناتور انتصابی سه دوره اول مجلس سنا اشاره کرد. [ ۱]
امیرخان امیراعلم در سال ۱۲۵۶ خورشیدی در تهران یا به قولی دیگر در ترابزون عثمانی به دنیا آمد. او فرزند علی اکبرخان قزوینی معتمدالوزاره بود و اصالتاً اهل قزوین بود و برادرش مظفر اعلم نیز از نظامیان و سیاست مداران ایران به شمار می رود. به علت این که پدرش کارپرداز ایران در بغداد و شامات بود تحصیلات مقدماتی خود را ابتدا در ایران و سپس در بیروت به اتمام رسانید. در زمان مظفرالدین شاه همراه دیگران جهت ادامه تحصیل در رشته طب به هزینه دولت عازم اروپا شد و در دانشکده پزشکی فرانسوی بیروت مشغول به تحصیل شده و در سال ۱۲۸۰ فارغ التحصیل گردید.
در اواخر سال ۱۹۰۰ میلادی به فرانسه عزیمت نموده و در مدرسه طبی نظامی لیون مشغول به تحصیل شد و چهار سال بعد مدرک خود را از این دانشگاه گرفت. او در کنفرانس بین المللی بهداشت در سال ۱۹۰۳ میلادی بوشهر را به عنوان بندر صحی رسمی ایران شناساند و به این علت موفق به دریافت نشان درجه اول علمی از دولت فرانسه گردید. همچنین از سوی ایران به وابستگی سفارت شاهنشاهی در پاریس درآمد و نشان درجه سوم شیر و خورشید دریافت نمود.
در ۱۹۰۴ توانست با درجهٔ سروانی به دانشکدهٔ نظامی والدوگراس در پاریس وارد شود و به مدت ۲ سال به تحصیل طب نظامی بپردازد. همچنین در همین سال به عنوان نمایندهٔ نظامی ایران در مراسم عروسی ولیعهد سابق آلمان شرکت کرد و نشان درجه سوم «تاج پروس» دریافت کرد.
در سال ۱۹۰۶ میلادی و کمی بعد از پیروزی انقلاب مشروطه به ایران بازگشت. او در تهران مطبی برپا کرد و به معالجهٔ رایگانِ بیماران بی بضاعت پرداخت. چندی بعد به در مدرسه طب دارالفنون به تدریس دروس طب مدرن از جمله تشریح پرداخت. همچنین وی به عضویت مجلس حفظ الصحهٔ دولتی نیز انتخاب گردید. گفته می شود که در همان زمان به عضویت لژ بیداری ایرانیان که یکی از لژهای فراماسونری ایران بود درآمد و تا مقام ناظم دومی پیش رفت. کمی بعد در دوره دوم مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه تهران به نمایندگی انتخاب شد و قانون طبابت را با مساعدت پزشکان دیگر از جمله شاهزاده لسان الحکما به تصویب رساند. دیگر اقدام مهم او در مجلس، طراحی و به تصویب رساندن قانونی برای مایه کوبی آبله بود که در ۱۷ آبان ۱۲۸۹ خورشیدی به تصویب مجلس رسید. [ ۳] کمیسیون بهداشت ( حفظ الصحه ) نیز برای نخستین بار با ابتکار او در مجلس تشکیل شد. اعضای نخستین کمیسیون علاوه بر او عبارت بودند از: شاهزاده لسان الحکما، علی خان اصفهانی، شاهزاده حیدر میرزا، اسماعیل مرزبان و حاج میرزا رضاخان. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامیرخان امیراعلم در سال ۱۲۵۶ خورشیدی در تهران یا به قولی دیگر در ترابزون عثمانی به دنیا آمد. او فرزند علی اکبرخان قزوینی معتمدالوزاره بود و اصالتاً اهل قزوین بود و برادرش مظفر اعلم نیز از نظامیان و سیاست مداران ایران به شمار می رود. به علت این که پدرش کارپرداز ایران در بغداد و شامات بود تحصیلات مقدماتی خود را ابتدا در ایران و سپس در بیروت به اتمام رسانید. در زمان مظفرالدین شاه همراه دیگران جهت ادامه تحصیل در رشته طب به هزینه دولت عازم اروپا شد و در دانشکده پزشکی فرانسوی بیروت مشغول به تحصیل شده و در سال ۱۲۸۰ فارغ التحصیل گردید.
در اواخر سال ۱۹۰۰ میلادی به فرانسه عزیمت نموده و در مدرسه طبی نظامی لیون مشغول به تحصیل شد و چهار سال بعد مدرک خود را از این دانشگاه گرفت. او در کنفرانس بین المللی بهداشت در سال ۱۹۰۳ میلادی بوشهر را به عنوان بندر صحی رسمی ایران شناساند و به این علت موفق به دریافت نشان درجه اول علمی از دولت فرانسه گردید. همچنین از سوی ایران به وابستگی سفارت شاهنشاهی در پاریس درآمد و نشان درجه سوم شیر و خورشید دریافت نمود.
در ۱۹۰۴ توانست با درجهٔ سروانی به دانشکدهٔ نظامی والدوگراس در پاریس وارد شود و به مدت ۲ سال به تحصیل طب نظامی بپردازد. همچنین در همین سال به عنوان نمایندهٔ نظامی ایران در مراسم عروسی ولیعهد سابق آلمان شرکت کرد و نشان درجه سوم «تاج پروس» دریافت کرد.
در سال ۱۹۰۶ میلادی و کمی بعد از پیروزی انقلاب مشروطه به ایران بازگشت. او در تهران مطبی برپا کرد و به معالجهٔ رایگانِ بیماران بی بضاعت پرداخت. چندی بعد به در مدرسه طب دارالفنون به تدریس دروس طب مدرن از جمله تشریح پرداخت. همچنین وی به عضویت مجلس حفظ الصحهٔ دولتی نیز انتخاب گردید. گفته می شود که در همان زمان به عضویت لژ بیداری ایرانیان که یکی از لژهای فراماسونری ایران بود درآمد و تا مقام ناظم دومی پیش رفت. کمی بعد در دوره دوم مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه تهران به نمایندگی انتخاب شد و قانون طبابت را با مساعدت پزشکان دیگر از جمله شاهزاده لسان الحکما به تصویب رساند. دیگر اقدام مهم او در مجلس، طراحی و به تصویب رساندن قانونی برای مایه کوبی آبله بود که در ۱۷ آبان ۱۲۸۹ خورشیدی به تصویب مجلس رسید. [ ۳] کمیسیون بهداشت ( حفظ الصحه ) نیز برای نخستین بار با ابتکار او در مجلس تشکیل شد. اعضای نخستین کمیسیون علاوه بر او عبارت بودند از: شاهزاده لسان الحکما، علی خان اصفهانی، شاهزاده حیدر میرزا، اسماعیل مرزبان و حاج میرزا رضاخان. [ ۴]
wiki: امیر خان امیراعلم