امپراتور فرانسه ( به فرانسوی: Empereur des Français ) لقب پادشاه و فرمانروای عالی اولین و دومین امپراتوری فرانسه بود.
عنوان و مقامی که دودمان بناپارت از زمانی که ناپلئون در ۱۸ مه ۱۸۰۴ توسط مجلس سنا ( به فرانسوی: Sénat conservateur ) ، از زمانی که ناپلئون در ۱۸ مه ۱۸۰۴ توسط مجلس سنا به عنوان امپراتور معرفی شد و در در ۲ دسامبر ۱۸۰۴ در کلیسای نوتردام پاریس، در پاریس، به عنوان امپراتور فرانسه با تاج امپراتوری بر سر نهاد، آغاز شد. [ ۱]
این عنوان تأکید می کرد که امپراتور بر «مردم فرانسه» ( ملت ) حکومت می کند و نه بر فرانسه ( دولت ) . فرمول قدیمی «پادشاه فرانسه» نشان می دهد که پادشاه فرانسه را به عنوان دارایی شخصی در اختیار داشت. اصطلاح جدید نشان دهنده پادشاهی مشروطه بود. [ ۲] این عنوان عمداً برای حفظ ظاهر جمهوری فرانسه ایجاد شد و نشان داد که پس از انقلاب فرانسه، سیستم فئودالی کنار گذاشته شد و یک دولت - ملت با شهروندان برابر به عنوان تابعین ایجاد شد. امپراتور آنها ( پس از ۱ ژانویه ۱۸۰۹، این دولت رسماً به عنوان امپراتوری فرانسه شناخته شد. [ ۳] )
قرار بود عنوان «امپراتور فرانسوی ها» نشان دهد که تاجگذاری ناپلئون بازسازی سلطنت نبود، بلکه معرفی یک نظام سیاسی جدید بود: امپراتوری فرانسه. سلطنت ناپلئون تا ۲۲ ژوئن ۱۸۱۵ ادامه داشت، زمانی که او در نبرد واترلو شکست خورد، تبعید شد و در جزیره سنت هلن زندانی شد، جایی که در ۵ مه ۱۸۲۱ درگذشت. سلطنت او با بازگشت بوربون ها در سال ۱۸۱۴ و تبعید او به جزیره الب قطع شد، جایی که کمتر از یک سال بعد از آنجا فرار کرد تا تاج و تخت را پس بگیرد و ۱۱۱ روز دیگر به عنوان امپراتور قبل از شکست نهایی و تبعیدش سلطنت کرد. با گرفتن عنوان «امپراتور» همچنین تأکید کرد که اراده شهروندان فرانسه از نظر حاکمیت با هر کسی برابر است، و به ویژه با آنچه تا این زمان بالاترین حاکمیت در جهان غرب بود: امپراتور مقدس روم برگرفته از امپراتوران روم باستان، و حاکمیت او از خدا سرچشمه می گیرد، همان طور که توسط تاج گذاری او توسط پاپ نشان داده شده است.
کمتر از یک سال پس از کودتای ۱۸۵۱ فرانسه توسط برادرزاده ناپلئون لوئی - ناپلئون بناپارت، که با انحلال موفقیت آمیز مجمع ملی فرانسه پایان یافت، جمهوری دوم فرانسه به امپراتوری دوم فرانسه تبدیل شد، که توسط رفراندوم در ۷ نوامبر ۱۸۵۲ تأسیس شد. رئیس جمهور لوئی ناپلئون بناپارت، منتخب مردم فرانسه، از تاریخ نمادین و تاریخی ۲ دسامبر ۱۸۵۲، رسماً ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه شد. حکومت او عملاً در ۲۸ ژوئیه ۱۸۷۰ پایان می یابد - قدرت رئیس دولت به همسرش اوژنی دو مونتیژو منتقل شد که به عنوان نایب السلطنه فرانسه حکومت می کرد در حالی که ناپلئون سوم با ارتش خود، پاریس را ترک می کرد. سلطنت او به طور اسمی تا ۴ سپتامبر ۱۸۷۰ ادامه داشت، زیرا او پس از شکست و دستگیری در نبرد سدان در طول جنگ فرانسه و پروس رسماً خلع شد. در مارس ۱۸۷۱ او از بازداشت پروس آزاد شد و به بریتانیا تبعید شد، جایی که در ۹ ژانویه ۱۸۷۳ درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعنوان و مقامی که دودمان بناپارت از زمانی که ناپلئون در ۱۸ مه ۱۸۰۴ توسط مجلس سنا ( به فرانسوی: Sénat conservateur ) ، از زمانی که ناپلئون در ۱۸ مه ۱۸۰۴ توسط مجلس سنا به عنوان امپراتور معرفی شد و در در ۲ دسامبر ۱۸۰۴ در کلیسای نوتردام پاریس، در پاریس، به عنوان امپراتور فرانسه با تاج امپراتوری بر سر نهاد، آغاز شد. [ ۱]
این عنوان تأکید می کرد که امپراتور بر «مردم فرانسه» ( ملت ) حکومت می کند و نه بر فرانسه ( دولت ) . فرمول قدیمی «پادشاه فرانسه» نشان می دهد که پادشاه فرانسه را به عنوان دارایی شخصی در اختیار داشت. اصطلاح جدید نشان دهنده پادشاهی مشروطه بود. [ ۲] این عنوان عمداً برای حفظ ظاهر جمهوری فرانسه ایجاد شد و نشان داد که پس از انقلاب فرانسه، سیستم فئودالی کنار گذاشته شد و یک دولت - ملت با شهروندان برابر به عنوان تابعین ایجاد شد. امپراتور آنها ( پس از ۱ ژانویه ۱۸۰۹، این دولت رسماً به عنوان امپراتوری فرانسه شناخته شد. [ ۳] )
قرار بود عنوان «امپراتور فرانسوی ها» نشان دهد که تاجگذاری ناپلئون بازسازی سلطنت نبود، بلکه معرفی یک نظام سیاسی جدید بود: امپراتوری فرانسه. سلطنت ناپلئون تا ۲۲ ژوئن ۱۸۱۵ ادامه داشت، زمانی که او در نبرد واترلو شکست خورد، تبعید شد و در جزیره سنت هلن زندانی شد، جایی که در ۵ مه ۱۸۲۱ درگذشت. سلطنت او با بازگشت بوربون ها در سال ۱۸۱۴ و تبعید او به جزیره الب قطع شد، جایی که کمتر از یک سال بعد از آنجا فرار کرد تا تاج و تخت را پس بگیرد و ۱۱۱ روز دیگر به عنوان امپراتور قبل از شکست نهایی و تبعیدش سلطنت کرد. با گرفتن عنوان «امپراتور» همچنین تأکید کرد که اراده شهروندان فرانسه از نظر حاکمیت با هر کسی برابر است، و به ویژه با آنچه تا این زمان بالاترین حاکمیت در جهان غرب بود: امپراتور مقدس روم برگرفته از امپراتوران روم باستان، و حاکمیت او از خدا سرچشمه می گیرد، همان طور که توسط تاج گذاری او توسط پاپ نشان داده شده است.
کمتر از یک سال پس از کودتای ۱۸۵۱ فرانسه توسط برادرزاده ناپلئون لوئی - ناپلئون بناپارت، که با انحلال موفقیت آمیز مجمع ملی فرانسه پایان یافت، جمهوری دوم فرانسه به امپراتوری دوم فرانسه تبدیل شد، که توسط رفراندوم در ۷ نوامبر ۱۸۵۲ تأسیس شد. رئیس جمهور لوئی ناپلئون بناپارت، منتخب مردم فرانسه، از تاریخ نمادین و تاریخی ۲ دسامبر ۱۸۵۲، رسماً ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه شد. حکومت او عملاً در ۲۸ ژوئیه ۱۸۷۰ پایان می یابد - قدرت رئیس دولت به همسرش اوژنی دو مونتیژو منتقل شد که به عنوان نایب السلطنه فرانسه حکومت می کرد در حالی که ناپلئون سوم با ارتش خود، پاریس را ترک می کرد. سلطنت او به طور اسمی تا ۴ سپتامبر ۱۸۷۰ ادامه داشت، زیرا او پس از شکست و دستگیری در نبرد سدان در طول جنگ فرانسه و پروس رسماً خلع شد. در مارس ۱۸۷۱ او از بازداشت پروس آزاد شد و به بریتانیا تبعید شد، جایی که در ۹ ژانویه ۱۸۷۳ درگذشت.
wiki: امپراتور فرانسه