[ویکی نور] امالی المحاملی مجموعه املاءهای حافظ حسین بن اسماعیل بن محمد محاملی است که توسط دو تن از شاگردانش به نام های ابن مهدی فارسی و ابن صلت قرشی در حدود سال 329ق به زبان عربی جمع آوری گردیده است.
کتاب در دو بخش تدوین شده است: 1-امالی محاملی به روایت ابن مهدی فارسی که در پنج جزء مشتمل بر دو، سه و یا چهار مجلس تنظیم شده و قسمت عمده کتاب را تشکیل می دهد. 2-امالی محاملی به روایت ابن صلت قرشی که خیلی کوتاه بوده و فقط چند روایت را دربر گرفته است.
این کتاب در راستای سنّت املاء و استملائی می باشد که به خصوص در قرون سوم و چهارم هجری رواج قابل توجهی داشته است. امالی صدوق، امالی ابن شجری و دیگر املاهایی که در میان شیعه و سنی شهرت یافته اند از آن جمله می باشند. این کار بدین ترتیب صورت می گرفته که یک شیخ راوی حدیث روایات مهم و قابل استفاده در فقه، حدیث و عقائد و... را به صورت املاء در مجلس درس خود بیان می کرده و شاگردان اقدام به نوشتن آن می کرده اند و در پایان مجموعه آن امالی کتاب هایی را تشکیل می داد.
این امالی از اسناد قابل اعتنائی برخوردار بوده و همه روایات را شیخ با سند آنها یعنی اینکه از چه کسی نقل می کند و او نیز از چه کسی نقل کرده تا آخر بیان می کرده است. در این کتاب اکثر املاءها روایات نبوی هستند و در پاره ای از موارد نیز مطالبی از صحابه مانند عمر بن خطاب، عایشه، ابوهریره و دیگران نقل شده است.
در مجلس اول از بخش اول، ابوعمر عبدالواحد مهدی فارسی نقل می کند که در مجلسی که در تاریخ هفتم ربیع الثانی سال329ق تشکیل شده بود، حسین بن اسماعیل محاملی از یعقوب بن ابراهیم دورقی و او هم با چند واسطه روایتی فقهی است از رسول اکرم(ص) نقل کرده است. همین روایت به طریق دیگری نیز نقل شده است.
از دیگر روایات این مجلس روایاتی است که درباره روزه در سفر،دفاع از حریم خانواده، در ارزش موحّد بودن و کلمه توحید و عرضه آن به اقوام و افراد گوناگون از پیامبر(ص) نقل شده است. یکی از آنها روایتی است که امیرالمؤمنین(ع) فرموده است: «قال رسول الله(ص): لا یؤمن عبدحتی یؤمن باربع. یشهد ان لا اله الا الله و انی رسول الله بعثنی بالحق و یؤمن بالقدر و یؤمن بالبعث بعد الموت». یعنی پیامبر(ص) ایمان کامل را در صورت داشتن ایمان منوط به چهار چیز می داند: ایمان به وحدانیّت خداوند متعال، ایمان به رسالت پیامبر اعظم(ص)، ایمان به قضا و قدر الهی و ایمان به معاد. آثار مهم گفتن لا اله الا الله به هنگام جان دادن نیز در دو حدیث جداگانه بیان شده است که آخرین روایات این مجلس می باشند.
کتاب در دو بخش تدوین شده است: 1-امالی محاملی به روایت ابن مهدی فارسی که در پنج جزء مشتمل بر دو، سه و یا چهار مجلس تنظیم شده و قسمت عمده کتاب را تشکیل می دهد. 2-امالی محاملی به روایت ابن صلت قرشی که خیلی کوتاه بوده و فقط چند روایت را دربر گرفته است.
این کتاب در راستای سنّت املاء و استملائی می باشد که به خصوص در قرون سوم و چهارم هجری رواج قابل توجهی داشته است. امالی صدوق، امالی ابن شجری و دیگر املاهایی که در میان شیعه و سنی شهرت یافته اند از آن جمله می باشند. این کار بدین ترتیب صورت می گرفته که یک شیخ راوی حدیث روایات مهم و قابل استفاده در فقه، حدیث و عقائد و... را به صورت املاء در مجلس درس خود بیان می کرده و شاگردان اقدام به نوشتن آن می کرده اند و در پایان مجموعه آن امالی کتاب هایی را تشکیل می داد.
این امالی از اسناد قابل اعتنائی برخوردار بوده و همه روایات را شیخ با سند آنها یعنی اینکه از چه کسی نقل می کند و او نیز از چه کسی نقل کرده تا آخر بیان می کرده است. در این کتاب اکثر املاءها روایات نبوی هستند و در پاره ای از موارد نیز مطالبی از صحابه مانند عمر بن خطاب، عایشه، ابوهریره و دیگران نقل شده است.
در مجلس اول از بخش اول، ابوعمر عبدالواحد مهدی فارسی نقل می کند که در مجلسی که در تاریخ هفتم ربیع الثانی سال329ق تشکیل شده بود، حسین بن اسماعیل محاملی از یعقوب بن ابراهیم دورقی و او هم با چند واسطه روایتی فقهی است از رسول اکرم(ص) نقل کرده است. همین روایت به طریق دیگری نیز نقل شده است.
از دیگر روایات این مجلس روایاتی است که درباره روزه در سفر،دفاع از حریم خانواده، در ارزش موحّد بودن و کلمه توحید و عرضه آن به اقوام و افراد گوناگون از پیامبر(ص) نقل شده است. یکی از آنها روایتی است که امیرالمؤمنین(ع) فرموده است: «قال رسول الله(ص): لا یؤمن عبدحتی یؤمن باربع. یشهد ان لا اله الا الله و انی رسول الله بعثنی بالحق و یؤمن بالقدر و یؤمن بالبعث بعد الموت». یعنی پیامبر(ص) ایمان کامل را در صورت داشتن ایمان منوط به چهار چیز می داند: ایمان به وحدانیّت خداوند متعال، ایمان به رسالت پیامبر اعظم(ص)، ایمان به قضا و قدر الهی و ایمان به معاد. آثار مهم گفتن لا اله الا الله به هنگام جان دادن نیز در دو حدیث جداگانه بیان شده است که آخرین روایات این مجلس می باشند.
wikinoor: أمالی_المحاملی
[ویکی فقه] امالی المحاملی (کتاب). «امالی المحاملی» مجموعه املاءهای حافظ حسین بن اسماعیل بن محمد محاملی است که توسط دو تن از شاگردانش به نام های ابن مهدی فارسی و ابن صلت قرشی در حدود سال ۳۲۹ ق به زبان عربی جمع آوری گردیده است.
کتاب در دو بخش تدوین شده است: ۱- امالی محاملی به روایت ابن مهدی فارسی که در پنج جزء مشتمل بر دو، سه و یا چهار مجلس تنظیم شده و قسمت عمده کتاب را تشکیل می دهد. ۲- امالی محاملی به روایت ابن صلت قرشی که خیلی کوتاه بوده و فقط چند روایت را دربر گرفته است.
گزارش محتوا
این کتاب در راستای سنت املاء و استملائی می باشد که به خصوص در قرون سوم و چهارم هجری رواج قابل توجهی داشته است. امالی صدوق ، امالی ابن شجری و دیگر املاهایی که در میان شیعه و سنی شهرت یافته اند از آن جمله می باشند. این کار بدین ترتیب صورت می گرفته که یک شیخ راوی حدیث روایات مهم و قابل استفاده در فقه ، حدیث و عقائد و... را به صورت املاء در مجلس درس خود بیان می کرده و شاگردان اقدام به نوشتن آن می کرده اند و در پایان مجموعه آن امالی کتاب هایی را تشکیل می داد. این امالی از اسناد قابل اعتنائی برخوردار بوده و همه روایات را شیخ با سند آنها یعنی اینکه از چه کسی نقل می کند و او نیز از چه کسی نقل کرده تا آخر بیان می کرده است. در این کتاب اکثر املاءها روایات نبوی هستند و در پاره ای از موارد نیز مطالبی از صحابه مانند عمر بن خطاب ، عایشه ، ابوهریره و دیگران نقل شده است. در مجلس اول از بخش اول، ابوعمر عبدالواحد مهدی فارسی نقل می کند که در مجلسی که در تاریخ هفتم ربیع الثانی سال ۳۲۹ ق تشکیل شده بود، حسین بن اسماعیل محاملی از یعقوب بن ابراهیم دورقی و او هم با چند واسطه روایتی فقهی است از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله وسلّم - نقل کرده است. همین روایت به طریق دیگری نیز نقل شده است.
← روایاتی درباره روزه در سفر
حمدی عبد المجید السلفی تحقیق کتاب را به عهده داشته است. در انتهای اثر فهارس آیات قرآنی، احادیث نبوی، آثار و فهرست موضوعات آمده است.
کتاب در دو بخش تدوین شده است: ۱- امالی محاملی به روایت ابن مهدی فارسی که در پنج جزء مشتمل بر دو، سه و یا چهار مجلس تنظیم شده و قسمت عمده کتاب را تشکیل می دهد. ۲- امالی محاملی به روایت ابن صلت قرشی که خیلی کوتاه بوده و فقط چند روایت را دربر گرفته است.
گزارش محتوا
این کتاب در راستای سنت املاء و استملائی می باشد که به خصوص در قرون سوم و چهارم هجری رواج قابل توجهی داشته است. امالی صدوق ، امالی ابن شجری و دیگر املاهایی که در میان شیعه و سنی شهرت یافته اند از آن جمله می باشند. این کار بدین ترتیب صورت می گرفته که یک شیخ راوی حدیث روایات مهم و قابل استفاده در فقه ، حدیث و عقائد و... را به صورت املاء در مجلس درس خود بیان می کرده و شاگردان اقدام به نوشتن آن می کرده اند و در پایان مجموعه آن امالی کتاب هایی را تشکیل می داد. این امالی از اسناد قابل اعتنائی برخوردار بوده و همه روایات را شیخ با سند آنها یعنی اینکه از چه کسی نقل می کند و او نیز از چه کسی نقل کرده تا آخر بیان می کرده است. در این کتاب اکثر املاءها روایات نبوی هستند و در پاره ای از موارد نیز مطالبی از صحابه مانند عمر بن خطاب ، عایشه ، ابوهریره و دیگران نقل شده است. در مجلس اول از بخش اول، ابوعمر عبدالواحد مهدی فارسی نقل می کند که در مجلسی که در تاریخ هفتم ربیع الثانی سال ۳۲۹ ق تشکیل شده بود، حسین بن اسماعیل محاملی از یعقوب بن ابراهیم دورقی و او هم با چند واسطه روایتی فقهی است از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله وسلّم - نقل کرده است. همین روایت به طریق دیگری نیز نقل شده است.
← روایاتی درباره روزه در سفر
حمدی عبد المجید السلفی تحقیق کتاب را به عهده داشته است. در انتهای اثر فهارس آیات قرآنی، احادیث نبوی، آثار و فهرست موضوعات آمده است.
wikifeqh: امالی_المحاملی _(کتاب)