امپراتور: روم ( انگلیسی: Imperator: Rome ) یک بازی ویدیویی گرند استراتژی جنگی ساخته شده و منتشر شده به دست پارادوکس اینتراکتیو است، که در ۲۵ آوریل ۲۰۱۹ منشتر شد. این بازی به گونه ای ادامه ای از بازی یوروپا یونیورسالیس: روم است که به دست پارادوکس در سال ۲۰۰۸ منتشر شد. [ ۱] این بازی در کل نقدهای خوبی دریافت کرده است.
مدت زمان بازی از سال ۳۰۴ پیش از میلاد مسیح تا ۲۷ سال پیش از میلاد مسیح است که دوران اوج گرفتن امپراتوری روم است. نقشه بازی از شبه جزیره ایبری تا هند وسعت دارد و بیش از ۷٬۰۰۰ شهر در خود دارد. [ ۲] همچو بازی های پیشین از پارادوکس، تمامی کشورهای در بازی را می توانید انتخاب کنید. بازی ویژگی هایی همچو مدیریت شخصیت ها، جمعیت گوناگون، تاکتیک های نبردی نو، سنت های نظامی، انواع گوناگون حکومت ها، شورش، تجارت و مدیریت استان ها را داراست.
این بازی به دست پارادوکس دولوپمنت استودیو ساخته و به دست یوهان اندرسون کارگردانی شده است. [ ۳] این بازی در تاریخ ۱۹ می ۲۰۱۸ معرفی شد و در تاریخ ۲۵ آوریل برای ویندوز، مک اواس و لینوکس منتشر شد. [ ۴] [ ۵] امپراتور: روم به طور کلی بر حول محور کشورها و امپراتوری ها می چرخد و مقداری مدیریت شخصیت همانند پادشاهان صلیبی ۲ نیز دارد. اندرسون به این امیدوار بود که پارادوکس ادامه امروزی تری برای بازی یوروپا یونیورسالیس: روم بسازد. [ ۶]
در ۳۰ آوریل ۲۰۲۱ پشتیبانی و ادامه توسعه بازی توسط پارادوکس متوقف شد. [ ۷]
مدت زمان بازی از سال ۳۰۴ پیش از میلاد مسیح تا ۲۷ سال پیش از میلاد مسیح است که دوران اوج گرفتن امپراتوری روم است. نقشه بازی از شبه جزیره ایبری تا هند وسعت دارد و بیش از ۷٬۰۰۰ شهر در خود دارد. [ ۲] همچو بازی های پیشین از پارادوکس، تمامی کشورهای در بازی را می توانید انتخاب کنید. بازی ویژگی هایی همچو مدیریت شخصیت ها، جمعیت گوناگون، تاکتیک های نبردی نو، سنت های نظامی، انواع گوناگون حکومت ها، شورش، تجارت و مدیریت استان ها را داراست.
این بازی به دست پارادوکس دولوپمنت استودیو ساخته و به دست یوهان اندرسون کارگردانی شده است. [ ۳] این بازی در تاریخ ۱۹ می ۲۰۱۸ معرفی شد و در تاریخ ۲۵ آوریل برای ویندوز، مک اواس و لینوکس منتشر شد. [ ۴] [ ۵] امپراتور: روم به طور کلی بر حول محور کشورها و امپراتوری ها می چرخد و مقداری مدیریت شخصیت همانند پادشاهان صلیبی ۲ نیز دارد. اندرسون به این امیدوار بود که پارادوکس ادامه امروزی تری برای بازی یوروپا یونیورسالیس: روم بسازد. [ ۶]
در ۳۰ آوریل ۲۰۲۱ پشتیبانی و ادامه توسعه بازی توسط پارادوکس متوقف شد. [ ۷]
wiki: امپراتور روم
امپراتور روم فرمانروای امپراتوری روم در طی دوران سلطنتی ( آغاز از ۲۷ پ. م ) بود. امپراتوران روم از انواع عناوین گوناگون در سراسر تاریخ استفاده می نمودند. امپراتورهای روم غالباً با عناوین آگوستوس و سزار بازتاب داده می شدند. یکی دیگر از عناوین استفاده شده امپراتور بود، که در اصل به عنوان یکی از عنوان های تجلیلی نظامی به کار برده می شد. امپراتوران نخست لقب پرینسپس ( نخستین شهروند ) را به کار می بردند. امپراتوران بارها القاب جمهوری خواهی را گرد می آوردند، به ویژه پرینسپس سناتوس، کنسول و پونتیفکس ماکسیموس.
مشروعیت فرمانروایی یک امپراتور به کنترلش بر ارتش و به رسمیت شناخته شدن توسط سنا وابسته بود؛ یک امپراتور معمولاً توسط نیروهایش، یا با اعطای لقب توسط مجلس سنا، یا هر دو اعلام می شد. امپراتوران اولیه به تنهایی فرمانروایی می نمودند؛ سپس گاهی امپراتوران با هم امپراتورشان حکم می راندند و حکومت بر امپراتوری میانشان تقسیم می گشت.
رومی ها مقام امپراتور را با پادشاه جدا در نظر می گرفتند. نخستین امپراتور، آگوستوس، به طور قاطع شناخته شدن مانند یک پادشاه را نپذیرفت. اگرچه آگوستوس توانست ادعا کند که قدرتش با اعتبار جمهوری خواهانه است، جانشینش، تیبریوس، نتوانست به طور قانع کننده ای چنین ادعایی را بکند. با وجود این، برای سیصد سال نخست امپراتوران روم، از آگوستوس تا دیوکلسین، تلاش هایشان این گونه به تصویر کشیده شد که آنان رهبران جمهوری هستند.
از دیوکلسین، که اصلاحات تقسیمی اش همچنین موقعیت را به یک امپراتور برای غرب و یک امپراتور دیگر برای شرق تقسیم کند، تا پایان امپراتوری، امپراتوران به شکل سلطنتی به طور آشکار حکم می راندند و قاعدهٔ کلی اسمی جمهوری را باقی نگه نمی داشتند، اما تضاد با «پادشاهان» حفظ شده بود: اگرچه جانشینی سلطنتی به طور کلی ارثی بود، اما تنها زمانی ارثی بود که کاندیدای مناسب و پذیرفته شده ای توسط ارتش و تأسیسات اداری موجود بود، بنابراین اصل وراثت خودکار تصویب نشده بود. عناصر چارچوب سازمانی جمهوری ( مجلس سنا، کنسول ها، و رؤسای دادگاه ) تا پاان حقیقی امپراتوری شرقی محفوظ بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمشروعیت فرمانروایی یک امپراتور به کنترلش بر ارتش و به رسمیت شناخته شدن توسط سنا وابسته بود؛ یک امپراتور معمولاً توسط نیروهایش، یا با اعطای لقب توسط مجلس سنا، یا هر دو اعلام می شد. امپراتوران اولیه به تنهایی فرمانروایی می نمودند؛ سپس گاهی امپراتوران با هم امپراتورشان حکم می راندند و حکومت بر امپراتوری میانشان تقسیم می گشت.
رومی ها مقام امپراتور را با پادشاه جدا در نظر می گرفتند. نخستین امپراتور، آگوستوس، به طور قاطع شناخته شدن مانند یک پادشاه را نپذیرفت. اگرچه آگوستوس توانست ادعا کند که قدرتش با اعتبار جمهوری خواهانه است، جانشینش، تیبریوس، نتوانست به طور قانع کننده ای چنین ادعایی را بکند. با وجود این، برای سیصد سال نخست امپراتوران روم، از آگوستوس تا دیوکلسین، تلاش هایشان این گونه به تصویر کشیده شد که آنان رهبران جمهوری هستند.
از دیوکلسین، که اصلاحات تقسیمی اش همچنین موقعیت را به یک امپراتور برای غرب و یک امپراتور دیگر برای شرق تقسیم کند، تا پایان امپراتوری، امپراتوران به شکل سلطنتی به طور آشکار حکم می راندند و قاعدهٔ کلی اسمی جمهوری را باقی نگه نمی داشتند، اما تضاد با «پادشاهان» حفظ شده بود: اگرچه جانشینی سلطنتی به طور کلی ارثی بود، اما تنها زمانی ارثی بود که کاندیدای مناسب و پذیرفته شده ای توسط ارتش و تأسیسات اداری موجود بود، بنابراین اصل وراثت خودکار تصویب نشده بود. عناصر چارچوب سازمانی جمهوری ( مجلس سنا، کنسول ها، و رؤسای دادگاه ) تا پاان حقیقی امپراتوری شرقی محفوظ بودند.
wiki: امپراتور روم
