اموکسی سیلین

آموکسی سیلین. آموکسی سیلین ( به انگلیسی: Amoxicillin ) یکی از داروهای خانواده پنی سیلین ها و از دسته بتالاکتام ها است. این دارو یکی از مهمترین و پرمصرف ترین آنتی بیوتیک های جهان است.
این دارو با اتصال به پروتئین متصل شونده به پنی سیلین ( PBP ) باعث مهار ترانس پپتیدازها می شود و موجب ممانعت از ساخت پپتیدوگلیکان های دیواره سلولی باکتری و در نتیجه، تخریب دیواره سلولی باکتریایی می شود. آموکلین به بتالاکتاماز حساس است. باکتری های تولیدکننده بتالاکتاماز در برابر آن مقاومند.
از این دارو در درمان بسیاری از عفونت ها مانند عفونت گوش میانی، سینوزیت، گلودرد استرپتوکوکی، پنومونی، عفونت های پوستی، عفونت های مجرای ادراری، بیماری لایم و عفونت های کلامیدیایی استفاده می شود. همچنین از آموکسی سیلین برای پیشگیری از اندوکاردیت قبل از دستکاری های دندانپزشکی ( بطور مثال جراحی یا کشیدن دندان ) در افراد مستعد ( مانند افراد مبتلا به نارسایی دریچه های قلبی ) ، جلوگیری از عفونت پنوموکوکی در افراد بدون طحال، پیشگیری و درمان سیاه زخم نیز استفاده می شود. آموکسی سیلین بر بسیاری از باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی ها مؤثر است. باکتری های گرم مثبت حساس شامل استرپتوکوک ها، پنوموکک، انتروکک فکالیس و گونه های استافیلوکوک غیرتولیدکننده بتالاکتاماز است. باکتری های گرم منفی حساس شامل هموفیلوس آنفلوانزا، نایسریا مننژیتیدیس، نایسریا گونوره آ، اشریشیا کلی، پروتئوس میرابیلیس و سالمونلا می باشند.
این دارو برای درمان جوش های چرک دار نیز مؤثر است. [ نیازمند منبع]
آموکسی سیلین تری هیدرات به صورت کپسول، قرص، شربت و سوسپانسیون موجود است. همچنین نمک سدیم آن جهت تجویز به صورت تزریق داخل رگی تولید شده است. برخی از گونه های باکتریایی با تولید بتالاکتاماز به آموکسی سیلین مقاوم می شوند. برای غلبه بر گونه های تولیدکننده بتالاکتاماز، از کوآموکسی کلاو استفاده می شود که همراه با آموکسی سیلین مصرف می شود.
آموکسی سیلین همانند بقیه بتالاکتام ها، عوارضی مانند عوارض گوارشی، تهوع و استفراغ، اسهال و واکنش های حساسیتی است. نوع راش پوستی به شکل ماکولوپاپولر بوده و غیر آلرژیک می باشد و خاص آموکسی سیلین است. مصرف خود سرانه ان نیز می تواند باعث صدمه به کلیه ها گردد.